تأثیرِ وادادگیِ مردم در جنگ شناختی بر معاهده صلح تحمیلی

به گزارش مشرق، مریم اشرفی گودرزی، فعال رسانه در کانال ایتای خود نوشت:

تأثیرِ وادادگیِ مردم در جنگ شناختی بر معاهده صلح تحمیلیِ دوران امام حسن مجتبی "علیه السلام"

بیست و ششم ربیع الاول سال 41 هجری قمری، سالروز صلح امام حسن مجتبی "علیه السلام" با معاویه بن ابی سفیان است.

صلحی تحمیلی که به عنوان یک راهبرد حفاظتی از سوی امام مجتبی "علیه السلام" برای بقای اسلام و خنثی شدن توطئه معاویه مبنی بر حذف کامل نام و مرام پیامبر اعظم "صلوات الله علیه" رقم خورد و تصمیمی دشوار اما گریز ناپذیر را بر امام معصوم تحمیل نمود.

جامعه مسلمین هنوز از ضربه ی خدعه آل ابی سفیان در صفین به خود نیامده بود و دستگاه یهودیانِ سازمان یافته در پیکره ی سفیانیها، با شدت و جدیت فضای جامعه را درگیر یک جنگ شناختیِ تمام عیار نموده بود و جامعه ی هدف در این منازعه، مردمِ بی ثبات کوفه بودند که سابقه شان گواه این بود که هیچ گاه نتوانسته اند بر تصمیمات درست و تبعیت از امام جامعه، راسخ باشند.

کوفه، ملعبه ی دست منافقینی بود مانند ولید بن عقبه و اشعث بن قیس که به خوبی توانسته بودند در عین حال که حافظ منافع معاویه در این شهرِ پر آشوب باشند، پایگاه اجتماعی در میان مردم ایجاد نموده و پرده ای بر فعالیتهای منافقانه شان بپوشانند.

امام حسن مجتبی "علیه السلام" نظر به وجود این از هم گسستگی از سویی باید یاران خویش را که مشتاق جهاد با معاویه بودند اجابت می نمودند و از سویی دیگر استعداد و اشتیاق مسلمین در جنگ جمل و صفین رو به افول نهاده و التهاب بر فضای جامعه مستولی شده بود.

سپاهی که پدر بزرگوارشان، امیرالمؤمنین "علیه السلام" در نخیله گرد آورده بودند پس از شهادت ایشان بنای ناسازگاری و عذر تراشی نهادند و متفرق شدند و هنگامی که پس از نهیب امام حسن مجتبی در پی عزیمت معاویه به موصل و استقرار او در روستای مسکن، اندک نفراتی به قصد جهاد و همراهیِ امام گرد هم می آیند، دستگاه شایعه پردازِ معاویه قوی تر از قبل وارد عمل می شود.

و از سویی دیگر برق سکه های معاویه کارِ خودش را می کند.

عبیدالله بن عباس، فرمانده سپاه و عمو زاده ی امام، مردی است که فرزندانش به دست معاویه کشته شده اند اما در پی پیغامی از معاویه، وظیفه مسلمانی و شرافت هاشمیِ خود را به باد می دهد.

متن پیام این است:

اگر به جانب ما بیایی، یک میلیون درهم به تو می‌دهیم؛ نصف آن نقد و نصف دیگرش در کوفه.

و عبیدالله بن عباس، سپاه را وامی گذارد و به سوی دشمن می رود.

قیس بن سعد عباده می ماند و لشگری از هم گسسته که شایعه ی کشته شدن قیس توسط نیروهای نفوذی و سازمان یافته معاویه منتشر می گردد و قبل از اینکه صلحی منعقد شده باشد، اخبار کذب صلح امام را گسترش داده اند.

آن قدر معاویه در این جنگِ شناختی می تازد که حتی یارانِ نزدیک امام سردرگم می شوند و غفلت زده و مستأصل، امام را مذل المؤمنین خطاب می کنند!

هیهات از اجتهاد به رأیِ علما و فقها و امان از کم بصیرتیِ خواص و زنهار از قدرتِ اغواگریِ شیاطین جن و انس!

و محصول همه ی اینها می شود صلحی تحمیلی و نوشیدن جام زهر برای امامی که باید میان بقاء امت مسلمین و استحاله و هدمِ کامل آن یکی را برگزیند و استراتژی صلح، کار آمدترین و مدبرانه ترین، راهبردی است که می تواند فرصتی فراهم آورد که دروغها و خدعه های سفیانیان و مروانیان رخ بنماید و مسلمانان به وفاق بر حق دست یابند و قیامِ بیدارگرِ عاشورا در سال 61 هجری در کربلا بر پا گردد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.