کل تیم ایران، پشت دروازه‌بان شماره یک / گریه شدید بیرانوند پس از گل صعود! (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، علیرضا بیرانوند هرچقدر تلاش کرد عزت نفس و غرور خود را در مواجهه با برخی سکوهای مخالف در جریان بازی های تیم ملی نیز حفظ کند، اتفاقات بازی ایران و ازبکستان به سمتی رفت که او دیگر نتواند خود را کنترل کند و سخت ترین لحظات فوتبالی‌اش با پیراهن تیم ملی خود را در ورزشگاه آزادی سپری کرد.

گلر شماره یک تیم ملی در روزی که برای هفتاد و نهمین بار پیراهن ایران را برتن کرد، از لحظات اولیه حضور در چمن ورزشگاه آزادی شرایط عجیبی را تجربه کرد؛ بیرو موقعی که برای گرم کردن وارد زمین شد، با برخی شعارها از سوی طرفداران مخالف خودش مواجه شد.

در ادامه وقتی مشوقین تیم ملی خواستند بحث ملی را به مسائل مربوط به فوتبال باشگاهی ربط ندهند و صدای تشویق بیرانوند از روی سکوها شنیده شد، این دروازه بان حاضر نشد به درخواست هواداران برای رفتن به سمت سکوهای آزادی پاسخ مثبت بدهد و با اصرار مهدی طارمی از راه دور برای تماشاگران دست تکان داد تا ناراحتی خود را بابت این موضوعات نشان بدهد.

اتفاقات بازی هم تا قبل از آنکه ازبک ها به گل دوم برسند و دو بر یک پیش بیفتند، دیگر به ضرر بیرانوند نبود اما این گل که با اشتباه خط دفاعی و دروازه‌بان وارد دروازه ایران شد، بار دیگر صداهای اعتراضی را از روی سکوها بلند کرد. لحظات سخت و تلخ بیرانوند در بازی ملی شماره 79 بعد از این گل شروع شد؛ شعارهای اعتراضی بالا گرفت و کار به جایی رسید که گلر شماره یک تیم ملی شعار «حیا کن، رها کن» را هم از طرفداران تیم ملی شنید. تشویق سیدحسین حسینی دروازه بان دوم ایران و کاپیتان استقلال هم مزید بر علت شد تا بیرو لحظات پرالتهاب و دشواری را مقابل چشمان نزدیک به 37 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آزادی پشت سر بگذارد.

بیرو که هرگز انتظار چنین برخوردی از سمت طرفداران تیم ملی را نداشت، حتی در ثانیه های اول شروع شعارها یک واکنش احساسی نیز داشت که تصاویر آن در فضای مجازی خیلی زود وایرال شد، اما فشاری که او در آن دقایق متحمل می‌شد را بعد از گل تساوی ایران به ازبکستان به خوبی احساس شد. بیرانوند مغروری که تا پیش از این سعی بر حفظ ظاهر داشت، ناگهان بعد از گل شدن توپ مهدی طارمی در دقیقه 83 اشک از چشمانش جاری شد و خوشحالی خود بابت این گل بعد از اشتباهی که در صحنه گل دوم ازبکستان داشت را نشان داد.

از دقیقه 83 به بعد دیگر هرگاه کارگردان تلویزیونی بازی، چهره بیرانوند را به تصویر میکشید، چشمان سرخ شده و گاها اشک هایی که روی صورتش مانده بود به وضوح مشاهده می‌شد و در دو صحنه ای که روی نتیجه دو بر یک و دو بر دو بیرانوند با سیوهای خوب خود مانع از باز شدن دروازه تیم ملی شد هم اشک های او نمایان شد.

بیرانوند بعد از تحمل دقایقی پرفشار و سخت در آزادی گریه می‌کرد و بعد از سوت پایان و قطعی شدن صعود ایران به جام جهانی هم نه تنها اشک های او بند نیامد که مشخصا با شدت بیشتری گریه کرد و همین مسئله مورد توجه اعضای تیم ملی قرار گرفت. بعد از آنکه امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی بلافاصله بعد از سوت پایان به سمت بیرانوند رفت و به او دلداری داد، بازیکنان تیم ملی در حلقه اتحاد بعد از بازی خود بیرانوند را مورد خطاب قرار دادند و سعی بر آرام کردن او داشتند.

گلر شماره یک تیم ملی در حالی که همچنان اشک از چشمانش جاری بود، ناگهان از سوی بازیکنان ایران به هوا پرتاب شد تا به این شکل از سوی هم تیمی‌هایش مورد حمایت قرار بگیرد. علیرضا که دوست نداشت این لحظات پرالتهاب را تجربه کند، پرچم بزرگ ایران را که روی دوش داشت، روی سرش کشید و بعد از زانو زدن و تشکر از خدای خودش در حالی که صورت خیس خود را زیر پرچم پنهان کرده بود، چند قدم برداشت و در ادامه در جشن صعود به جام جهانی همراه سایر ملی پوشان ایران شرکت کرد.

اگرچه کادرفنی و بازیکنان تیم ملی، بیرانوند را در پایان نبرد سخت با ازبکستان مورد حمایت همه جانبه خود قرار دادند، اما این دروازه بان باتجربه هرگز انتظار پشت سر گذاشتن چنین روزهایی را در فوتبال ایران نداشت. او که هنوز اتفاقات تلخ بازی تراکتور و پرسپولیس را از ذهن نبرده، حالا در بازی های تیم ملی هم از طرف قشری از طرفداران فوتبال ایران همچنان مورد سرزنش قرار می‌گیرد و مجموعه اتفاقات درباره اش به سمتی رفته که با کوچکترین اشتباه در مسابقات، همه لحظات خوشی که بیرانوند برای فوتبال ایران ساخته به دست فراموشی سپرده می‌شود.