کسب‌وکارها در بحران انرژی؛ ردپای برق در 18 حوزه پولساز

به گزارش خبرنگار گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ گروه مشاوره مکنزی اخیرا در گزارشی با معرفی 18 حوزه پولساز که دگرگون‌کننده اقتصاد جهان تا سال 2040 هستند، از فرصت 48 تریلیون دلاری این صنایع برای کسب‌وکارها خبر داد.

در این گزارش، صنعت باطری، تولید انرژی از همجوشی هسته‌ای، تجارت الکترونیک، نرم‌افزارها و خدمات هوش مصنوعی، فضای ابری، خودروهای الکتریکی، تبلیغات آنلاین، تراشه، فضا و سفرهای فضایی، امنیت سایبری، اشتراکی شدن حمل و نقل، صنعت رباتیک، محصولات مصرفی و صنعتی زیست فناوری، بازی‌های ویدئویی، صنعت دارو، صنعت سفر هوایی، بسترهای VOD و پخش، در کنار سازه‌های مدولار از مهمترین بخش‌هایی معرفی شده‌اند که جهان از محل توسعه و سرمایه‌گذاری در آنها طی 15 سال آینده سود بسیار بزرگی کسب می‌کند.

نکته جالب درباره این 18 صنعت جدید و پیشران این است که به شکل مستقیم یا غیرمستقیم به بخش انرژی و به صورت خاص برق نیاز دارند و بدون توسعه این صنعت، بهره‌برداری کشورها و مناطق مختلف جهان از این حوزه بسیار محدود خواهد ماند.

برای نمونه اقتصاد دیجیتال با سرعتی پرشتاب در حال توسعه است. این بخش به عقیده مکنزی، بزرگترین جهش را در بین همه صنایع مورد اشاره تا 2040 تجربه خواهد کرد و ممکن است ابعاد آن به حدود 20 تریلیون دلار در جهان برسد که عدد بسیار بزرگی است. با این حال بزرگترین بخش از تحول صنعتی جهان کاملا وابسته به انرژی برق است و در نبود این باند، امکان حرکت ندارد.

فراگیر بودن دسترسی به برق و توسعه شبکه مخابرات دو ضامن مهم برای موفقیت کشورها در این بخش است. بخش خودروهای الکتریکی و زنجیره تامین باتری نیز در مجموع تا 4.5 تریلیون دلار گسترش خواهد یافت که به معنی جایگاه شگفت‌انگیز این صنعت در سال های پیش‌رو در جهان است.

همچنین از آنجا که این بخش به شکل ساختاری با صنعت تراشه، صنعت امنیت سایبری و صنعت هوش مصنوعی در تلاقی است، ابعاد این بخش از اقتصاد جهان به شدت بزرگ خواهد شد و کشورهایی که به این جرگه نپیوندند قادر نخواهند بود رفاه و رونق را برای جوامع خود به ارمغان بیاورند.

در این بین، اقتصاد ایران به عنوان کشوری با نیاز وافر به ایجاد اشتغال صنعتی و علاقه‌مند به توسعه، لازم است در این بخش از صنایع، ورودی جدی و تمام عیار داشته باشد؛ اما بدون داشتن زیرساخت‌های گسترده انرژی به ویژه در دو بخش نفت و گاز، و برق، سرمایه‌گذاران رغبتی به حضور در این بخش‌ها و تزریق سرمایه برای ساخت و تولید نخواهند داشت.

پیام مهم گزارش مکنزی این است که آینده در حال شکل گرفتن است. آینده جهان به شکلی جدی به تحولات فناوری گره خورده و دسترسی به فناوری در گرو تامین پایدار امنیت انرژی است.

البته نکته مهم و پنهان این گزارش تاکید بر اتصال تمام عیار صنایع به یکدیگر در دهه آینده است به شکلی که فرآیندهای هریک از صنایع مورد اشاره به سادگی از دیگری قابل انفکاک و جدایی نیست.

در چنین شرایطی سوال مهم این است که وقتی در ایران دسترسی به برق یا گاز هر روز سخت‌تر و امنیت انرژی ابعاد پیچیده تری به خود می‌گیرد، چه آینده‌ای در انتظار بخش صنعت ایران و سرمایه‌گذاران صنعتی کشور است؟