افتخارآقا معلم، خدمت در مناطق محروم است / شیرینی ملاقات غیرمنتظره در روزهای بی‌ملاقاتی!

خبرگزاری فارس 1402/02/12 - 13:48 مشاهده در مرجع

خبرگزاری فارس مازندان سرویس اجتماعی| معلمی همه اش عشق است و بس؛ عشقی که این فداکاران با تمام تلاش خستگی‌ناپذیرشان و تمام وجود معنا کردند.

اینکه یادآوری روزهای مدرسه شیرین است دلیلش مهربانانی هستند که عشق را چاشنی تمام روزهای بچگی‌های‌مان کردند که هرگاه گریزی که گذشته می‌زنیم ناخودآگاه لبخند بر لبان‌مان نقش می‌زند.

روز معلم، روز گرامیداشت تلاش‌های خستگی‌ناپذیر معلمان سرزمینم است که تمام خستگی‌ها و مشکلات‌شان را پشت در کلاس‌ها گذاشتند و با تمام ایثار در پای کلاس‌ها حاضر شدند تا دانش‌آموزان از پشت نیمکت‌ها به بهترین جایگاه‌ها برسند.

می‌خواهیم در این روز تلاش‌های این فداکاران را توصیف کنیم به همین دلیل به سراغ معلمی رفتیم که 34 سال از خدمتش در سنگر علم و تربیت می‌گذرد و دست از تلاش در این مسیر برنداشته است.

روایت روزهای معلمی را می‌خوانیم که سال‌هایش را با الفبای کودکانی در دیار محروم سپری کرده اما لحظه‌ای از تلاش برنداشته است‌.

آقای حامد خلیلی که اکنون مدیر آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه ساری است خدمتش را با تحصیل در دانشگاه تربیت معلم آغاز کرد و از سال 68 وارد دانشگاه شد.

آقای خلیلی که معلمی را همه دنیایش می‌داند و روزهای خوشش در جمع دانش‌آموزان خلاصه می‌شود در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: از سال 72 برای تدریس به استان سیستان و بلوچستان رفتم و معلمی را در این استان آغاز کردم.

بعد از این استان به گیلان، سپس به شیرگاه و پس از آن به چهاردانگه ساری اعزام شدم و باید بگویم که در استان‌های مختلف تجربه تدریس را تجربه کردم اما موضوع مهم این بود که تجربه معلمی‌ام در دیار محروم و بین دانش‌آموزان مناطق کم‌برخوردار خلاصه شده است و البته به این موضوع افتخار می‌کنم.

وقتی از معلمی حرف می‌زند نمی‌داند از کدام خاطراتش شروع کند، ولی ترجیح می‌دهد از روزهای جوانیش صحبت کند که با وجود تمامی سختی‌ها اما شیرین سپری شد، چون وارد راهی شد که با تمام وجود به آن عشق می‌ورزید.

از آن سال‌ها 28 سال می‌گذرد اما موضوع مهم اینکه هنوز دانش‌آموزان مرا از یاد نبردند، همیشه با من تماس می‌گیرند و از من دعوت می‌کنند به شهرشان بروم.

به گفته این معلم، موضوع مهم در کلاس درسش این بود که بین دانش آموزان قوی و ضعیف برایش تفاوتی نداشت و میزان توانمندی در درس ملاک توجه‌اش به دانش‌آموزان نبود و معتقد بود همه باید از کلاس درسش بهره ببرند.

آقای خلیلی در طول دوران فعالیتش معلمی، معاون آموزشی، معاون پرورشی و الان هم مسؤول اداره آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه ساری را عهده‌دار است.

کار کردن در منطقه محروم چهاردانگه ساری لذت دیگری دارد و با توجه به وسعت و پراکندگی برایم لذت‌بخش است چون در این منطقه رشد یافتم و اکنون رشد یافتن دانش‌آموزان را می‌بینم که برایم از همه چیز شیرین‌تر است.

یادم می‌آید سال گذشته به مدرسه روستای ترکام چهاردانگه رفتم که دانش‌آموزان سفره صبحانه‌ای گذاشته بودند و کنار هم بودند کنارشان دور سفره نشستم و بعد از صبحانه از دانش‌آموزان خواستند دعا کنند که یکی از دانش‌آموزان گفت؛ «دعا می‌کنم مدرسه ما را درست کنند»...

این دعا به دل همه نشست و نگاه‌های همه دانش‌آموزان هم تاییدی برای برآورده شدن این دعا بود پس از آن با پیگیری‌هایی که انجام دادیم پاییز 1401 مدرسه جدید کلنگ‌زنی شد و اکنون هم درحال ساخت است.

این معلم می‌گوید؛ منطقه چهاردانگه دارای بیشترین تعداد مدرسه شبانه‌روزی یعنی 6 مدرسه شامل سه مدرسه دخترانه و سه مدرسه پسرانه است، باید بدانیم مردمانی که در محیط‌های مثل دودانگه، چهاردانگه و سوادکوه زندگی می‌کنند، از لحاظ اقتصادی نیاز به حمایت دارند.

همچنین منطقه چهاردانگه دارای 5 مدرسه تک دانش‌آموز ازجمله روستاهایی مثل حاجی کلا، کرسام، ایول، لنگر و وستمین است که معلم تنها برای یک دانش‌آموز از ساری می‌افتد تا دانش‌آموز از تحصیل بازنماند؛ چرا که باتوجه به پراکندگی منلطق امکان تجمیع مدارس وجود ندارد.

به گفته این معلم که تمام تمام عشقش در شغلش خلاصه می‌شود خودش را معلم می‌داند تنها پست رئیس اداره آموزش و پرورش را به یدک می‌کشد البته نظرش این است باید معلم باشی تا این موضوع را درک کنی.

یادش می‌آید زمانی که به کرونا سویه دلتا مبتلا شد و بیمارستان امام ساری بستری شد، بعد از 20 دقیقه فردی بر بالینش حاضر شد و گفت از دانش‌آموزان بیش از 20 سال قبل است، 20 دقیقه بعد از بستری‌شدنش ملاقاتی داشت آن زمانی که هیچ کس ملاقات کننده نداشت دانش‌آموزش سر بالینش آمد که واقعا برایش شیرین بود.

آقای خلیلی می‌گوید: موضوع مهم اینکه پزشک خانواده‌ام دانش‌آموزم است و هر وقت در مطبش حاضر می‌شوم، حالم خوب می‌شود اینها حس‌های خوبی است که هرچه از آن بگویم کم گفتم.

اکنون که در سمت مدیر آموزش و پرورش منطقه هستم بهترین لحظاتم زمانی است که در جمع دانش‌آموزان هستم بهترین تصاویری هم که در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارم حضورم در جمع دانش‌آموزان است که حالم را خوب می‌کند و این حال خوبم را معلمان درک می‌کنند.

در پایان باید بگویم توجه به آموزش و پرورش توجه به رشد و بالندگی هر جامعه‌ای است؛ به این معنا که با معلمان رشدیافته قطعا جامعه‌ای رشدیافته‌تری خواهیم داشت.

پایان پیام /86034/ م