اسکار چگونه در بسیاری موارد حق «بهترین‌ها» را پایمال کرد

سناریونویس بزگ هالیوود دالتون ترومبو که در دوران مک کارتی در لیست سیاه بود آن را یک واقعه غم‌انگیز سینمایی توصیف کرد کرد وگفته است:«وقتی بزرگانی چون هیچکاک، ولز، چاپلین و هاکس اسکار نگرفته‌اند آیا نباید در ماهیت آن شک داشت؟» در اینجا دهه به دهه فیلم‌ها را مورد بررسی قرار داده تا ببیند آکادمی چگونه در بسیاری موارد حق «بهترین‌ها» را پایمال کرده و درواقع ارزش‌های یگانه هنری آنها را نادیده گرفته است.

دهه1930

آکادمی دو فیلم پرارزش چارلی چاپلین یکی «روشنایی‌های شهر» (1931) و دیگری «عصر جدید» (1936) را نادیده گرفت همچنین کمترین توجهی به فیلم‌های «دردسر در بهشت» 1932 و «طرحی برای زندگی» 1933 ساخته ارنست لوبیچ نکرد. فیلم‌های «چای تلخ ژنرال ین» 1933 اثر فرانک کاپرا و «خائن» 1935 اثر جان فورد و البته فیلم کلاسیک ژآن نوآر توهم بزرگ (پخش در امریکا به سال 1938) هیچ‌گونه موفقیتی نیافتند؛ از همه بدتر کارتون زیبای والت‌دیزنی، سفید برفی و هفت‌کوتوله 1937 اصلا به حساب نیامدند و نیز اثر جاودانه ویکتور فلمینگ «جادوگر شهر زمرد» 1939 مورد کم‌لطفی آکادمی واقع شد.

دهه 1940

طنز بی‌مانند چاپلین دیکتاتور بزرگ (1940) در سکوت باقی ماند. اثر شاعرانه پرستون استرجس با نام سفرهای سالیوان 1941 و کمدی یگانه ارنست لوبیچ بودن یا نبودن 1942 با بی‌اعتنایی روبه‌رو شد. فیلم شگفت‌انگیز اورسن ولز همشهری کین 1941- که امروز جزو بهترین آثار تاریخ سینماست - فقط اسکار سناریو را برد. همین‌طور فیلم نوآر ژآک تورنر «از درون گذشته» 1947 نادیده گرفته شد. در همین دهه اثر اجتماعی درخشان جان فورد «خوشه‌های خشم»، وسترن سیاه ویلیام ولمن «حادثه آکس - بو» 1943، کمدی تلخ فرانک کاپرا «زندگی شگفت‌انگیز است» و وسترن بزرگ هاوارد هاکس «رودخانه سرخ» هیچ جایزه‌ای نگرفتند.

دهه 1950 

آکادمی از دو پدیده مهم در میان قرن بیستم چشم‌پوشی کرد؛ یکی فیلم نوآر و دیگری آلفرد هیچکاک... در دهه 50 هیچکاک بزرگ‌ترین آثار خودش را به وجود آورد: «پنجره رو به حیات»، «سرگیجه»، «شمال از شمال غربی» و «مرد عوضی» اما هیچ کدام از آنها جدی گرفته نشد. فیلم نوآرهای ماندگاری چون «جیب بر خیابان جنوب» 1953 اثر ساموئل فولر و «مرا مرگبار ببوس» 1955 اثر رابرت آلدریچ کنار گذاشته شد به غیر از آن کلاسیک‌هایی مانند «سانست بلوار» از بیلی وایلدر، «مکانی در آفتاب» از جورج استیونسن، «آواز در باران» از استنلی دانن «تعطیلات رمی» (شبی در زم) از ویلیام وایلر «جویندگان» از جان فورد و «غول» از جورج استیونسن در لیست شکست‌خورده‌ها بود.

دهه 1960

فیلم ترسناک بی‌نظیر هیچکاک «روانی»1960 به دلیل تم جنایت و صحنه قتل در حمام اصلا موفقیتی پیدا نکرد همین‌طور اثر انتقادی اجتماعی فدریکو فلینی «زندگی شیرین». فیلم‌های دیگری که آکادمی رد کرد، عبارت بودند از: «بیلیاردباز» 1961ساخته رابرت راسن که تنها نامزد اسکار شد، «لولیتا» 1962و «دکتر استرنج لاو» 1964 و «2001: اودیسه فضایی» 1968 ساخته استلنی کوبریک، «رومئو ژولیت» 1968 فرانکو زفیرلی و «بوچ کسیدی و ساندنس کید» 1969 ساخته جورج روی هیل... ضمن آنکه به ارزش‌های «بانی و کلاید» 1967 اثر آرتورپن هیچ توجهی نشد.

دهه 1970

به فیلم‌های قابل اهمیتی چون «مش» 1970 ساخته رابرت آلتمن، «آخرین نمایش فیلم» 1971 اثر پیتر باگدانوویچ، «دیوار نوشته‌های امریکایی» 1973 ساخته جورج لوکاس و «زنی تحت نفوذ» 1974 اثر جان کاساوتی هیچ جایزه‌ای تعلق نگرفت. در سال 1976 دو فیلم «راننده تاکسی» از مارتین اسکورسیزی و «شبکه» از سیدنی لومت توفیق نیافتند. فیلم دیگر اسکورسیزی هم به نام «خیابان‌های پایین شهر» 1973 قبلا شکست خورده بود. یکی از بهترین آثار رومن پولانسکی «محله چینی ها» 1974 تنها اسکار سناریو را ربود.

دهه 1980

در اولین سال این دهه یکی از بهترین فیلم‌ها درباره دنیای مشت‌زنی اثر مارتین اسکورسیزی «گاو خشمگین» در مقابل فیلم ساده و کوچک رابرت ردفورد «آدم‌های معمولی» از پای درآمد. در همین سال چند فیلم عمده دیگر مثل «تلالو» اثر کوبریک، «پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند» اثر باب رافلسون و «تس» اثر پولانسکی ناکام ماند. اثر فوق‌العاده لویی مال «آتلانتیک سیتی» 1981 نادیده گرفته شد. «ارابه‌های آتش» 1981که تصور می‌رفت بهترین فیلم سال شود در برابر «سرخ‌ها» ی وارن بیتی رنگ باخت. «رگتایم» 1981 اثر میلوش فرومن گم‌وگور شد. در سال 1982 فیلم مشهور استیون اسپیلبرگ «ای‌تی» همچنین «سال زندگی خطرناک» اثر پیتر ویر اسکارهای فرعی را گرفتند. «فانی و الکساندر» اثر اینگمار برگمن با سردی مواجه شد و البته مهم‌تر از همه آخرین فیلم دیوید لین «گذرگاهی به هند» مغلوب «آمادئوس» میلوش فورمن شد.

دهه 1990 در همان ابتدای این دهه فیلم تند سیاسی انتقادی آلیور استون «جی اف کی» در برابر یک اثر ترسناک از جاناتان دمی «سکوت بره‌ها» شکست خورد. از فیلم‌های دیگری که در دهه 90 بی‌اهمیت تلقی شدند، می‌توان از فیلم «آخرین موهیکان» اثر مایکل مان، «نمایش ترومن» اثر پیتر ویر و «مردی روی ماه» اثر میلوش فورمن نام برد. آیا اسکار بهترین بازیگر در طول چند سال متوالی حق جیم کری در این فیلم‌ها نبود؟

دهه 2000

به نظر می‌رسد در اوایل قرن 21 آکادمی اسکار همچنان دچار خطاهای گذشته است. بسیاری از آثار قابل تامل در این دوره از دیدگاه آکادمی به دور مانده است.«رودخانه میستیک» 2003 اثر کلینت ایستوود و خاصه «21 گرم» از الخاندرو گونزالس اینیاریتو در همان سال به حساب نیامدند. فیلم «استاد و فرمانده» 2003 اثر پیتر ویر هم کنار گذاشته شدند. در سال 2004 فیلم عاشقانه «دفترچه خاطرات» و اثر ساده اما تکان‌دهنده «بی‌حفاظ» در سکوت باقی ماندند. «تاریخچه خشونت» 2005 از دیوید گراننبرگ به همراه 2046 اثر وانگ کار - وای به سلیقه آکادمی خوش نیامد. همچنین دو فیلم گیرای «گل‌های شکسته» و «باغبان همیشگی» در همان سال فراموش شدند. مستند قوی مایکل مور «سیکو» هم باب طبع واقع نشد. فیلم‌های دیگر در سال 20 20 از جمله «داستان ازدواج» اثر نوآبامباک، «مرد ایرلندی» اثر مارتین اسکورسیزی به خاطر فیلم کره‌ای «انگل» نادیده گرفته شدند.

5858