چگونه درباره مرگ عزیزان با کودکمان صحبت کنیم؟

نگین پیوندی نژاد روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره چگونگی صحبت درمورد مرگ عزیزان با کودکان، اظهار کرد: شاید باعث تعجب باشد که بدانید حتی کودکان 2 ساله از مرگ آگاه هستند. کودکان در قصه‌هایشان یا برنامه‌های تلویزیون از مرگ می‌شنوند، یا در اطراف خود حیوانات خانگی یا خیابانی مرده را می‌بینند. علی‌رغم این موارد، هیچ کدام از کودکان مفهوم مرگ را نمی‌دانند.

این روانشناس بیان کرد: آن‌ها نمی‌توانند مفهوم همیشگی بودن مرگ را درک کنند و در عوض، آن را به عنوان یک اتفاق موقت و قابل برگشت در نظر می‌گیرنداصولا کودکان این مفهوم را کم‌کم و به آهستگی درک می‌کنند و نباید انتظار داشت که همه موضوع را در یک لحظه یا یک روز بفهمند و حتی بسیاری از آن‌ها تا وقتی که کاملا احساس امنیت نکنند، به احساس غم خود اجازه ظهور نمی‌دهند، یعنی فرایندی که ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها به طول بینجامد، بخصوص اگر مرگ عزیزی را شاهد بوده باشند.

وی افزود: بعضی از کودکان رفتارهایی انجام می‌دهند که به نظر عجیب می‌رسد. مثل بازی‌های تشییع جنازه یا ادای مردن کسی را درآوردن. این هم امری طبیعی است، حتی اگر به نظر بزرگتر‌ها غیر معقول باشد؛ بنابراین، این روش ابراز احساسات در مورد مرگ را نباید از کودک گرفت سوگواری یک قسمت بسیار مهم برای التیام غم مرگ عزیزان است و این هم در مورد بزرگسالان و هم در مورد خردسالان صادق است. کودک را نباید با سوگواری شدید، وحشت‌زده کرد، ولی از طرفی هم نباید مسأله را بی‌اهمیت جلوه داد. به کودک باید توضیح داد که بزرگتر‌ها هم نیاز به گریه کردن دارند و اینکه ما به خاطر از دست دادن کسی ناراحت هستیم. در غیر این صورت، کودک کنجکاوانه تغییرات خلقی شما را درک می‌کند و بخصوص وقتی حس کند مسأله‌ای وجود دارد، ولی شما سعی در مخفی کردن آن دارید، نگران‌تر می‌شودکودکان علاوه بر احساس غم درباره مرگ، احساس گناه یا خشم نیز پیدا می‌کنند. بخصوص اگر متوفی یک فرد نزدیک خانواده باشد.

پیوندی نژاد ادامه داد: مثلا کودک ممکن است فکر کند خواهرش به خاطر حسادت‌های او مرده است یا، چون او خواهرش را کتک می‌زده و اذیت می‌کرده، مرده است و از این احساس به احساس گناه شدید برسد. گاهی ممکن است کودک نسبت به متوفی خشمگین بشود که چرا او را ترک کرده و رفته، یا حتی نسبت به شما، پزشکان و پرستاران احساس خشم کند.

این روانشناس در پاسخ به این سوال که آیا کودک را در جریان مرگ عزیزانش قرار دهیم، گفت: کودک در نهایت باید بداند که فردی را از دست داده است و آن شخص دیگر پیش او باز نخواهد گشت. بنابراین باید موضوع فوت شخص را به اطلاع او رساند؛ اما نحوه گفتن این واقعه اهمیت بسزایی دارد. بنابراین برای توضیح فوت یک فرد به او اطلاعات دقیق و درستی ارائه دهید، اما در نظر داشته باشید که این اطلاعات باید در سطح درک او از واقعه باشد. مثلا بیان این که مرگ از نظر پزشکی چگونه روی می‌دهد یا بر مبنای اعتقادات ارزشی ما مسلمانان، سرانجام فردی که فوت می‌کند چیست، می‌تواند در ایجاد درک صحیح این موضوع بسیار کمک کننده باشد. همچنین اهمیت بسزایی دارد که از گفتن دروغ و داستان‌های غیر واقعی در توضیح این موضوع پرهیز شود.

وی با اشاره به اینکه از دادن وعده‌هایی مبنی بر بازگشت فرد، نیز حتما اجتناب کنید، گفت: به عنوان مثال نباید گفت مادربزرگت به مسافرت رفته است، زیرا در چنین شرایطی کودک همواره به امید بازگشتن او از سفر خواهد بود. مراقب باشید، حتی به صورت زبانی به کودک مسئولیتی بیشتر از ظرفیتش ندهید. گاهی مادران پس از مرگ یا جدایی همسرشان، به پسر خود می‌گویند: «تو مرد خانه هستی». یا پدران به دختر خود می‌گویند «حالا که مامان نیست، تو باید مثل یک خانم رفتار کنی». اجازه دهید کودک، همان کودک باشد و رفتار‌های کودکانه‌اش را ابراز کند. مسئله و موضوع چالش برانگیز دیگری که در این باره مطرح است، بردن کودک به مزار فرد متوفی است، این موضوع به سن کودک و نسبت او با فرد فوت شده بستگی دارد.

پیوندی نژاد افزود: با این حال بعد از 9 سالگی زمان مناسب تری است که کودک بر مزار فرد فوت شده حاضر شود. اما با مراعات حال کودک، ایجاد جو حمایتی و آمادگی ارائه پاسخ‌های حقیقی و علمی به پرسش‌های کودک از مفاهیم غیرواقعی برای ساده کردن توضیح تان استفاده نکنید، چون ممکن است آسیب ناخواسته‌ای بزند. بعضی‌ها عادت دارند که مرگ را به عنوان خواب ابدی توصیف کنند. در این موارد کودک ممکن است فکر کند که اگر بخوابد خوابش طولانی شده و مثل مرگ دیگر بیدار نشود یا اگر می‌گویید پدربزرگ به سفر رفته و حالا مدت زیادی است همه ناراحت هستند و فکر می‌کنند پدربزرگ دیگر برنمی‌گردد ممکن است فرزندتان نسبت به سفر دیگر اطرافیانش نیز واکنش نشان دهد و فکر کند هرکسی که سفر می‌رود ممکن است دیگر برنگردد تمرکز بر کلمات و سوال کردن درباره‌ی آن که آن‌ها چه احساسی دارند برای والدین زنده بسیار ناکام کننده است به این علت که آن‌ها نمی‌توانند کار خاصی برای برگشت والد از دست رفته کنند. لازم هست آنان کودک خود را به آغوش بکشند و به آرزو‌ها و رویا‌های کودک خود احترام بگذارند و آن‌ها را کمتر تنهابگذارند.

این روانشناس درخصوص چند نکته برای رفتار باکودکان، بیان کرد: او را در فرصت‌های مناسب همراه با سکوت در آغوش بگیرید، همراه با او آلبوم عکس‌های خانوادگی و آلبوم خودش را مرور کنید، همدردی را به کودک بیاموزید، از جملات کلیشه‌ای استفاده نکنید، صادقانه و دقیق با کودک صحبت کنید، به تدریج با آن‌ها در مورد مرگ صحبت کنید، به کودکان اطمینان بدهید که تنها نخواهد ماند، خوب است بزرگتر‌ها جلوی کودکان گریه کنند، حضور در مراسم ترحیم را مدیریت کنید، امید را زنده نگه دارید.

وی خاطرنشان کرد: مرگ بخشی طبیعی از زندگی است و کودکان دیر یا زود با آن برخورد خواهند کرد. داشتن آگاهی پیرامون آموزش مفهوم مرگ به کودکان کمک می‌کند که در هنگام مواجهه با آن آسیب کمتری ببینند.

بیشتر بخوانید

• راهکار برای همدردی با بازماندگان متوفیان کرونایی
• چگونه تحمل و تاب آوری کودکان را در برابر مشکلات تقویت کنیم؟
• چگونه با مرگ عزیزان کنار بیابیم؟

انتهای پیام /