برای کلوپ تسلیم معنایی ندارد / لیورپول و شروع فاجعه آمیز فصل جدید

به گزارش ورزش سه، از لیورپول و شکست فاجعه آمیز 1-4 در مقابل ناپولی در اولین دیدار لیگ قهرمانان در دور مقدماتی این رقابت‌ها بیش از پیش صحبت شده است. با وقفه‌ای که با مرگ ملکه انگلستان در مسابقات لیگ برتر ایجاد شد، آنچه در آن بازی گذشت از ذهنم پاک نشد. بهشت و جهنم، روز و شب، خورشید و ماه. نوسان احساسات، تماما ویژگی تاریخی شهری چون ناپل است که شعله‌های آتش امپراتور چون نرون خونخوار را می‌شناسد. بلایی که آنها بر سر لیورپول درآوردند کمتر از خشم و شعله‌های آتش نرون نداشت.

*ناپل و لیورپول، چهارشنبه 7 سپتامبر 2022

با شروع دور اول مسابقات، تمرکز عمدتا به یک مسابقه محدود نمی‌شود. تلویزیون را روی کانالی می‌گذاری که از یک زمین به زمین دیگر می‌رود. درجا شاهد تماشای موقعیت‌ها و گل‌ها قرار می‌گیری. از این استادیوم به آن استادیوم، از این زمین به آن زمین در سراسر اروپا.

اما این‌بار با گل دوم ناپولی در دقیقه 30 بی اختیار فوکوس و تمرکزِ من تنها روی این دیدار ماند. حس می‌کنی یه جور دیگر خواهد بود. گویی سیل سواحل سیسیل جاری شده است. لیورپول در بد مخصمه‌ای گیر افتاده. گل سوم در دقیقه 44. در حالی‌که می‌توانست بسیار بیشتر برای ناپولی و مصیبت بارتر برای لیورپول باشد. یکی از بدترین نمایش‌های لیورپول در اروپا تحت نظر یورگن کلوپ. و بدترین نمایش تمامی بازیکنان. احتمالا بدترین آن.

با آنچه به‌ویژه در نیمه اول شاهد آن بودیم، امیدوارم آن دسته از هواداران لیورپول که توصیه یورگن کلوپ را بعد از شکست از مادرید در فینال لیگ قهرمانان در ماه مه، مبنی بر رزرو هتل در استانبول برای فینال لیگ قهرمانان 2023 جدی گرفتند، بیمه لغو را ضمیمه رزرو خود کرده باشند.

در لحظاتی پس از شکست مقابل رئال مادرید در پاریس، کلوپ با شور همیشگی متعهد شد، در طول 12 ماه، لیورپول به بزرگترین فینال باشگاه‌های جهان باز خواهد گشت و از هواداران دلشکسته درخواست کرد تا رویای او را دنبال کنند.

اما اینک صعود لیورپول برای رسیدن به مرحله حذفی لیگ قهرمانان در سال 2023 زیر علامت سوال است و پیروزی در دیدار خانگی برابر آژاکس امستردام اجتناب ناپذیر. اروپا برای لیورپول در دهه‌های گذشته انحراف شگفت انگیزی در برابر عدم موفقیت در رقابت‌های داخلی ایجاد کرده است اما این‌بار در ناپل، حقیقتا نمی‌توانست بدتر از این برای کلوپ و بازیکنانش شروع شود.

رک و پوست کنده، مایه شرمساری بود، نمایشی به‌قدری اسفناک که باعث شد به‌راحتی بتوان آن را بدترین عملکرد اروپایی دوران کلوپ نامید. ناپولی، جوان، تهاجمی و پویا بود، و باید به چنین تهاجم و نمایش ویرانگرانه‌ای احترام گذاشت اما باید تاکید کرد؛ لیورپول، عاری از هرگونه حس مسئولیت و عرضه یک بازی معمولی به‌شدت به آنها یاری رساند.

در آن شب بی آنکه قصد عوض کردن کانال را داشته باشم یا به تماشای دیدار دیگری بنشینم، برایم به‌سختی قابل باور بود، این همان تیمی است که حدود 110 روز پیش از این به مصاف مادرید در پاریس رفته بود، جایی‌که قرمزها به دنبال فتح اروپا برای هفتمین بار بودند. چگونه ممکن است مسائل و مشکلات رو به افزایش در اوایل فصل در چنین مقیاسی باشد؟ نگاه مات و مبهوت کلوپ مانند مردی بود که خانه‌اش در برابر چشمان بهت زده‌اش فرو می‌ریزد. شوک غیر قابل کنترل بدون‌شک دائما با این واقعیت تشدید می‌شد که او در برابر خود به عین می‌دید، ناپولی کاری را انجام می‌دهد که او از تیم خود انتظار انجام آن را دارد.

اما آنچه کلوپ می‌خواست و آنچه به‌دست می‌آورد دو چیز کاملا متفاوت بود. لیورپول خرابه و ویرانه‌ای بیش نبود. روشی که بارها و بارها مورد یورش قرار می‌گرفت، توهین به ارزش‌هایی بود که این تیم به آن افتخار می‌کند. با تماشای دو باره آغاز بازی، در همان ثانیه‌های اول مشخص بود، لیورپول وارد سلاخ خانه شده است. ناپولی با سوت داور در شروع بازی، هفت بازیکن در نیمه زمین داشت. همه منتظر بودند تا به جلو حرکت کنند، اما این فریبی بیش نبود. آنها عقب نشستند تا حملات خود را از پشت، برنامه ریزی کنند و تمامی قرمزپوشان را از موقعیت اصلی خود خارج سازند. این حرکت در حالی به پایان رسید که ضربه ویکتور اوسیمن، ملی‌پوش نیجریه‌ای، توپی را که از بالای سر آلیسون که از منطقه خود خارج شده بود، به کنار تیرک دروازه زد. این حمله باید لیورپول را بیدار می‌کرد اما در عوض، تمامی تیم ناگهان یخ زد. در عرض چهار دقیقه آنها عقب ماندند. نه‌فقط نتیجه بلکه افسار همه چیز از دست خارج شد. بازی در این استادیوم همیشه باعث دردسر لیورپول شده است، اما این اولین باری بود آنها به این سرعت گلی را پذیرا شدند. هواداران محلی با احساس و شور فراوان، فرصت را غنیمت شمردند. تماشاگران همیشه زودتر از هر کس دیگری به‌خوبی حس می‌کنند اتفاق خاصی در جلوی چشمان آنها روی خواهد داد. صدایی مانند رعد ایجاد کردند و ناپولی نیز با رعد و برق ادامه داد. جو گومز در دفاع وسط به‌طور حتم بازیکنی بود که در رختکن مورد شماتت کلوپ قرار گرفته بود. تعویض او در نیمه دوم گواه آن است. ولی گومز تنها مسئول این نمایش مصیبت بار نبود. ترنت الکساندر - آرنولد تاسف آور بود، ویرژیل ون دایک به طرز وحشتناکی خودش نبود، فابینیو خشکش زده بود، و میلنر تحمل سرعت بازی را نداشت.

به‌راستی هر بار ناپولی حمله می‌کرد احساس می‌شد گل دیگری خواهند زد. اوسیمن با تعویض دنده مداوم و شتاب و اشتیاق بی اندازه خود، فان دایک و همراهانش را بسیار عذاب داد. پنالتی دقیقه 18 و مهار آن توسط آلیسون او را از گلی که مستحق آن بود؛ محروم کرد. فان دایک پیش از این شوت کویچا کواراتسخلیا Kvicha Kvaratskhelia، را از روی خط دفع کرده بود. بیهوده نیست اعجوبه گرجستانی چنین نقدهای تحسین برانگیزی دریافت می‌کند. تماشاگران ناپولی او را "کارادونا" خطاب می‌کنند، تعریف و تمجید بیشتر از این نمی‌شود، می‌دانیم مارادونا در ناپولی خدایی است!

به سرعت فاصله دو گل به سه تبدیل شد. جیوانی سیمئونه، پسر دیگو، سرمربی اتلتیکو مادرید، از آسان‌ترین فرصت، اولین گل خود را برای ناپولی به ثمر رساند. غرش و شادی ناپولی‌ها ادامه یافت و لشگر لیورپول کاملا تسلیم شده بود.

اینجا جایی بود که می شد ببینیم مشکلات لیورپول تا چه حد عمیق است؛ انگشتان و دستانی که بالا می‌رود. فریادهایی که در سراسر زمین با عصبانیت کشیده می‌شود. استیصال و درماندگی، نشانه‌هایی از عملکرد نادرست تیم بود. کلوپ به سمت رختکن دوید تا ببیند آیا می‌تواند عکس العمل همیشگی را در تیم باتجربه خود ایجاد کند؟ چیزی که او در آن 15 دقیقه بیان کرد، تفاوت چندانی ایجاد کرد؟ به‌وضوح جواب منفی است.

با نگاه به آمار و ارقام، این بدترین شب اروپایی لیورپول از دهه شصت بود. جایی‌که حریف بعدی / امشب لیورپول، آژاکس آمستردام تیم بیل شنکلی را در اواخر دهه 1969 با نتیجه 1-5 شکست داد.

البته ماهیت فقیرانه شکست به حدی بود تا به دهه 1990 فکر کنم، زمانی که در قاره مانند لیگ داخلی موفقیت‌ها محدود بود. شاید گل لوئیس دیاز دلداری دهنده بود اما شادی به‌همراه نداشت. در پایان، کلوپ به سمت هواداران سفر کرده لیورپول رفت و با دستان بالا رفته و تسلیم خود حرکتی انجام داد که در همه جای دنیا معنای آن عذرخواهی تمام و کمال محسوب می‌شود. تنها راه ممکن برای او و راهی مناسب برای پایان دادن به یک شب بسیار غم انگیز.

پذیرش هرگونه شکست مشابه در دیدار دوم، برابر آژاکس، آنچه بچه‌های شنکلی در آن دوران متحمل شدند؛ به‌طور حتم کلوپ و لیورپول را از صعود به دور بعد محروم خواهد ساخت.

باید گفت با حال و روز چند هفته اخیر لیورپول، فینال استانبول 2023 هرگز اینقدر در دوردست‌ها به‌نظر نمی‌رسد. چنانچه پیروزی در شگفت انگیزترین فینال تاریخ اروپا در 2005، در همان شهر.

امیرحسین صدر 13 سپتامبر 2022