استفاده از کرم‌های پلاستیک‌خوار در صنعت بازیافت!
دانشمندان به تازگی متوجه شده‌اند که خانواده‌ای از کرم‌ها از پلاستیک تغذیه می‌کنند و به دنبال این هستند که راهی برای استفاده از آنزیم‌های بدن این کرم‌ها برای تجزیه زباله‌های پلاستیکی پیدا کنند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه کوئینزلند انجام شده نشان می‌دهد که خانواده‌ای از کرم‌ها به نام "Zophobas morio" به دلیل وجود نوعی آنزیم باکتریایی در روده‌شان می‌توانند از پلی‌استایرن (یک نوع پلاستیک همه‌کاره و جامد که برای تولید انواع زیادی از محصولات مصرفی استفاده می‌شود), تغذیه کنند. این کشف می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا آنزیم‌هایی را مهندسی کنند تا زباله‌های پلاستیکی را در کارخانه‌های بازیافت از طریق خرد کردن مکانیکی و به دنبال آن تجزیه زیستیِ آنزیمی تجزیه کنند.
محققان در مدت سه هفته به این کرم‌ها رژیم‌های غذایی مختلف دادند که یکی از این رژیم‌ها تغذیه از پلاستیک بود. کریستین رینکه، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما دریافتیم ابرکرم‌هایی که از رژیم غذایی پلاستیک (پلی‌استایرن) تغذیه می‌شدند، نه‌تنها زنده ماندند بلکه حتی افزایش وزن اندکی نیز داشتند که این موضوع نشان می‌دهد که کرم‌ها می‌توانند انرژی را از پلی‌استایرن دریافت کنند.
دکتر رینکه و تیمش از تکنیکی به نام metagenomics برای شناسایی چندین آنزیم رمزگذاری شده, استفاده کردند که قادر به تجزیه پلاستیک‌هایی مانند پلی‌استایرن و استایرن بودند. کرم‌های "Zophobas morio" پلی‌استایرن را با دهان خود خرد می‌کنند و سپس آن را به باکتری‌های روده خود می‌رسانند. در مرحله بعد، محصولات تجزیه شده از این واکنش می‌توانند توسط میکروب‌های دیگر برای ایجاد ترکیبات با ارزش مانند پلاستیک‌های زیستی استفاده شوند.
در تحقیقات آینده دانشمندان قصد دارند این باکتری‌های روده این کرم‌ها را در آزمایشگاه رشد دهند و توانایی آن‌ها در تجزیه انواع زباله‌های پلاستیکی را آزمایش کنند. جیارون سان، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: باید بررسی کنیم که چگونه می‌توانیم این فرآیند را به سطح مورد نیاز برای کل کارخانه بازیافت ارتقا دهیم. اگر این ابتکارات موفقیت‌آمیز باشد، بازیافت پلاستیک توسط آنزیم روده این کرم‌ها می‌تواند گزینه مناسبی برای کاهش آلودگی پلاستیک باشد.
کشف جدیدی که پلاستیک را به جای چند دهه در چند ساعت تجزیه می‌کند! رسیدن به "زمین بدون پلاستیک" تا چه اندازه ممکن است؟