تاثیر داروی ترمیم بافت در تقویت سیستم ایمنی بیماران مبتلا به سرطان

به گزارش ایسنا وبه نقل از گیزمگ، دانشمندان انگلیسی اخیرا موفق به کشف راهی نوین برای افزایش قدت سیستم ایمنی بدن شده‌اند که می‌تواند راهی نوین برای درمان بیماران سرطانی باشد.

ایمنی درمانی یکی از روش‌های درمان بیماران مبتلا به سرطان است اما این روش در برخی از بیماران موثر نیست اما با افزایش انرژی و قدرت سیستم ایمنی بدن این عمل در اکثر بیماران تاثیرگذار خواهد بود. یکی از راه‌های انجام این کار تقویت سلول‌های ایمنی به نام "لنفوسیت" است که طی آن می‌بایست توانایی آنها در نفوذ به تومورها و بیرون کشیدن سلول‌های بدخیم را افزایش داد.

اما بسیاری از زمانها که لنفوسیت‌ها این گونه عمل نمی‌کنند، تومور قادر است به رشد خود ادامه دهد. دانشمندان دانشگاه "ساوتهمپتون" در حال تحقیق در مورد دلایل بروز این امر هستند که چرا بدن بسیاری از بیماران به ایمنی درمانی پاسخ نمی‌دهد و این عمل تاثیر مثبتی در درمان بیماری آنها ندارد.

ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی (Immunotherapy) یک روش درمانی برای برخی بیماری‌ها از جمله سرطان است که با تحریک یا سرکوب پاسخ سیستم ایمنی عمل می‌کند.

این تیم آزمایشاتی را در مورد موش‌های مبتلا به سرطان ریه و روده بزرگ انجام دادند و مشاهده کردند که سلول‌های سرطانی چگونه می‌توانند یک نوع عادی از سلول بنام "فیبروبلاست"(fibroblast) را بربایند و از آن به عنوان سپر برای پنهان شدن از حمله لنفوسیت‌ها استفاده کنند. در این موارد، آنها به عنوان فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان (CAF) شناخته می‌شوند و دانشمندان بر این باورند که آنها نقش مهمی در جلوگیری از پاسخ بدن به روش ایمنی درمانی دارند.

پژوهشگران طی مطالعات پیشین یک آنزیم که "نوکس 4"(NOX4) نام دارد را کشف کردند که برای تشکیل فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان بسیار مهم بود. بنابراین پژوهشگران این مطالعه تصمیم گرفتند تا چگونگی مهار فعالیت آن را بررسی کنند. در آزمایش‌هایی که محققان بر روی موش‌ها انجام دادند آنها آنزیم نوکس4 را هم از طریق مهندسی ژنتیک و هم دارویی به نام "ستاناکسیب"(Setanaxib) که در حال حاضر به صورت بالینی برای معالجه جای زخم بافت اندام استفاده می‌شود را مورد بررسی قرار دادند.

پژوهشگران دریافتند که این روش برای جلوگیری یا حتی معکوس کردن فرایند تشکیل فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان موثر است و تومورها را بیش از پیش در معرض حملات ایمنی قرار می‌دهد. به همین ترتیب، این تیم دریافت که وقتی موش‌ها با ستاناکسیب تحت درمان قرار گرفتند، میزان نفوذ سلول‌های ایمنی بدن به تومورها را تا 10 برابر افزایش دادند و اندازه تومورها بیش از 50 درصد کاهش یافت و کوچک شدند و هنگامی که استفاده از این دارو با روش ایمنی درمانی با یکدیگر ترکیب شد، این درمان توانست اندازه تومور را به میزان 75 درصد کاهش داده و زمان بقا را تقریبا دو برابر کند.

پروفسور "گرت توماس"(Gareth Thomas) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ایمنی درمانی برای سرطان یک تحول بسیار مهیج بوده است، اما هنوز در اکثر بیماران مؤثر نیست. نتایج ما نشان می‌دهد که در بسیاری از موارد مقاومتی که بدن بیماران نسبت به درمان نشان می‌دهد به دلیل وجود فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان است و ما فکر می‌کنیم با هدف قرار دادن نوکس 4 می‌توان بر آن غلبه کرد. این روش هنوز بر روی بیماران سرطانی آزمایش نشده است، اما امیدواریم که بتواند تاثیر داروهای ایمنی درمانی را در مبارزه با سلول‌های سرطانی بهبود بخشد.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Cancer Research" منتشر شد.

اانتهای پیام