چهارشنبه 7 آذر 1403

کشف مولکول آلی ضروری برای تشکیل حیات اطراف یک ستاره

خبرگزاری ایسنا مشاهده در مرجع
کشف مولکول آلی ضروری برای تشکیل حیات اطراف یک ستاره

حلقه‌ای از غبار، گاز و یخ در فاصله‌ی 444 سال نوری از زمین حاوی یک مولکول آلی بزرگ است که می‌تواند روزی زمینه‌ساز تشکیل حیات شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، اخترشناسان این ماده شیمیایی که با نام دی‌متیل اتر شناخته می‌شود و یکی از عناصر سازنده حیات است را در یک صفحه تشکیل‌دهنده سیارات اطراف ستاره جوان "IRS 48" کشف کردند.

به گفته تیم رصدخانه لیدن در هلند که این کشف قابل توجه را انجام داده‌اند، با گذشت زمان، دی متیل اتر باعث تشکیل پری‌بیوتیک‌هایی (prebiotics) مثل اسیدهای آمینه و قندها می‌شود که اساس و بنای حیات در سیاره زمین هستند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که این مولکول‌های بزرگ می‌توانند در سیارات هنگام شکل‌گیری وجود داشته باشند. به گفته این تیم، دی متیل اتر از 9 اتم تشکیل شده است و به همین دلیل بزرگترین مولکول آلی پیچیده کشف شده در صفحه تشکیل دهنده سیارات است.

آن‌ها می‌گویند که یافتن چنین ماده شیمیایی در اوایل فرآیند تشکیل سیاره، احتمال تکامل حیات در سایر نقاط جهان را افزایش می‌دهد.

با استفاده از آرایه میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در شیلی، محققان به دنبال نشانه‌های شیمیایی مختلف در صفحات اطراف این ستاره جوان بودند. این ستاره که با نام "Oph-IRS 48" شناخته می‌شود، در صورت فلکی اوفیوخوس (Ophiuchus) قرار دارد و دارای صفحه‌ای است که به طور گسترده توسط ستاره‌شناسان مورد مطالعه قرار گرفته است، و درک ما از نحوه شکل‌گیری سیارات را متحول کرده است و احتمالاً بازتابی از چگونگی شکل‌گیری زمین در 4.5 میلیارد سال پیش است.

پیش از این، مولکول‌های آلی کوچک‌تر دیگری مانند فرمالدئید در داخل این صفحه یافت شده بود و این موضوع محققان را ترغیب کرد تا ببینند چه چیز دیگری در غبار پنهان شده است. دی متیل اتر یک مولکول آلی است که معمولاً در ابرهای ستاره ساز دیده می‌شود، اما قبلاً هرگز در یک دیسک سیاره‌ساز یافت نشده بود. محققان همچنین به طور آزمایشی متیل فورمات را شناسایی کردند، مولکولی پیچیده شبیه دی متیل اتر که در مولکول‌های آلی بزرگ‌تر قرار دارد.

"ناشانتی برانکن"(Nashanty Brunken)، دانشجوی کارشناسی ارشد در رصدخانه لیدن می‌گوید: با توجه به این نتایج، می‌توانیم درباره منشأ حیات در سیاره‌مان اطلاعات بیشتری کسب کنیم و بنابراین ایده بهتری از احتمال تشکیل حیات در سایر منظومه‌های سیاره‌ای به دست آوریم.

این یافته ها در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.

انتهای پیام