اثبات اثر ضدسرطان نانوذرات کلریدسدیم در موش‌های آزمایشگاهی
تهران - ایرنا - پژوهشگران دانشگاه جورجیا نشان دادند که نانوذرات کلرید سدیم می‌تواند باعث از بین رفتن سلول‌های سرطانی در موش‌های آزمایشگاهی شود بدون اینکه اثرات جانبی زیادی در پی داشته باشد.
به گزارش ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، نانوذرات کلریدسدیم (NaCl) می‌تواند موجب از بین رفتن سلول‌های سرطانی شود. البته این بدان معنا نیست که خوردن نمک طعام اثرات ضدسرطان داشته باشد، بلکه نانوذرات ساخته شده از جنس کلریدسدیم روی موش‌های آزمایشگاهی اثرات ضدسرطانی داشته است و می‌توان از این نتایج برای تولید داروی ضدسرطان استفاده کرد.
هر ساله بیش از 17 میلیون مورد سرطان تشخیص داده می‌شود، بیماری که به‌عنوان یکی از مرگبارترین بیماری‌ها در جهان شناخته می‌شود. مطالعات پیشین نشان داده است که برخی نانوذرات می‌توانند برای درمان سرطان مورداستفاده قرار گیرند، با این حال برخی از این مواد می‌توانند اثرات جانبی یا سمیت داشته باشند.
نمک‌طعام که به‌عنوان یک الکترولیت رایج شناخته شده و به سرعت در آب حل می‌شود، می‌تواند نقش یک نمک انتخاب‌گر را ایفا کند. این گروه تحقیقاتی ثابت کردند که نانوذرات کلریدسدیم، برای سلول‌های سرطانی سمی است. زمانی که این نانوذرات درون سلول سرطانی حل می‌شوند، نانوذرات کلریدسدیم موجب پدیده اسمولاریتی شده و سلول به سرعت از بین می‌رود.
مطالعات در محیط زنده نشان می‌دهد که نانوذرات نمک طعام نه تنها سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند بلکه ایمنی ضدسرطانی نیز ایجاد می‌کنند. با این نتایج، مسیر برای استفاده از این نانوذرات برای درمان سرطان هموار می‌شود.
به‌صورت رایج، غشاء پلاسمایی مانع از ورود یون‌های سدیم به داخل سلول می‌شود، اما این گروه دریافتند که نانوذرات کلریدسدیم می‌تواند وارد سلول‌ها شود. این سلول‌ها تصور می‌کنند که نانوذرات عناصر بی‌خطری هستند و فریب می‌خورند. این روش همانند راهبرد اسب تروجان است که در آن سلول به غلظت‌های کم از کلریدسدیم اجازه ورود به داخل سلول را می‌دهد.
جین ژای از محققان این پروژه گفت: این سازوکار در واقع بسیار برای سلول‌های سرطانی سمی بوده و سمیت آن از سلول‌های نرمال نیز بیشتر است.
پژوهشگران این پروژه از این فناوری روی یک دسته از موش‌ها استفاده کردند و دریافتند که وجود نانوذرات کلریدسدیم در محیط سلولی می‌تواند موجب کاهش رشد سلول‌های سرطانی به میزان 66 درصد نسبت به گروه مدل باشد، این در حالی است که هیچ اثری از آسیب روی اندام‌های دیگر در موش‌های مدل مشاهده نشده است.
*س_برچسب‌ها_س*