این فوتبال را دوست ندارم!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا کیخا؛ *این که کسی رئیس فدراسیون می‌شود که به ریش مردم خندیده، جیب ویلموتس را بی آنکه کاری برای این فوتبال بکند پر پول کرد، بیت المال را بر باد داد و در نهایت در اوج تعجب همان فوتبالی‌ها با 60 رای او را مجدد رییس میکنند باعث می‌شود حالم از این فوتبال به هم بخورد. حقیقتش را بخواهید من آدم به شدت فوتبالی هستم خیلی زیاد. طرفدار سرسخت یکی از تیم‌های پایتخت و البته دوستدار پروپاقرص مارادونا. دیه گو را خیلی دوست می‌داشتم آنقدر که وقتی مرد اشکم جاری شد. آنقدر که معتقدم دیگر مثل او نبوده و نخواهد بود. از. فوتبالیست‌های ایرانی هم دایی را دوست دارم آم هم به خاطر غیرت و شرف ایرانیش والبته چارچوب‌های اعتقادی او. البته که با برخی از رفتار و گفتارش محالفم، اما دوستش دارم. خصوصا با آن سر بانداژ شده بازی با کویت در دیدار رده بندی جام ملت‌های 96. غیر از این‌ها مثلا داوور شوکر و لوتار ماتئوس را هم تا حدودی دوست دارم. در ایران کریم خان باقری و بین استقلالی‌ها جواد زرینچه را می‌پسندم، چون آدم‌های لوتی هستند و من اصولا لوتی مرام‌ها را دوست دارم. اصلا مارادونا و داوور شوکر و ماتئوس هم لوتی‌های فوتبالی بودند. آخر آدم لوتی اهل نامرد نیست. مردمی ست و پست فطرت بازی در نمی‌آورد. آن روز‌ها مردانگی در عالم بازی عالمی داشت. لوتی مرام‌ها پست نیستند. مردم برایشان مهم ند. مارادونا اینگونه بود. گرفتار مواد مخدر شد، اما تا آخر مردمی بود. اساسا اگر مردمی نبود کوکائین زودتر از این‌ها او را از پا می‌انداخت. کار ندارم کمی احمق بود والا تاریخ تا 40 سالگی هنرنمایی او را در ذهن ثبت میکردم. نامرد نبود و شووکر هم در مکتب او لوتی شده بود. حتی ماتئوس هم این‌گونه بود. لوتار بین آلمانی‌های نسل ما از همه بهتر بود، اما بی معرفت و پست فطرت و عوضی نبود؛ مثل آقا کریم خودمان و یا آقا جواد زرینچه. اما این روز‌ها از فوتبال حالم بهم می‌خورد. نه مردانگی، نه معرفت و نه آن زیبایی‌های آن دوران. شاید کمی سخت باشد این را بگویم، اما امسال خیلی برای موفقیت تیم ملی دعا نمیکنم. چون موفقیتش باعث روونق بازار مافیا می‌شود. بازار نالوتی ها، نامرد‌ها و پست فطرت ها. این که کسی رئیس فدراسیون می‌شود که به ریش مردم خندیده، جیب ویلموتس را بی آنکه کاری برای این فوتبال بکند پر پول کرد، بیت المال را بر باد داد و در نهایت در اوج تعجب همان فوتبالی‌ها با 60 رای او را مجدد رییس میکنند باعث می‌شود حالم از این فوتبال به هم بخورد. حالم از فوتبالی که کسی را که تیم را از ویلموتس تحویل گرفته و در اوج ناامیدی با اقتدار راهی جام جهانی کرده و بی منت سعی کرد پای این تیم بماند را حذف و یکی از ادم‌های باندباز قلدر بی معرقت پول پرست را جای او می‌آورند آن هم با قراردادی شبیه ویلموتس حالم دیگر خوب نمی‌شود از این فوتبال. امروز، اما عده‌ای دولت و نظام را تیرباران کرده اند که چرا او را تایید کرده اند، اما نمی‌پرسند آن آقایانی که به تاج رای دادند چرا پاسخگو نیستند. می‌بینید رفقا این فوتبال دیگر دوست داشتنی نیست. حتی منی که برد و باخت تیم ملی تا حداقل یک 24 ساعت زندگی م را تحت تاثیر قرار می‌داد دیگر حس خوبی آن ندارم. این فوتبال دیگر دوست داشتنی نیست محلی ست برای فساد و باند بازی یک عده عوضی. کاش مارادونا زنده بود و با آن پای چپ بی نظیرش چشم‌ها را می‌نوازید و در میان میدان برای خوشی دل مردم نه پول و ثروت همه را به رقص وادار میکرد. کاش بودی دیگو.

*علیرضا کیخا - جانشین سازمان بسیج دانشجویی کشور