گره هنرمندانه دختران معلول ترکمن بر تار و پود زندگی / دستمزد؛ رنج همیشه فرش‌بافان
سه خواهر جوان ترکمن اهل جرگلان با وجود ناشنوایی، با تکیه بر آموزش و مهر مادر خود در بافت فرش‌های دست‌بافته ترکمن، استادکارانی شده‌اند که با هنر دستان خود تار و پود زندگی را بر هم نقش می‌زنند و چرخ زندگی خود را در کارگاه خانگی می‌چرخانند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از عصر اترک در استان خراسان شمالی، نام شهرستان راز و جرگلان به هنر فرش‌های دست بافت ترکمن به ویژه قالیچه و فرش‌های دست بافت ابریشمین تک رو و دو رو گره خورده است.
هنگامیکه به بخش جرگلان و روستاهایش سفر کنیم قطعا منازلی را می بینیم که به کارگاه های خانوادگی برای بافت این فرش ها تبدیل شده اند.
بافت فرش های دست بافت ابریشمین و پشمین، هنر صنعتی است که از مادران هنرمند ذهنی باف و یا حتی نقشه خوان به دخترانی که قرار است آنان نیز در این رشته استادکار شوند، آموزش داده می شوند.
اما این آموزش برای مادرانی که دخترانشان معلول به دنیا می آیند به ویژه با معلولیت کرولالی بسیار سخت‌تر است.
اما وقتی چرخ زندگی قرار است که در یک روستا بچرخد و اشتغال روستا نیز بر پایه کشاورزی و دامداری سنتی و یا حتی بیکاری می گردد، پس چاره ای نیست که مادر ترکمن بر درآمد هنری زیبا تکیه کند و برای کارگاه خانگی اش، دختران خود را چه سالم و چه معلول آموزش دهد تا آنان هنرمندانی توانمند در بافت فرش های دست بافت بشوند.
آراز بی بی پولادین فر در خطه جرگلان و ساکن روستای گرکز از جمله مادران ترکمنی است که این هنر صنعت را به سه فرزند معلول خود آموزش داده است.
آراز بی بی پولادین فر متولد 1345 اهل روستای گرکز در بخش جرگلان که مادر شش دختر و یک پسر است، می گوید، از هفت فرزندم، سه دخترم کر و لال و چهار فرزند دیگرم سالم هستند، وقتی 18 ساله بودم، اولین فرزندم صالحه را به دنیا آوردم که فکرش را نمی کردم فرزندم نتواند بشنود، هنگامیکه متوجه شدم او ناشنوا است، دنیا روی سرم خراب شد.
این مادر گرکزی که صالحه، سمیرا و شکوفه را با آموزش بافت فرش های تک روی ابریشمین، هنرمند پرورش داده است، درباره آموزش آنها بیان می کند، این سه دخترم از کودکی در کنار من به تدریج بافت فرش ترکمنی را یاد گرفتند واز 15 سالگی نیز به صورت حرفه ای و با نقشه خوانی بافت فرش ابریشمی را شروع کردند و در حال حاضر من و شکوفه بر روی یک دار و صالحه و سمیرا نیز بر روی یک دار دیگر فرش می بافیم.
این مادر هنرمند با اشاره به اینکه این سه دختر معلولم فقط از روی نقشه فرش می بافند و ذهنی بافی را بلد نیستند، می گوید، هنگامی که نقشه‌ها خیلی پیچیده باشند سردرد می‌گیرند و با اشاره به من می‌فهمانند که نقشه برای آنها سخت است.
آراز بی‌بی پولادین‌فر و سه دختر هنرمند گاهی از فشار مالی زندگی مجبور می شوند که پس از پایان بافت هر فرشی، دوباره دار جدیدی را برای بافت فرش بر پا کنند، بیان می کند: فشار بافت این فرش ها باعث شده است که خستگی در تن من و دخترانم بماند و این روزها صالحه به من می فهماند که بدن درد دارد.
این مادر مهربان که می داند صالحه 33 ساله به پس انداز کردن، سمیرا 23 ساله به سفر و شکوفه 20 ساله به رانندگی علاقه دارند، می گوید، طی این سال ها هر چه بافتیم، حاصلش خانه ای دو طبقه 90 متری شد که البته هنوز هم به طور کامل آماده نشده است.
وی که دستمزد زحمات فرش های دست بافت ابریشمین را منصفانه نمی داند، عنوان می کند، چون توان خرید مواد اولیه را نداریم، تا به حال، هر آنچه که بافته ایم برای واسطه ها بوده اند و این واسطه ها برای فرش های ابریشم تک رو با عرض 110 و 115 متر دستمزدی در حدود چهار میلیون و 500 هزار تا پنج میلیون و 500 هزار تومان می دهند اما شنیده ایم که این دست بافته ها تا حدود 10 تا 15 میلیون تومان در بازار فروخته می شوند.
این بانوی هنرمند که از مسئولان تقاضا دارد که کمک کنند تا واسطه گری در این هنر صنعت کمتر بشود، می گوید: مسئولان کمک کنند تا شرایط کار و درآمد برای بافندگان فرش به ویژه زنانی که با وجود معلولیت به بافت فرش مشغول هستند، بهبود پیدا کند.
این مادر بافنده گرکزی در پایان که به دو دختر معلول و البته بافنده فرش دست بافت ترکمن که فرزندان برادر شوهرش هستند و در روستای گرکز ساکنند نیز اشاره و خاطر نشان می کند، در این روستا، مادرانی هستند که همانند من و جاری ام، دختران معلول دارند، این مادران نیز تنها هنر صنعت خود را به دختران شان آموزش داده اند تا با تکیه بر این هنر بتوانند چرخ زندگی خود را بچرخاند.
انتهای پیام /
