کارزار ترول‌های مجازی
در طرف مقابل، ضدانقلاب که شامل سلطنت‌طلب، منافق و... می‌شود، شاهد کارخانه ساخت ترول هستیم که حتی برخی از بدنه مردمی منتقد را با خود همراه می‌سازد. در برابر این اقدام ما یک سپر مردمی نیازمندیم.
به گزارش مشرق، محمدلسانی کارشناس رسانه طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: یکی از اقدامات اوباش مجازی که در ادبیات جهانی «ترول مجازی» شناخته می‌شوند، این است که به شکل گروهی در فضای مجازی به فردی هجوم بیاورند و او را به انجام کاری وادارند یا شخص مورد نظر را از اقدامی بازدارند. با این حساب، ترول‌ها از طریق زور، تحمیل اراده را از این طریق عملیاتی می‌کنند. این قشر نه فقط در مورد اتفاقات ایران، بلکه از گذشته و درباره مسائل مختلف رخ می‌داد و ترول‌ها در روزنامه‌نگاری و ژورنالیسم سیاه ذیل پروپاگاندای غربی کنشگری می‌کردند.
این موضوع به‌عنوان ابزار فشار در مسیر هموارسازی مقاصد و اهداف مسبوق به سابقه است، اما در عصر مجازی این اقدام تسهیل شده است. اختفای هویت، ثبت چند حساب کاربری توسط افراد، اجرای اهداف به وسیله ربات‌های مجازی و هوش مصنوعی بدون دخالت عامل انسانی و... عوامل را کم‌هزینه‌تر و پرفایده‌تر کرده است. کسانی که از سواد رسانه یا سایبرژورنالی و جنگ روانی در بستر رسانه آگاهی ندارند، در تله شناختی قرار می‌گیرند. این افراد، اکانت‌های کنشگر در راستای ترولینگ را مردم تصور می‌کنند. دشمنان ما در مورد وقایع سال1401 و مشخصا از سال2012 به بعد این موضوع را در 20کشور جهان به شکل متمرکز پیگیری کردند که به آن مردم‌نمایی می‌گویند؛ یعنی یک اقدام هدفمند به شکل گروهی و سازمان‌یافته‌شده در پوشش «مردم» برای اِعمال فشار یا کمپین‌سازی صورت می‌گیرد.
این موضوع و روند چیزی است که برای هدایت‌کنندگان آن موفقیت‌آمیز بوده است. به‌عبارتی، این اقدام و راهکار 2 وجه دارد: عامل و سوژه. از طرفی عامل، خود را موفق در روند فشار و ایجاد جریان می‌داند و از آن‌سو سوژه هم در برابر آن هجمه‌ها دچار تضعیف اراده شده و از موضع خود کوتاه آمده است. لذا سرکوب مجازی در قبال سلبریتی‌ها و شخصیت‌های شناخته‌شده برای کسانی که این پروژه را پیگیری می‌کنند، دارای فایده و مزیت بوده است؛ چراکه چهره‌ها معمولا به شکل سود و زیان محاسبه می‌کنند و معمولا فاقد کنش گفتمانی هستند.
در طرف مقابل، ضدانقلاب که شامل سلطنت‌طلب، منافق و... می‌شود، شاهد کارخانه ساخت ترول هستیم که حتی برخی از بدنه مردمی منتقد را با خود همراه می‌سازد. در برابر این اقدام ما یک سپر مردمی نیازمندیم که افراد، کنشگری گفتمانی داشته باشند و در برابر لایه سخت آن باید طبیعتا یک مواجهه ساختاری داشته باشیم. ما از گروه‌های متشکل مجازی در داخل کشور برخورداریم؛ گروه‌هایی که در برابر اقدامات سایبری طرف مقابل به دفاع از گفتمان عقیدتی و سیاسی می‌پردازند. ضمن اینکه باید نقاط ضعف طرف مقابل را هم شناسایی کنیم و دست به اقدامات پیش‌دستانه بزنیم.