ای بانوی عصرها و نسل‌ها
فاطمه، ای بانوی عصمت و تقوا... ای مظهر نجابت و معصومیت... ای یگانه الگوی پاکی و شرافت... من درد جانکاه رنج هایت را آن هنگام که زخمهای پدر از دل بر می گرفتی و از زمزم مهربانی هایت مرهم می نهادی، در غروب سرخ آفتاب دیده ام.. من شکیب صبرت؛ آن هنگام که درد پهلوی شکسته ات را پنهان داشتی تا قامت علی (ع) خم نشود در صلابت کوهها دیده ام... من بغض رنج هایت آنگاه که دست روزگار غبار فراق مادر بر پیشانی کودکی ات نهاد در سکوت موقرانه غنچه های ساقه شکسته دیده ام... من اندوه شلاق دوران و جهل نامردان روزگار که خانه دلت را خونین سرای محنت کرده بود، در بغض آسمان ابری در حسرت باران دیده ام... من متانت لبخندهای امیدت. شعور شور انگیز انسانیت، تولای دین ات تبرای شرعی ات را در سطر سطر تاریخ آنجا که قلم علی (ع) نهج البلاغه نگاشت و صمصام عدالتش، تعدی را بخست دیده ام.. در سیلاب اشک عارفانه علی (ع) در سکوت تلخ حسن (ع) در گلوی سرخ حسبن (ع) در شکیب ماندگار زینب و در اشکهای بی تاب کودک سه ساله ای که تمام داشته هایش از روزگار زخم تازیانه بیداد بود و کنج خرابه های غم گرفته شام... آری هر کجا که شریعت سرفراز بود و هر کجا که عصمت مظلوم. آنجا ترا دیده ام... گویی با تاریخ همراه بوده ای نه... تاریخ ترا گواه خویش آورده است تا شهادتت شهادتی باشد بر صلابت شریعت محمدی و عدالت سرخ علوی.. آری هر کجا تیغ بیداد برنده تر، سرفرازی ات فزون تر... هر کجا تعصب بی شرم تر ... شرافتت افزون تر. .. ای یگانه بانوی عصر ها و نسل ها... اینک در اندوه شهادت جانسوزت، جان سوده ایم و جامه سیاه بر تن داریم اما اندیشه هایمان لبریز همان شوری است که در محراب، عدالت را پرورید و در عاشورا شعور شهادت آفرید
*دکتر سعید نیاکوثری مدیر کانون فرهنگی هنری صبا*