با دو هکتار زمین چه میتوان کرد؟
با دو هکتار زمین چه میتوان کرد؟ این یک سوال رایج است که عموما مالکان زمین در ایران این سوال را زیاد می‌پرسند. این نوشتار بصورت واقعی در ابعاد ملی و اقتصادی این سوال را بررسی میکند.
سطح اول زراعت: انتخاب دم دستی و قابل انجام با خرید تضمینی است. گندم محصول ارزشمندی است که کشور به آن نیاز دارد، همچنین دولت بصورت تضمینی از کشاورز میخرد و محصولی است که برای هر میزان تولید، تقاضا وجود دارد. برای دو هکتار بطور متوسط 5 تن گندم آبی برداشت میشود. درآمد خرید تضمینی گندم با نرخ 21 هزار تومان (در سال 1403) حدود 105 میلیون تومان میشود. برآورد هزینه های تولید (کود و سم و آب و غیره) هر کیلو گندم تقریبا معادل 20 درصد قیمت فروش آن است. این عدد را از فروش کل اگر کم کنیم حدود 80 میلیون می شود. پس دو هکتار گندم از نظر اقتصادی 80 میلیون سود اقتصادی سالیانه برای یکبار کشت در سال را دارد. ضمنا یکسال هم خواب سرمایه داریم. اما از نظر ملی، هر کیلو گندم حدود 1500 لیتر آب مصرف میکند که اگر قیمت واقعی آب کشاورزی را باقیمت جهانی بسنجیم (اطلاعات فائو) حدود یک هزارم تا دوهزارم دلار به ازای هر لیتر می‌باشد. اگر اعداد را به هم ضرب کنیم عدد 1.3 میلیارد تومان هزینه کشور برای آبیاری این دو هکتار خواهد شد.
سطح دوم باغداری: کاشت محصولی مثل پسته که ارزش افزوده بالایی دارد، میتواند گزینه مناسببی باشد. حدود 3 تن پسته خشک در دو هکتار قابل استحصال است. درآمد با قیمت هر کیلو 600 هزار تومان حدود 1.8 میلیارد تومان میشود. اگر هزینه را 30 درصد فروش حساب کنیم، سود سالیانه حدود 1.2 میلیارد میشود.(برآورد ما بر اساس درخت ده ساله است) هر کیلو پسته خشک حدود 4500 لیتر آب کشاورزی مصرف می کنند. که دو هکتار پسته کاری حدود 2.3 میلیارد تومان برای کشور هزینه در بر دارد. ضمن اینکه پسته بعد از ده سال به حداکثر تولید خود می‌رسد و عموما تا 5 سال هیچ تولید قابل عرضه ای ندارد.(خواب سرمایه)
سطح سوم تولید انرژی برق: برق محصولی بدون مصرف آب و مواد اولیه و استراتژیک است. در چنین زمینی میشود یک نیروگاه یک و نیم مگاواتی احداث کرد. پیش بینی حداقل درآمد حدود 8 میلیارد در سال است که این رقم ممکن است به ده میلیارد در سال برسد (بخاطر عرضه در بورس) که سال به سال افزایش یافته و این نیروگاه از روز اول با تمام ظرفیت قادر به تولید است. ده درصد هزینه های تعمیر و نگهداری سالیانه نیروگاه است که با کسر هزینه تعمیر و نگهداری، پیش بینی میشود 9 میلیارد به طور متوسط سود سالیانه بدون در نظر گرفتن سرمایه گذاری اولیه باشد که با توجه به عمر 25 ساله تجهیزات و نیروگاه رقم قابل توجهی است. هزینه سرمایه گذاری اولیه حداکثر 45 میلیارد است. که 70درصد توسط تسهیلات دولتی و زمین رایگان قابل انجام است. هزینه برای کشور حدود صفر است. زیرا نه مصرف آب دارد و نه هزینه های زیست محیطی و سایر معضلات اجتماعی و اقتصادی را در بر دارد.
پبشنهاد استراتژیک: نوشتار حاضر اعلام دغدغه ای بود از دید نویسنده که در آینده به مهمترین مزیت رقابتی کشور تبدیل خواهد شد. البته که ممکن است خطاهایی را نیز در بر داشته باشد، اما همیشه یاد این جمله یکی از اساتید حوزه محیط زیست می افتم که "محیط زیست ایران بزرگترین مزیت رقابتی برای یک دولت خردمند است" انسان خردمند کسی است که برای کسب منفعت شخصی، دنبال منفعت ملی برود و در انتخابهایش ایران را نیز درنظر بگیرد. البته که مهمترین نقش را سیاستگذاری دارد که افراد جامعه را به این سو، خردمندانه هدایت کند.