تاندونیت و تنوسینوویت: علل، علائم و روش‌های درمان
تاندونیت و تنوسینوویت اختلالاتی شایع اما قابل درمان هستند که با استراحت، درمان مناسب و تغییر سبک زندگی می‌توان از عود مجدد آن‌ها پیشگیری کرد. آگاهی از علائم و مراجعه به‌موقع به پزشک، کلید درمان مؤثر است.
فرارو - تاندونیت به التهاب دردناک تاندون‌ها و تنوسینوویت به التهاب غلاف یا پوشش اطراف تاندون‌ها گفته می‌شود. این دو اختلال غالباً هم‌زمان رخ می‌دهند و می‌توانند حرکت و فعالیت‌های روزمره را محدود کنند.
به گزارش فرارو، تاندون‌ها وظیفه انتقال نیروی عضلات به استخوان‌ها را دارند و به همین دلیل نقش مهمی در تولید حرکت ایفا می‌کنند.
علائم شایع تاندونیت و تنوسینوویت
- درد و حساسیت به لمس: به‌ویژه در محل‌های شایع مانند شانه، آرنج، تاندون آشیل یا پشت ساق پا
- تورم و محدودیت حرکت: در ناحیه ملتهب
- ضعف تاندون: به دلیل رسوب کلسیم، که می‌تواند منجر به آسیب بیشتر شود
علل تاندونیت و تنوسینوویت
- آسیب‌های ورزشی: ناشی از فعالیت‌های شدید بدون آماده‌سازی کافی
- اختلالات عضلانی اسکلتی: شامل نقایص مادرزادی یا روماتیسم
- وضعیت قرارگیری نامناسب بدن: در حین انجام فعالیت‌های روزمره یا ورزش
عوامل افزایش‌دهنده خطر
- استفاده بیش از حد از تاندون‌ها و مفاصل در ورزش
- حرکات مکرر و نادرست، مانند نگه‌داشتن غلط راکت تنیس که می‌تواند منجر به تاندونیت آرنج (آرنج تنیس‌بازان) شود
پیشگیری از تاندونیت و تنوسینوویت
- بدن خود را قبل از ورزش با انجام حرکات کششی و گرم‌کردن آماده کنید.
- تکنیک‌های صحیح انجام ورزش را یاد بگیرید.
- فشار بر عضلات و تاندون‌ها را به‌تدریج افزایش دهید.
عواقب و پیش‌بینی بیماری
- با درمان و استراحت مناسب، التهاب تاندون معمولاً ظرف 6 هفته بهبود می‌یابد.
- در صورت عدم درمان مناسب، ممکن است به اختلالات دائمی مانند «مفصل منجمد» منجر شود.
عوارض احتمالی
- رسوب کلسیم در تاندون‌ها
- محدودیت‌های حرکتی دائمی
درمان تاندونیت و تنوسینوویت
اصول کلی:
- تشخیص:
- معمولاً نیاز به آزمایشات پیشرفته نیست؛ با این حال، در صورت نیاز از رادیوگرافی یا MRI استفاده می‌شود.
- استراحت:
- فعالیت ناحیه آسیب‌دیده را کاهش دهید تا التهاب فروکش کند.
- یخ‌درمانی:
- در مرحله حاد، از کمپرس یخ برای کاهش التهاب استفاده کنید.
- گرم‌کردن:
- بعد از کاهش التهاب، از دوش آب گرم، کمپرس گرم، یا لامپ گرم‌کننده برای تسریع بهبودی استفاده کنید.
- حمایت از مفصل:
- استفاده از اسپلینت، بریس یا عصا برای کاهش فشار بر تاندون‌های آسیب‌دیده.
داروها:
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): مانند ایبوپروفن یا آسپیرین
- تزریق موضعی: بی‌حس‌کننده‌های موضعی یا کورتیزون برای کاهش درد و التهاب (با احتیاط به دلیل خطر عوارض جانبی)
درمان تاندونیت مزمن:
- ممکن است نیاز به تغییرات در شیوه زندگی برای پیشگیری از تحریک مجدد مفصل باشد.
فعالیت‌های مجاز در زمان ابتلا به بیماری
- پس از کاهش درد و التهاب، فعالیت‌هایی برای افزایش دامنه حرکتی ناحیه آسیب‌دیده را به‌آرامی آغاز کنید.
- به‌تدریج به فعالیت‌های روزمره و ورزش بازگردید.
رژیم غذایی
این بیماری رژیم غذایی خاصی نیاز ندارد، اما تغذیه سالم می‌تواند به بهبود عمومی بدن کمک کند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
- اگر علائم تاندونیت (درد، تورم یا محدودیت حرکتی) ظاهر شد.
- اگر علائم با درمان خانگی بهبود نیافت یا بدتر شد.
- در صورت بروز علائم جدید و غیرقابل توجیه، به‌ویژه پس از مصرف داروها.
نتیجه‌گیری
تاندونیت و تنوسینوویت اختلالاتی شایع اما قابل درمان هستند که با استراحت، درمان مناسب و تغییر سبک زندگی می‌توان از عود مجدد آن‌ها پیشگیری کرد. آگاهی از علائم و مراجعه به‌موقع به پزشک، کلید درمان مؤثر است.
از دست ندهید