استقلال جام را زمین گذاشت تا پرسپولیس بردارد!/ ریاضیات و محاسبات: کدام تیم قهرمان می‌شود
پرسپولیس یکی از تاریخی‌ترین و رویایی‌ترین بازگشت‌هایِ باشگاهی فوتبال ایران به روی صحنه برد؛ بازگشتی باشکوه به ارزش فتح صدر جدول.
به گزارش ورزش سه، از قهرمانی با گُل دقیقه 96 سپهر حیدری گرفته تا طعم شیرینِ پیروزی‌هایِ گروه رویایی برانکو مقابل الدحیل قطر و الجزیره امارات در چند سال اخیر و آخرین نمایش جنون‌آمیزشان مقابل استقلال خوزستان، همه و همه یک پیام واضح داشت که دانیال اسماعیلی‌فر در میکسدزونِ استادیوم پیرِ آزادی به آن اشاره کرد؛ "در پرسپولیس > آخرین چیزی است که می‌میرد."
آنچه در نَبرد تاریخی آبی‌هایِ اهواز و سُرخ‌هایِ پایتخت مشاهده شد؛ یکبار دیگر این فرضیه را که:"فوتبال نزدیک‌ترین پدیده اجتماعی به خودِ زندگی است" به اثبات رساند. در زندگی انسان بالا و پایین‌هایِ زیادی را تجربه می‌کند که خیلی‌هایشان را می‌شود معجزه نامید.
در نیمه اول شاهد ضعیف‌ترین پرسپولیس فصل بودیم. اشتباهات عجیب و ناشیانه خط دفاع پرسپولیس که اوج آن نمایش ترسناک دانیال اسماعیلی‌فر بعنوان یک دفاع در کلاس ملی بود. اگر سُر خوردن دانیال را به حساب یک اتفاق بگذاریم؛ پاس‌های اشتباه و عدم هماهنگی‌اش با کنعانی زادگان شدیدا" تویِ ذوق می‌زد. گل اول استقلال خوزستان که حاصل عدم تمرکز اسماعیلی‌فر رویِ فُرم ایستادن و تسلطش بر رویِ توپ بود؛ کاملا" عنانِ کار را از دست خودش و هم تیمی‌هایش خارج کرد.
آشفتگی خطوط هافبک و دفاع پرسپولیس، در کنار عدم کارایی خط حمله و یک بیرانوند عصبی و سَردرگُم کافی بود تا تراژدی نیمه اول شِکل بگیرد. انتخاب بدترین بازیکن پرسپولیس در این بازی سخت‌ترین کارِ ممکن بود. هیچکدام از شاگردان لوس ویرا در فُرم حتی معمولی خودشان نبودند؛ حتی بازیکنانی که زننده گل بودند برای سُرخ‌ها. فقط یک معجزه می‌توانست سناریو نمایش وحشتناک پرسپولیس را در نیمه اول تغییر دهد. کنعانی در یکی از بدترین کارگردانی‌هایش در خط دفاع فقط توانست مهم‌ترین پنالتی زندگی‌اش را به گل تبدیل کند. دانیال خیلی خوش اقبال بود که گل دوم تیمش را زد تا در پایان بازی بعنوان متهم شماره یک در دادگاه‌های منتقدین فضای مجازی مجازات نشود. عیسی آل‌کثیر اگر گل مساوی را نزده بود تا سالها برای خراب کردن موقعیت‌های گلی که از دست داده بود باید پاسخ می‌داد. و آخرین نفر لیست گل زنان کامبک افسانه‌ای سُرخ‌ها اوستون اُرونوف اُزبَک بود که در بهترین جایگیری عمرش یکبار دیگر نقش اول ثبت پیروزی سه امتیازی تیمش بود؛ وینگر اُزبکستانی پرسپولیس شاید در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ، گل قهرمانی سُرخ‌ها را زده باشد.
جدول لیگ با اعداد سر و کار دارد. اعداد یعنی ریاضیات و ریاضیات یعنی واقعیات. آنهایی که بین دو نیمه بازی‌های هفته بیست و هشتم لیگ جام را به تیم نکونام داده بودند حالا برای پرسپولیس جشن قهرمانی گرفتند.
بعضی از تحلیل‌ها و تفسیر‌ها در فضای نقد و بررسی فوتبال ایران، تا پایین‌ترین حَدِ ممکن سطحی و آبکی است. جدول لیگ در دو هفته مانده به ایستگاه آخر حکایت از چند تغییر ثبت شده دارد. پرسپولیس و استقلال تا قبل از بازی‌هایشان مقابل استقلال خوزستان و نساجی به ترتیب صاحب بهترین خط دفاع و خط حمله لیگ بودند؛ و مهم‌ترین ویژگی که آنها را متمایز می‌کرد رتبه‌هایشان در جدول بود. حالا همه چیز بر عکس شده، سُرخ‌ها بهترین خط دفاع لیگ را تقدیم رقیب سنتی‌شان کردند و در مقابل صاحب صدر جدول و عنوان بهترین خط حمله لیگ شدند.
شاید آخر فصل تیمی که کمتر گُل خورده و تعداد باخت‌هایش از بقیه کمتر باشد؛ قهرمانی را از دست بدهد. قانون نانوشته‌ای که در چندسال اخیر آپشِن مهمی برای گرفتن جام بود.
هنوز حداقل 180 دقیقه تا پایان مارتن لیگ باقی مانده است. بر اساس قوانین فوتبال هر اتفاقی محتمل است. اگر طبق آنچه که تا پایان هفته بیست و هفتم تحلیل‌گران معتقد بودند استقلال چون با امتیاز در صدر جدول تکیه زده و همه چیز دست خودش بوده پس می‌تواند قهرمان باشد؛ با همان مَنطِق باید گفت الان پرسپولیسی‌ها قهرمان لیگ هستند! جامی را که تا قبل از این آبی‌ها در دست‌شان بود و الان آن را زمین گذاشتند؛ پرسپولیسی‌ها از روی زمین برداشته و می‌توانند باز هم صاحب آن باشند.
تجربه نشان داده تیمی می‌تواند صاحب کاپِ قهرمانی لیگ باشد که هم در بحث مدیریت کلان و هم در رهبری نیمکت آرامش و تمرکز را به مجموعه تحت هدایتش تزریق کند. در کنار آرامش داشتن شخصیت قهرمانی یک فاکتور غیر قابل کتمان در مسیر تاریخ سازی است.
نباید فراموش کرد بر پایه اصول ریاضی که اِحتمالات بخشی از آن است سُرخ آبی‌ها به یک اندازه شانس قهرمانی دارند. با این تفاوت که پرسپولیس می تواند خودش تعیین کننده سرنوشتش باشد.
مجتبی مالکی
