یک ستاره ستایش برانگیز - نماد باشگاه؛/ فرمانده واقعی پرسپولیس، در ناامیدترین لحظات ممکن!

به گزارش ورزش سه، برتری دراماتیک و تاریخی پرسپولیس در خانه مقابل استقلال خوزستان را بی‌تردید باید یکی از بهترین شب‌های دوران حیات این باشگاه نامگذاری کرد. در شرایطی که پرسپولیس بازی را بسیار بد آغاز کرده و در نیمه اول سه بار دروازه خود را در مقابل این تیم پایین جدولی باز شده دیده بود، در پایان شاهد ثبت نتیجه‌ای بودیم که شاید باور آن تا روزها و هفته‌ها برای هواداران پرسپولیس ممکن نباشد.

این نتیجه عجیب در شرایطی رقم خورد که حتی بعد از گذشت نیم ساعت از نیمه دوم نیز پرسپولیس موقعیت چندان مهمی روی دروازه حریف خلق نمی‌کرد و شرایط مسابقه به شکلی رقم می‌خورد که به نظر حتی بازیکنان این تیم نیز این شکست ناباورانه و بد موقع را پذیرفته بودند. اما یک بازیکن در تمام طول مسابقه به بازگشت پرسپولیس و کسب پیروزی باور و ایمان داشت و در سلول به سلول چهره او میل و انگیزه دست پیروزی و رقم زدن یک شب تاریخی دیگر در برای پرسپولیس دیده می‌شد.

برای پی بردن به اهمیت نقش امید عالیشاه در ترکیب پرسپولیس کافیست فقط به جنگندگی و تلاش دیوانه‌وار او پیش از صحنه گل اول پرسپولیس توجه کنید. این بازیکن به شکل فوق العاده توپ را از حریف ربود و به وحید امیری سپرد تا او با زیرکی در محوطه جریمه پرسپولیس صاحب پنالتی کند و این سرآغاز بازگشت غیر قابل توصیف شاگردان اوسمار در ورزشگاه آزادی بود.

نه فقط در این لحظه، که در تمامی طول 90 دقیقه امید عالیشاه از تمامی بازیکنان حاضر در زمین بیشتر دوید، مبارزه کرده و تیمش را به سمت جلو هدایت کرد. این روحیه خاص و تسلیم ناپذیری امید عالیشاه در واقع شمه‌ای واضح و بدون روتوش از دی‌ان‌ای تاریخی باشگاه پرسپولیس است.

تیمی که هرگز از مبارزه کردن حتی در سخت‌ترین لحظات نیز دست نمی‌کشد. ورای همه بهانه جویی‌ها و درگیری‌های لفظی در فوتبال ایران که مختص یک رنگ یا یک تیم خاص نیست، پرسپولیس در یک دهه اخیر به هر طریقی و با چنگ و دندان موقعیت خود در صدر جدول فوتبال ایران را حفظ کرده و زیر سوال بردن ارزش و اعتبار تلاش و جان کندن مستمر این گروه شاید بیشتر به درد فضای مجازی یا شوخی‌های هواداری می‌خورد، وگرنه این عملکرد و این بازگشت تاریخی را با هیچ بهانه‌ای بهانه‌ای نمی‌توان زیر سوال برد و ارزش کار این گروه را کمرنگ کرد.

امید عالیشاه تبدیل به نمادی از دوران موفق پرسپولیس در یک دهه اخیر شده، بازیکنی که شاید در بسیاری از فصول کمتر به میدان می‌رفت و حتی بارها شایعاتی در مورد جدایی این ستاره محبوب نیز شنیده شد، اما عالیشاه در سال‌های اخیر و به خصوص بعد از درخشش‌های متوالی مقابل استقلال تبدیل به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان پرسپولیس شده و عجیب نیست اگر او را نامزد حتی قرار گرفتن در تیم منتخب تاریخ پرسپولیس بنامیم. بازیکنی که در این باشگاه به انواع اقسام افتخارات فردی و تیمی ممکن دست یافته و به نظر در این سن و سال نیز هنوز تسلیم نمی‌شود. امید عالیشاه امشب یک بار دیگر با روحیه کاپیتانی خود را به وضوح به نمایش گذاشته و مرد اول بازگشت تاریخی پرسپولیس لقب گرفت.

حتی ممکن است این باشگاه در طول دو هفته آینده امتیاز از دست بدهد و اصلاً قهرمانی استقلال در این فصل دور از ذهن و دور از دسترس نیست اما بی تردید این نمایش سزاوارانه و این مبارزه تا پای جان شایسته اعتبار و ستایش هواداران پرسپولیس خواهد بود و بی‌تردید نام امید عالیشاه تا سال‌های سال به عنوان بازیکنی مطرح خواهد شد که حتی در ناامید کننده لحظات نیز دست از مبارزه نکشید و هر آنچه در جان داشت را تقدیم پرسپولیس کرد.

بازیکنی که امشب در تمامی طول 90 دقیقه در همه نقاط زمین ظاهر شده و بدون توجه به پست تخصصی خود، حتی بارها تا نیمه زمین خودی عقب آمده و به مدافعان برای بازپسگیری توپ کمک کرد. ستاره‌ای که خودش را یک بار دیگر وقف برتری پرسپولیس کرد تا این پیروزی بزرگ و فراموش نشدنی و این سه امتیاز مهم به حساب این تیم واریز شود.

ستاره‌هایی از جنس باشگاه، بازیکنانی که به شدت مورد علاقه و توجه هواداران قرار می‌گیرند، زیرا چیزی فراتر از یک بازیکن با یک قرارداد حرفه‌ای و یک دستمزد مشخص هستند، آنهایی که با تمام جان و انرژی در طول 90 دقیقه مبارزه می‌کنند و انقدر به لباس خود وفادار هستند که هرگز تسلیم شدن را نمی‌پذیرند. امید عالیشاه نماد این سال‌های پرسپولیس بوده، بازیکنی که تسلیم نشدن و مبارزه کردن را امشب هم یک بار دیگر به نمایش گذاشت تا پرسپولیس دوباره و در فاصله دو هفته مانده به پایان فصل، صدر جدول از آن خود کند.

نسلی از بازیکنان که ورای بهانه جویی‌های مرسوم در فوتبال ایران، بدون توجه به اتهامات متفاوت و رنگارنگ هر فصل از سوی همه رقبا به یکدیگر، به هر طریقی برای موفقیت مبارزه می‌کنند.

آنهایی که انقدر پرسپولیس قابل احترامی ساختند که حتی بدبین ترین رقبا را نیز گاهی به تحسین وا می‌دارند.

آریا فاطمی‌مقدم