چرا اینترنت "مودم جیبی" پایدارتر از گوشی است؟
بسیاری از کاربران تصور می‌کنند اینترنت مودم جیبی همان اینترنت سیم‌کارتی گوشی است، اما تفاوت در طراحی سخت‌افزار و شیوه تقویت سیگنال باعث شده مودم‌های پرتابل اتصال باثبات‌تری در مناطق کم‌سیگنال یا هنگام استفاده همزمان چند دستگاه ارائه دهند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با افزایش استفاده از اینترنت سیم‌کارتی در کسب‌وکارها و سفرهای بین‌شهری، بسیاری از کاربران می‌پرسند تفاوت مودم جیبی با اینترنت موبایل دقیقاً چیست و آیا استفاده از مودم با همان سیم‌کارت گوشی واقعاً مزیتی دارد؟ بررسی‌های فنی نشان می‌دهد تفاوت این دو ابزار نه در نوع اینترنت، بلکه در نحوه مدیریت آنتن و انتقال داده است.
مودم‌های جیبی یا به‌اصطلاح تکنیکی "مودم‌های LTE یا 4G پرتابل" ددستگاه‌هایی هستند که درست مانند گوشی تلفن همراه، از سیم‌کارت برای دریافت اینترنت استفاده می‌کنند، با این تفاوت که طراحی آن‌ها صرفاً برای مدیریت ترافیک داده و توزیع اتصال اینترنت میان چند دستگاه انجام شده است.
به‌عبارت ساده‌تر، زمانی که سیم‌کارت در گوشی قرار می‌گیرد، توان پردازشی و آنتن دستگاه بین چند کارکرد (تماس، پیامک، اپلیکیشن‌ها و اینترنت) تقسیم می‌شود. اما در مودم جیبی، تمام توان سخت‌افزارِ آنتن و پردازش برای دریافت، تثبیت و توزیع داده‌ی اینترنت متمرکز می‌شود؛ همین عامل باعث پایداری بیشتر اتصال در شرایطی است که پوشش شبکه ضعیف‌تر است.
از نظر سطح آنتن‌دهی، هر دو ابزار از یک شبکه واحد بهره می‌برند، اما تفاوت در ساختار فیزیکی آنتن است. بسیاری از مودم‌های جیبی دی- لینک، هواوی یا ZTE دارای "آنتن‌های خارجی یا داخلی با تقویت‌کننده RF اختصاصی" هستند که توان جذب و حفظ موج سیگنال را بالاتر از گوشی‌های همراه معمولی نگه می‌دارد. نتیجه این تفاوت، دریافت پایدارتر اینترنت در نواحی کم‌سیگنال یا نقاطی مانند داخل خودرو، مناطق کوهستانی یا متراکم شهری است.
از منظر هزینه، مودم سیم‌کارتی اینترنتی جدا از گوشی نیاز به شارژ یا بسته اینترنت جداگانه ندارد؛ تنها تفاوت در نحوه استفاده است. در واقع اگر کاربر نیاز دارد اینترنت را همزمان بین چند دستگاه (گوشی، لپ‌تاپ و تبلت) به اشتراک بگذارد، مودم جیبی گزینه صحیح‌تری است، زیرا گوشی در عملکرد هات‌اسپات به‌سرعت داغ و تخلیه باتری می‌شود. در مقابل، مودم جیبی طراحی شده تا "پایداری اتصال در تمام ساعات کاری" را بدون افت قدرت یا اختلال حرارتی حفظ کند.
مودم‌های جیبی از ماژول‌های مخابراتی با قدرت تقویت امواج بالاتر استفاده می‌کنند؛ معمولاً بین دو تا پنج دسی‌بل بیشتر از گوشی. همین تفاوت کوچک باعث می‌شود سرعت و پایداری اینترنت در مناطق با آنتن‌دهی ضعیف به‌طور محسوسی بهتر باشد.
در جمع‌بندی، اگر هدف کاربر استفاده سبک و فردی از اینترنت است، سیم‌کارت در گوشی کفایت دارد؛ اما اگر هدف کار تیمی، مصرف همزمان چند دستگاه یا پوشش بهتر در موقعیت‌های متحرک باشد، مودم جیبی انتخاب حرفه‌ای‌تر محسوب می‌شود.
کارشناسان فناوری ارتباطات معتقدند توسعه مودم‌های جیبی در سال‌های اخیر به‌ویژه در صنایع پررفت‌وآمد، ناشی از نیاز به اینترنت پایدار و اشتراک‌پذیر بوده است. به همین دلیل، مودم‌های سیم‌کارتی نه جایگزین، بلکه مکمل اینترنت موبایل هستند؛ چراکه تمرکز سخت‌افزارشان بر یک کار واحد است: "دریافت و توزیع اینترنت با بیشترین قدرت و کمترین نوسان".