به تلویزیون فحش می‌دهم و باز با آن کار می‌کنم!
مدیران تلویزیون در کنار توجه جدی به نقدهای مستدل به رسانه‌شان و بالا بردن کیفیت تولیدات و توجه به سلایق مختلف، اجازه ندهند افراد هم ژست اپوزیسیون بگیرند هم از مزایای این رسانه بهره ببرند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شاید شما هم با هنرمندانی مواجه شده‌اید که به طور مکرر با تلویزیون کار می‌کنند ولی هر وقت فرصت پیدا کنند شروع به تخریب این رسانه می‌کنند. نه اینکه نقد منصفانه و دغدغه‌مند از آنها بشنوید و بخوانید، خیر! از همین مطالب اینستاگرامی که فیگور مخالف به خود می‌گیری و تلویزیون و رویکردش را با چند واژه و جمله تند و فحش و کنایه با چوب برانی.
حالا مسأله اینجاست که این افراد که تلویزیون را به چوب مطالب قهرمانانه مجازی می‌رانند در هیچ برهه‌ای دست از کار کردن با این مدیا نکشیده‌اند و همواره از مزایای تلویزیون که حداقل‌ترین آن شهرت و مواجهه با تعداد بالای مخاطب در سراسر کشور است، برخوردار بوده‌اند و هستند.
در حال حاضر شبکه سه سریال «غریبه» به کارگردانی سروش محمدزاده را روی آنتن دارد و در زمان پخش یکی از قسمت‌های آن به دلیل همزمانی با شب شهادت تغییراتی در آن قسمت ایجاد شده و همین امر باعث شده که این کارگردان جوان در اینستاگرام خود به این اتفاق واکنش تندی به خرج دهد و با تاکید بر اینکه آنتن تلویزیون با محصولات او پر می‌شود و شاید در زیرمتن خود اینگونه می‌گوید و اینگونه با خود فکر می‌کند که اگر او نباشد، تلویزیون دیگر محتوایی برای پخش ندارد!
سروش محمدزاده که سال‌های اخیر و با سابقه بسیار کم پیشینی در سینما، فقط در تلویزیون کار کرده است در متن خود می‌گوید که تلویزیون او را «برده فرهنگی» می‌داند و البته اشاره نمی‌کند که چرا از سال 1399 تاکنون تن به این بردگی فرهنگی داده و برای آزادی خود تلاش عملی نکرده است و یا شاید درآمد و کار ثابت و مطمئنی که از این رسانه کسب کرده و همچنین شهرتی که به عنوان سریال‌ساز در پنج سال اخیر به کمک تلویزیون به دست آورده باعث شده که یادش می‌رود «برده فرهنگی» است و فقط گاهی در اینستاگرام به این موضوع اشاره‌ای می‌کند که در گعده‌های دوستانش متهم به سکوت نشود.
البته جا دارد به آقای محمدزاده یادآوری شود همین تلویزیون که به زعم خودتان با شما چون برده و کارگر فرهنگی رفتار می‌کند همان رسانه‌ای است که شما سال 1401 و در مقطعی که برخی از دوستان و همکاران‌تان به قیمت بیکاری طولانی‌مدت از آن خداحافظی کردند، مشغول ساخت و پخش سریال برای آن بودید و از همان زمان تاکنون هم به طور مستمر با آن کار کرده‌اید.
کارگردان سریال «غریبه» در صفحه مجازی‌اش به این نکته اشاره کرده که «غریبه» بعد از مدتی مخاطب به تلویزیون آورده؛ بازی حمید گودرزی، پژمان بازغی و محیا دهقانی و تلاش عوامل کار را کنار بگذاریم و نمایشِ حقیقت‌هایی درباره مافیای دارو و چند اتفاق دیگر، اما هنوز سریال‌های امروز نتوانستند همچون گذشته مخاطب را راضی کنند. مخاطبی که امروز دسترسیِ بهتری به سریال‌ها و فیلم‌های جدید دارد. چطور کارگردان از این عبارت استفاده می‌کند که سریالِ او مخاطب به تلویزیون آورده؟
روایت محیا دهقانی از «غریبه» شبکه سه / به سریال آب نبستیم!از طرفی دیگر خودش را آنتن پُرکنِ تلویزیون می‌داند؛ در حالی که سال‌هاست امثال رضا عطاران، سعید آقاخانی و مهران مدیری این نقش را به خوبی بازی کرده‌اند و تاکنون هم همچنین ادعاهایی نکرده‌اند؟ همین‌طور نکته‌ای که سروش محمدزاده درباره مدیریت کنداکتور و پخش و ممیزی مطرح کرده؛ وقتی سریالی را به سفارش سیمافیلم و هر نهاد دیگری می‌سازید این نکته را باید بدانید همه فرمان بر دستِ صداوسیماست؛ چطور کارگردان سریال «غریبه» در صفحه مجازی‌اش می‌نویسد 25 سال با تلویزیون کار کرده اما با طرح این انتقادات، گویی فرد تازه وارد به تلویزیون است؟
آنچه مسلم است تلویزیون با همه نقدهایی که به آن وارد است و انتظار می‌رود با تجدیدنظر در اداره آن بار دیگر جایگاه آن احیا شود، ولی هنوز هم به دلایل زیادی مهمترین مدیای تصویری در ایران است و این هم امری است که خود هنرمندان هم به آن اذعان دارند و خیلی از منتقدان اگر با تلویزیون کار نمی‌کنند به دنبال ایجاد اصلاحات در آن هستند ولی دوره کار کردن با تلویزیون و فحش دادن به تلویزیون در شبکه‌های مجازی دیگه گذشته است.
همچنین جا دارد مدیران تلویزیون در کنار توجه جدی به نقدهای مستدل به رسانه‌شان و بالا بردن کیفیت تولیدات و توجه به سلایق مختلف، مقابل جوسازی‌ها هم بایستند و اجازه ندهند افراد هم ژست اپوزیسیون بگیرند هم از مزایای این رسانه بهره ببرند. طبیعتاً نقد پیشبرنده و مستدل همواره راهگشا خواهد بود.
به گزارش تسنیم، سروش محمدزاده کارگردان سریال «غریبه» که مدتی پیش «مستوران» را هم روی آنتن تلویزیون داشت؛ در صفحه اینستاگرامی‌اش نوشته بود: امشب قسمت 14 سریال غریبه نباید پخش می‌شد که شد... مُثله شده و تکه پاره. عرض کردم که اگر آن سکانس موردنظر برای شب شهادت مناسب نیست سریال پخش نشود بهتر است چون آن سکانس مهم است برای ادامه درام... فایده نکرد...
لابلای کُشتی و پرش و پرتاب، غریبه هم غریبانه پخش شد... انگار نه انگار که بعد از مدتی مخاطبی به تلویزیون آورده که مثلاً باید تحویلش بگیرند. بعد از 25 سال کار برای تلویزیون باز هم یادم آمد که ما همانیم که زمانی یک مدیر به من گفت؛ شما کاری را می‌کنید که ما می‌گوییم نه کاری که به آن فکر می‌کنید! دوباره فهمیدم ما برده‌های فرهنگی هستیم... آنتن پُرکن‌های بی‌خاصیت و بی‌اهمیت...
حالا که سریال سوران را آی‌فیلم پخش می‌کند و غریبه را شبکه سه، من آنتن پُرکن‌تر هم شده‌ام... بعد از این همه سال کار کردن مشکلم این نیست که مثلاً پلان پیانو را حذف می‌کنند یا می‌نویسند آرایش‌ها کم شود... نه... مشکلم با خراب کردن یک صحنه مهم است که غیرهنرمندانه فاتحه‌اش را می‌خوانند و خلاص. خلاص... مخلص...
