آقای روحانی به شما نمیرسد! تناقضهایی به اندازه یک دولت
اظهارات جدید حسن روحانی بار دیگر موجی از پرسشها را درباره نقش او در شکلگیری وضع موجود برانگیخته است؛ سیاستمداری که اکنون در کسوت منتقد ظاهر میشود، اما بخش مهمی از بحرانهای امنیتی، اقتصادی و منطقهای کشور دقیقاً در دوران مسئولیت او رقم خورده است.
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ حسن روحانی با کارنامه حضور سالها در جایگاه دبیر شورای عالی امنیت ملی و نیز 8 سال ریاست جمهوری حضور داشته است، در روز 5 آذرماه، در دیدار جمعی از وزیران و معاونان رئیسجمهور در دولتهای یازدهم و دوازدهم، مباحثی را مطرح کرده که بسیار قابل تامل و سئوالات بسیاری برای افکار عمومی به وجود آورد.
او در حالی در این سخنرانی به ضعفها و الزامات امنیتی کشور آن هم با لحنی شبهدلسوزانه پرداخته که خود متهم ردیف اول این ماجراست. اما رئیس جمهور اسبق ایران بهگونهای روایت و قضاوت میکند که گویی همه مقصراند جز شخص او! در واقع روحانی که خود سالها در جایگاههای مهم سیاسی و امنیتی کشور بوده، این روزها برای فرار از پاسخگویی بهشکلی سخنرانی میکند که انگار هیچگاه در این مملکت مسئولیتی نداشته و تنها یک منتقد سادهای است که دلسوز میهن خود میباشد و از همین رو هم انتقاد میکند!
این بازنمایی روحانی نشانگر شیوهای است که تنها میتواند از او و هممسلکان اصلاحطلب وی پدیدار شود. خطمشی تهاجمیای که فوتبالیها آن را اینگونه تعبیر میکنند: «بهترین دفاع، حمله است.» به تعبیر دیگر، در این چهره از سیاستورزی، حتی اگر شخصی سالها قدرت و مسئولیت هم داشته باشد، میتواند با انتقاد از وضع موجود و سیاهنمایی آن، بهگونهای به بحث بپردازد که همگان خیال کنند که هیچگاه او قصور و تقصیری در شکلگیری وضع موجود نداشته است.
این در حالی است که اتفاقا واقعیتها خلاف آن را حکایت میکنند. به بیانی شیواتر، قاضیای که این روزها همه را متهم میکند، خود متهم ردیف اول موضوع این قضاوت است!
به شما نمیرسد آقای روحانی!
حسن روحانی در حالی از بازدارندگی منطقهای برای ایران سخن گفته که در ساحت عمل، خود متهم اول در این زمینه است. او اظهار داشته است: «اگر ما بتوانیم به منطقه کمک کنیم، کمک به خودمان هم هست. اگر بتوانیم به استقلال کشورهای منطقه کمک کنیم، کمک به خودمان است.»
اگرچه در اینجا او حرف صحیحی زده، اما جای دیگری اتفاقا خلاف آن را بیان میکند. او که الحقوالانصاف مجمعالجزایر تناقضهاست، پس از جنگ 12 روزه گفته بود: «اینکه باید به بیرون و مسلمانان و منطقه هم کمک کنیم، خوب است. اما اگر دلسوزیای که نسبت به دیگران منتهی شود به خانمانسوزی برای این ملت ایران، اینکه غلط است و درست نیست. ما باید به فکر ملت خودمان باشیم در قدم اول.»
این در صورتی است که وقایع دو سال اخیر نشان میدهد که قدرتمند بودن شبکه مقاومت، در قدم اول به معنای تامین امنیت ایران خواهد بود و نه خلاف آن. در حقیقت اگرچه این بیان اول صحیح است، اما با این حال اگر هم کسی بتواند در این زمینه نقد و تجویزی کند، آن شخص هرگز حسن روحانی نخواهد بود.