آمایش سرزمینی حلقه مفقود شده صنعت در ایران

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ برای آغاز سخن گریزی می زنم به مثل زیبای زبان شیرین پارسی که مردمانمان از قدیم الایام تا به حال نقل کرده اند هرسخن جایی و هر نقطه مقامی دارد از این سخن می شود به سوی صنعت نیز گریزی زد. آمایش سرزمین به زبان خیلی ساده و شیوا و در تعریفی مختصر و مفید یعنی شناخت استعدادهای خدادادی و پتانسیل های موجود وبالقوه در هر منطقه، ایران اسلامی عزیز ما کشوری وسیع با اقلیم های متنوع و مختلف می باشد که شناسایی هر کدام از این مشخصه ها و آشنایی کامل با آن ها زمینه رشد و ترقی و پیشرفت را فراهم و در عین حال عدم شناسایی دقیق و درست و به تبع سوء مدیریت این منابع و مواهب خدادادی و ستیز با طبیعت آثار جبران ناپذیری را در حال و آینده در بر خواهدداشت، همان گونه که می دانید قدم گذاشتن در جاده صنعت و صنعتی شدن همانند سایر فعالیت ها، اسباب و وسایل و مقدمات و تمهیدات خاص خود را می طلبد. درخصوص اهمیت این که کشور ما همانند سایر کشورها در این زمینه باید فعالیت کرده و حرفی برای گفتن در جهان امروز داشته باشد امری واضح بوده و همگان بر ضرورت آن صحه می گذارند.

از دیر باز صنعت را بر اساس ویژگی های خاص در دسته های مختلف از جمله صنایع سبک، سنگین، صنایع مادر، صنایع کوچک، صنایع بزرگ و صنایع بالادستی و پایین دستی و... دسته بندی می کنند. در کشور ما با توجه به شرایط از بین بخش های اشتغال زای کشاورزی، خدمات و صنعت، بخش صنعت است که می تواند موتور محرکه تولید باشد البته با سرمایه گذاری دقیق، علمی و هدفمند که باید قطعا بر اساس مطالعه آمایش سرزمینی انجام شده باشد و در نتیجه تولید ناب، منبع اشتغال پایدار که نیاز کنونی کشور است را فراهم کند. از ارکان اساسی فعالیت های صنعتی بحث نیروی کار انسانی می باشد و مراجعه به مباحث آمارهای جامعه انسانی که یکی از مولفه های مطالعه آمایش سرزمینی محسوب می شود، می تواند با مطالعه دقیق و کارشناسی از وارد آمدن هزینه اضافی در خصوص تامین نیروی انسانی و ایجاد مشکلات متنابه و در سطح وسیع تر به عنوان نمونه هدررفت انرژی و مهاجرت نیروی کار و ایجاد خرده فرهنگ های مختلف و تغییر سبک زندگی و آسیب به بافت های فرهنگی جلوگیری کند.

توجه به تراکم جمعیتی در بحث احداث، راه اندازی و طرح توسعه واحد صنعتی، در کنار سایر عوامل موثر بر امر تولید، نقش به سزایی دارد. یکی از راه های دستیابی به تولید ناب کاهش هر چه بیشتر و بهتر هزینه های خط تولید و به تبع افزایش ضریب ارزش افزوده به منظور بقا و رشد در بازار رقابتی است. وجود نیروی انسانی ماهر و متخصص مستلزم ایجاد واحدهای دانشگاهی بر اساس آمایش سرزمینی و وجود رشته های تحصیلی مرتبط با نیاز منطقه و فرصت های سرمایه گذاری حاصل از برنامه ریزی بر اساس آمایش سرزمین است.

در سالیان اخیر شرکت های دانش بنیان هرچند کم و کوچک قدم های خوبی را در این راه برداشته اند. تجربه سالیان فعالیت در این عرصه به من اموخته که فارغ التحصیلان جوانان بعد از دوران فراغت از تحصیل و جذب در محیط کار دوره ای را فراخور استعداد و امکانات محیط کار به کار آموزی و اندوختن تجربه در حین کار می پردازند تا همانند فولاد آبدیده به یک متخصص خوب وقابل اتکا برای واحدهای صنعتی تبدیل شوند. بحث تهیه مواد اولیه کافی و مناسب وبه موقع، بحث نیروی کارتوانمند، ارزان وقابل دسترس و به دنبال آن تولیدی ارزان با کاهش هزینه های تولید می تواند رمز بقا و ادامه فعالیت و تداوم رقابت در بازار را فراهم نمایدکه همه ی این شرایط وامکانات بصورت مستقیم یا غیر مستقیم تحت تاثیر بحث آمایش سرزمینی قرار می گیرد.

آمایش سرزمین به زبان ساده یعنی هر صنعتی را درجای خاص خودش مستقر کنیم در مرحله اول شرایط محیطی و طبیعی و نیازهای و توانمندی های جامعه در خصوص آن فعالیت را سنجیده و سپس کلنگ احداث را بر زمین بکوبیم. صنایع را براساس نتایج حاصل از آمایش سرزمین مستقر کنیم نه بر اساس فشارهای سیاسی و سفارش های این وآن. وضعیت کنونی صنعت ایران نتیجه عدم مطالعه و مد نظر قرار ندادن واقعیت ها و شرایط جغرافیایی و آب و هوایی و زیست محیطی و استعدادها و پتانسیل های بالقوه و بالفعل و آینده نگری بلند مدت در خصوص استقرار آنها است که مسیر تولید را با دست انداز و هزینه های جانبی زیادی روبرو کرده که بصورت مستقیم یا غیر مستقیم بر قیمت تمام شده محصول تاثیر گذاشته و به مرور تولید گران، آن را از چرخه رقابت پذیری در بازار عرضه و تقاضا خارج می کند. انگاه ما مواجه می شویم با واحدهای صنعتی غیر فعال یا در حال ورشکستگی که به خاطر حفظ تولید دائم به دنبال دریاقت تسهیلات سرمایه در گردش از بانک ها برای چرخاندن چرخ صنعتشان هستند.

خلاصه مطلب "هر سخن جایی و هر نقطه مقامی دارد" توجه به رهکارهای علمی و ارزیابی های دقیق شرایط و بررسی همه جانبه طرح آمایش سرزمینی در خصوص استقرار صنایع می تواند ما را به سوی تولیدی ناب، مولد، اشتغال زا و دارای کمترین آسیب زیست محیطی، ارزان و رقابت پذیر در بازار رهنون کند.

انتهای پیام /