از پیامبر خدا این‌گونه بخواه
در سالروز رحلت حضرت آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی (رضوان‌الله) اشاره به خاطره‌ای از آن فقیه بزرگوار بی‌مناسبت نیست. توصیه‌ای راهگشاست برای این روزها و همه روزها و نسخه‌ای که هرگز کهنه نمی‌شود.
به گزارش مشرق، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «از پیامبر خدا این‌گونه بخواه» نوشت: در سالروز رحلت حضرت آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی (رضوان‌الله تعالی علیه) اشاره به خاطره‌ای از آن فقیه بزرگوار بی‌مناسبت نیست. توصیه‌ای راهگشاست برای این روزها و همه روزها و نسخه‌ای که هرگز کهنه نمی‌شود.
خدای مهربان آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی را رحمت کند و آن بزرگوار را با اولیاء‌الله محشور فرماید. سال 60 بود و سازمان حج تعدادی از برادران سپاهی را به حج دعوت کرده بود. لطف خدای مهربان شامل حال شد و نگارنده نیز از دعوت‌شدگان بودم.
برای خداحافظی به محضر آن مرحوم رسیدم و از ایشان خواستم نصیحت و توصیه‌ای بدرقه راهم کند. پرسید سوره ضحی را حفظ هستی؟ عرض کردم آری. فرمود بخوان! و خواندم؛
بسم‌الله الرحمن الرحیم
والضحی * واللیل اذا سجی * ما ودعک ربک وما قلی
* وللآخره خیر لک من الأولی * ولسوف یعطیک ربک فترضی * ألم یجدک یتیما فآوی * ووجدک ضالا فهدی * ووجدک عائلا فأغنی * فأما الیتیم فلا تقهر * وأما السائل فلا تنهر
* وأما بنعمه ربک فحدث.
سوره را که خواندم، حاج آقا مجتبی فرمود خدا به پیامبر اکرم(ص) منت می‌گذارد و یادآوری می‌فرماید: «مگر نه اینکه یتیم بودی و پناهت دادم، سرگشته بودی و هدایتت کردم، مسکین بودی و بی‌نیازت کردم و سپس به حضرتش دستور می‌دهد که، و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را از خود مران. و درخواست‌کننده را ناامید باز مگردان. و نعمت‌های پروردگارت را بازگو کرده و یاد کن».
حاج آقا مجتبی بعد از این توضیح گفت؛ وقتی در مدینه به مرقد مطهر رسول خدا (ص) مشرف شدی، این سوره را بخوان و سپس به حضرت ایشان عرض کن؛ خداوند تبارک و تعالی به شما دستور داده است که سائل و درخواست‌کننده را ناامید باز مگردانی و توای رسول خدا (ص) سرآمد همه بندگان در اطاعت از اوامر خدای سبحان هستی... و آنگاه از ژرفای دل خواسته خود را از حضرتش (ص) بخواه. و فرمود؛ ائمه اطهار علیهم‌السلام هم این‌گونه‌اند و هنگامی که به بقیع مشرف می‌شوی از آن بزرگواران نیز به همین‌گونه بخواه. به مرحوم حاج آقا مجتبی عرض کردم که با هیچ کاروانی همراه نیستیم و روحانی کنارمان نیست که در انجام مناسک راهنمایمان باشد. فرمود؛ میزبان خداست و خود وظیفه بنده‌پروری و میهمان‌نوازی را می‌داند.
آن سال با شهید همت و سردار جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان همسفر بودیم. قرار بود با آخرین پرواز برویم و با اولین پرواز برگردیم. سفرمان در مجموع فقط 17 روز بود. وارد فرودگاه مهرآباد که شدیم، مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی (رضوان‌الله علیه) را دیدیم. ایشان هم عازم بود. ما را که دید، پرسید با کدام کاروان می‌روید؟ گفتیم؛ کاروانی نداریم، میهمان سازمان حج هستیم و به بعثه می‌رویم. گفت؛ من هم با شما همراه می‌شوم. یاد حرف حاج آقا مجتبی افتادم... میزبان خداست و خود وظیفه بنده‌پروری و میهمان‌نوازی را می‌داند. خوشحال شدیم که در انجام مناسک همراهمان است و راهنمایی می‌کند و الحق که چنین بود. نه فقط در انجام ظاهر مناسک، بلکه گفتنی‌هایی از حج داشت که شنیدنی بود و برایمان ناشنیده مانده بود.