اکبر پور: نیازمند طرح جامع حمایت از بیکاران در کشور هستیم
معاون پژوهشی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی درباره حمایت از بیمه‌شدگان بیکار شده سازمان تأمین اجتماعی در مواجهه با کرونا توضیحاتی داد.
به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، نرگس اکبرپور روشن معاون پژوهشی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی در سومین وبینار تخصصی «حمایت از بیمه‌شدگان بیکار شده سازمان تأمین اجتماعی در مواجهه با کرونا» که توسط موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی برگزار شد، ضمن تبیین ضرورت انجام پژوهش پیرامون بیمه بیکاری، آشنایی با شرایط، کارکرد و نقش صندوق بیمه بیکاری گفت: حمایت از بیکاران، باید بدون اما و اگر باشد.
معاون پژوهشی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی بیان کرد: نیروی کار مهمترین عامل تولید است، این در حالی است که چنانچه این افراد بیکار شوند، فقط فشار‌های مالی را متحمل نخواهند بود و از ابعاد دیگر نیز متأثر می‌شوند، در نتیجه طرح‌های حمایتی در این زمینه کمک می‌کند تا بیکاران این فشار‌ها را کمتر احساس کنند.
وی با اشاره به اینکه قانون بیمه بیکاری در سال 66 به صورت یک دوره سه ساله آزمایشی اجرا و در سال 69 به صورت دائم تصویب شد و از آن زمان تاکنون اجرا می‌شود؛ درباره وضعیت صندوق بیمه بیکاری قبل از بحران کرونا و نرخ پوشش آن گفت: این صندوق در بهترین حالت بیش از 76 درصد نتوانسته حمایت لازم را داشته باشد، چرا که دامنه شمول حمایت‌ها محدود است، در حالی که تعداد مقرری بگیران همواره در حال افزایش بوده و سالانه افزایش 400 هزار نفری را تجربه کرده است تا جایی که در سال 97، 450 هزار نفر به جمعیت مقرری بگیران افزوده شد.
اکبرپور با اشاره به نوسان تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری گفت: بیکاری متأثر از شرایط متفاوت مانند رکود، تورم و قوانین اقتصادی کشور است و زمانی که تورم وجود دارد تعداد بیکاران افزایش می‌یابد. اگر این صندوق بخواهد ثبات سازی بیشتری را انجام دهد باید تعداد مقرری بگیران خود را افزایش دهد و در این میان دولت نقش اساسی در تأمین منابع بیمه بیکاری دارد.
معاون پژوهشی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی ضریب شیوع بیمه بیکاری را در هر 1000 نفر طبق آخرین آمار سال 96 اعلام کرد و گفت: آخرین داده‌ها مربوط به سال 96 است و طبق این آمار، 70 درصد مقرری بگیران، مرد بودند و شاخص هرم سنی آن‌ها بین 25 تا 34 سال بوده است. همچنین مدت عمده قرارداد‌ها یک ساله بوده و بیشترین تعداد بیمه شدگان در سال 96 به جمع مقرری بگیران این صندوق اضافه شدند. در حوزه فلزات اساسی، ماشین‌های الکترونیکی و غیر الکترونیکی و... نیز در حوزه خدمات بوده اند.
وی ادامه داد: عمده‌ترین علت بیکار شدن با 63 درصد مربوط به اتمام مدت قرارداد بوده است و همچنین 68 درصد مشمولان مقرری بگیر، تا پایان زمانی که می‌توانستند از این امکان استفاده کنند، از آن بهره‌مند شدند و در این بازه زمانی برگشت به کار نداشتند.
اکبرپور همچنین در بخش دیگری از این گزارش، به وضعیت صندوق بیمه بیکاری 25 کشور دنیا و مقایسه آن با ایران پرداخت و گفت: اعتبار لازم برای پرداخت مقرری بیمه بیکاری در کشور ما با تزریق اعتبار 3 هزار میلیارد تومانی دولت از محل صندوق توسعه ملی تأمین شده است و قرار بود دولت 5000 میلیارد تومان برای بیمه بیکاری اختصاص دهد که در عمل به 3000 میلیارد تومان کاهش پیدا کرد. با توجه به تعداد زیاد بیکاران، فرمولی را در ستاد ملی تعریف کردند که با قانون فعلی تفاوت داشت و به همین دلیل پرداختی‌ها کم بود و انتقاداتی را به همراه داشت.
معاون پژوهشی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی گفت: در مجموع یک میلیون و 52 هزار نفر مقرری بیمه بیکاری را دریافت کرده اند، گرچه راه اندازی سامانه و نحوه کار با آن اشکالاتی داشت، اما موفقیت بزرگی محسوب می‌شود؛ اما به دلیل میزان مقرری و زمان پرداخت که دیر اتفاق افتاد و برخی که هنوز هم دریافتی نداشته اند، نارضایتی‌هایی به وجود آمد. یکی از علل بروز مشکل، عدم اطلاع رسانی مناسب و کامل بود و برخی افراد اطلاع نداشتند مقرری چگونه و با چه فرمولی محاسبه شده یا چه زمانی واریز می‌شود و در این میان افرادی هم ثبت نام کردند که بیمه شده نبودند و نقایصی هم در سامانه وجود داشت که به تدریج برطرف شدند.
وی با بیان اینکه کرونا نشان داد نیاز داریم طرح جامع حمایت از بیکاران را داشته باشیم، گفت: نبود نظام چندلایه تأمین اجتماعی محسوس شد و اگر این نظام وجود داشت می‌توانستیم افراد را با روند بهتری شناسایی کنیم.
اکبرپور خاطرنشان کرد: در کشور‌های توسعه یافته برخی شرکت‌ها با افزایش سودآوری مواجه بودند که به ظرفیت‌های دیجیتال بر می‌گردد، اما از آن سو عده‌ای بیکار شدند. اگر آموزش‌ها به سمتی برود که کارفرما‌ها به دانش روز مجهز شوند می‌توانند کسب و کار خود را نجات دهند. در نهایت باید گفت راه اندازی ثبت درخواست بیمه بیکاری نشان داد اگر توانستیم در شرایط بحرانی این کار را انجام دهیم، آنگاه می‌توانیم کار‌های بزرگ دیگری نیز انجام دهیم.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام /