با اقدام غیرهنرمندانه، اعتماد عمومی را حراج نکنید!

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، ماجرای نامه جنجالی چند نفر از سینماگران برای آزادی محمد امامی هر روز وارد فاز تازه‌ای می‌شود. در این مدت شاهد واکنش‌های مختلفی به این نامه بوده‌ایم و حتی یکی از تهیه‌کنندگان سینما که از او به عنوان یکی از نفرات اصلی جمع‌آوری این نامه یاد می‌شد، در گفت‌وگویی در واکنش به تکذیب امضای این نامه توسط شماری از اهالی سینما، مدعی شد صوت تمام امضاکنندگان نامه آزادی امامی موجود است. اما این ماجرا با انتشاری نامه‌ای از سوی شورای عالی تهیه‌کنندگان وارد فازی تازه شد؛ نامه‌ای که حاوی هشدار شورای عالی تهیه‌کنندگان به امضاکنندگان این نامه جنجالی بود. این صنف تهیه‌کنندگی به برخی همکاران سینمایی خود پیرامون دخالت در پرونده‌های اخلال اقتصادی هشدار داد. متن اطلاعیه به شرح زیر است: «اخیرا نامه‌ای به امضای جمعی از سینماگران در حمایت از یک متهم به اختلاس و اخلال اقتصادی کشور، خطاب به ریاست محترم قوه‌قضائیه منتشر شده که موجبات تالم خاطر و نگرانی بخش عمده‌ای از مخاطبان فهیم سینمای ایران را فراهم کرده است. شورای عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران بر خود فرض می‌داند به این دسته از همکاران خود هشدار دهد که اعتماد عمومی مردم عزیز کشورمان به سینمای ایران، کالایی نیست که بشود آن را برای رسیدن به منافع شخصی به حراج گذاشت!» در بخش دیگری از نامه شورای عالی تهیه‌کنندگان با اشاره به ورود سرمایه‌های بی‌حساب در سینمای ایران در دهه 90 خطاب به امضاکنندگان این نامه آمده است: «همچنین امضاکنندگان مزبور باید توجه داشته باشند اصلی‌ترین بلیه دهه 90 سینمای ایران که آن را دچار تنگی نفس کرد، سرمایه‌های بی‌حساب و کتابی بود که به قصد پولشویی وارد صنعت سینما شد و چرخه طبیعی و سالم آن را مختل کرد». در بخش پایانی این نامه، شورای عالی تهیه‌کنندگان با یادآوری این مسأله مهم که هیچ چیز به اندازه اعتماد افکار عمومی نمی‌تواند پشتوانه و عامل پیشرفت سینمای ایران باشد، از این نوشته که انتشار چنین نامه‌هایی در نهایت چگونه باعث خدشه به اعتماد عمومی به فعالیت‌های سینمایی در کشور می‌شود: «بر این مبنا، این دسته از دست‌اندرکاران تولید، توزیع و نمایش فیلم را دعوت می‌کنیم پیش از آنکه نگران متهمان جرائم اقتصادی باشند، به فکر سلامت سرمایه‌های در گردش و مهم‌تر از آن نگران اعتماد افکار عمومی به سینمای ایران باشند؛ اعتمادی که طی ده‌ها سال تلاش توسط خلاق‌ترین هنرمندان کشور ایران به دست آمده و پاسداری از آن وظیفه همه سینماگران است». پیش‌تر اکبر نبوی، منتقد سینما با اشاره به نامه شماری از سینماگران به رئیس قوه‌قضائیه برای آزادی محمد امامی، آن را یک اتفاق سیاه در سینمای ایران دانست. این منتقد سینما در این‌باره نوشته بود: «موضوع محمد امامی، یک دشنام درشت به سینما و شبکه نمایش خانگی است. اما امامی فقط یک تن نیست؛ اینها یک طیف و یک جریانند و با پول‌هایی مشکوک یا سیاه (همچون محمد امامی) سینمای ایران را به کثافتی آلوده‌اند که براحتی پاک نمی‌شود، چون متأسفانه حامیان قدرتمندی در سینما دارند و از سوی وزارت ارشاد هم، بر حضورشان در سینما نظارت مناسب و مؤثری اعمال نمی‌شود». نبوی در ادامه نوشته بود: «به هر روی، به گمان من، تهیه‌کنندگان این نامه و آنها که آن را امضا کرده‌اند، یکی از سیاه‌ترین اتفاقات را در سینمای ایران رقم زده‌اند».