برلوسکونی به افسانه‌ها پیوست
سیلویو هم سلطان سیاست بود و هم پدرخوانده فوتبال ایتالیا، هم باشگاهش را مدیریت می‌کرد و هم کشورش را، هم غول رسانه‌ها خوانده می‌شد و هم یکی از اَبَرمردترین مردان تاریخ توصیف می‌شد. او در صف نخستین افرادی جای گرفت که از فوتبال به سیاست روی آورده‌اند.
به گزارش "ورزش سه"، وقتی در سال 1993 برلوسکونی حزب زنده‌باد ایتالیا (Forza Italia) را با الهام از شعاری فوتبالی به زبان آورد در ذهن ها چرخید و ستایش شد. او که با قدرت ذهنیت خاص خویش خود پیشترها با تاسیس شبکه Canale 5 به اولین شبکه تلویزیونی خصوصی ایتالیا، با روحیات مردم کشورش خو گرفته بود. همان شبکه‌ای که هلینو هررا با کارشناسی‌اش در وصف فوتبال چشمان ببیننده‌های تلویزیونی را خیره و آن‌ها را در جای‌شان میخکوب کرده بود. وعده داد که کشورش را همانند میلان دگرگون سازد و باشکوه کند. او بود که میلان را از منجلاب رشوه و رسوایی بیرون کشید و به تیمی ثروتمند تبدیل کرد. بهترین فوتبالیست ها را به روسونری دعوت کرد و با به زانو درآوردن بزرگ‌ترین تیم‌ها بارها بر جام قهرمانی اروپا بوسه زدند. تاریخ میلان به دو بخش تقسیم می‌شد. به پیش و پس از برلوسکونیِ بزرگ.
برلوسکونی بود که قرن 21 را عصر فوتبال باشگاهی بدون تیم‌ملی خواند و بارها ادعایش در تاریخ نمایان شد. به بارسلونا نگاه کنید و همچنین بیلبائو و سه‌ویا را. کامروایی سیاسی او همراه با طلوع عصر طلایی میلان پیوند خورد. میلان دهه 80 و 90، در دسته بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین تیم های تاریخ فوتبال قرار گرفت. با مربیانی بزرگ و بازیکنانی مشهور. با قهرمانی های متعدد و توپ‌های طلا.، با 29 جام رسمی در 31 سال. با عناوینی متفاوت. مردی که هم به دل رسانه‌ها چنگ زد و هم بر قلب عاشقان سینه‌چاک فوتبال جای گرفت. افراد کم نظیری در طول تاریخ بوده‌اند که هر هنر و کاری را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند. تاب آوردن در فوتبال و سیاست غیرممکن بود که برلوسکونی در هر دو جبهه سربلند خارج شد. او بدون هیچ ابایی، خود را بزرگ‌ترین سیاستمدار جهان خواند و بعدها جهانیان وی را یکی از پدرخوانده‌های فوتبال دانستند. با رفتن او باید گفت میلان و فوتبال ایتالیا یتیم شده و عزادار. ابوالفضل کریم آبادی
