تدارک برای ورود به سال تحصیلی جدید با نگاهی مقتصدانه و کاربردی
فروشنده نوشت‌افزار می‌گوید: «تولیدکنندگان ایرانی جایگاه درخشانی در تولید نوشت‌افزار دارند. بسیاری از محصولات تولید ما به کشورهای خارجی صادر می‌شود.
به گزارش مشرق، دهه شصت مد شده بود که همه پوست ساندیس جمع می‌کردند و با آن ساک خرید و یا حتی کیف برای مدرسه درست می‌کردند.
«یدو» پسر ساده محله که کپسول‌های گاز خانوارها را تا مغازه گاز پرکنی هُل می‌داد، میانه کوچه، وقتی از مدرسه برمی‌گشتم، جلوام را گرفت.
از او می‌ترسیدم. چند باری دیده بودم، آفتاب داغ ظهر که به کله‌اش بخورد، عرق از شقیقه‌اش شُرِ می‌کند و تندتند نفس‌نفس می‌زند، سنگ بر می‌دارد و دنبال بچه‌ها می‌دود.
گفتم: «چه می‌خواهی یدو؟!»
دست برد به جیبش و یک پلاستیک تبلیغاتی درآورد.
- این برای توست!
- که چه بشود؟
- زیبا نیست؟! این برای تو، آن کیف پوست ساندیس‌ات برای من!
من داخل ساکی که از پوست ساندیس درست کرده بودم، دوجین کتاب گذاشته بودم.
- برای چه می‌خواهی؟
- آن را به من بده!
- دیوانه‌ای؟ مدلش دخترانه است.
پایش را کوبید میانه خاکی کوچه و گفت: «من دیوانه نیستم. یدو، دیوانه نیست!»
- ای بابا! باشد، حالا دیوانه نشو! خوب، برای چه ساک پوست ساندیس را می‌خواهی؟!
- برای «م» اینها! کیف ندارد.
«م» دختر همسایه بندری‌مان بود. پوستشان مثل شب بود، اما ستاره‌ای نداشتند. لبخند هم نمی‌زدند. با دمپایی پلاستیکی گوشه در کلاس می‌نشست. همیشه چشم‌هایش پر آب بود و در نور، قهوه‌ای تند چشم‌هایش مثل شیشه تیله می‌درخشید.
- خوب، مادرش برایش بدوزد.
- آنها پول ساندیس ندارند. پوستش را از کجا جمع کند؟
پلاستیک را گرفتم و ساکم را به یدو دادم.
چشم و هم‌چشمی در خرید مدرسه
«شرایط تحصیلی دهه شصت سخت بود، اما همه روی همراهی، هنر دست خودشان و توقع کم تکیه زده بودند. کسی در پی مارک و رنگ‌ولعاب نبود. یک کیف را چه‌بسا چند سال پیاپی استفاده می‌کردند و اگر مادر هنر خود را به‌کار می‌گرفت، حتی روپوش مدرسه فرزندش را خودش می‌دوخت.
الان اگر بگویی خودمان همان رنگ روپوش را تهیه می‌کنیم، حتی ثبت‌نام هم نمی‌شوی!»
آنچه در بالا خواندید، صحبت‌های مادری است که باید اول مهر سه فرزند خود را روانه مدرسه و کلاس درس کند. وی در ادامه می‌گوید: «توقع‌ها بالا رفته و چشم و هم‌چشمی‌ها به خریدهای مدرسه هم رسیده است. فشارهای مدرسه از یک‌سو و توقع بچه‌ها از سوی دیگر زیبایی و خاطره‌انگیزی خرید مدرسه را از بین برده‌اند.»
پاساژ کفش میدان بهارستان تهران شلوغ و پرتردد است. بیشتر برای خرید کیف و کفش مدرسه مراجعه می‌کنند.
عاطفه پیرمرادی، دانش‌آموز دبیرستانی در حال پا زدن به یک کتانی در مغازه فروش کفش‌های اسپرت است. بی‌هیچ کلامی به یک لنگه کفش از پا درآورده و به گوشه‌ای انداخته‌شده‌اش می‌نگرم که کاملاً صحیح و سالم است.
بی‌مقدمه از او می‌پرسم: «برای مدرسه کتانی امتحان می‌کنی؟»
- بله.
- آن یکی که پات بود هم نو به نظر می‌رسد!
- مارکش خوب نیست و باید سه جفتی هم داشته باشم که هر روز یکی را بپوشم!
- می‌دانی خیلی از بچه‌های نقاط محروم حتی یکی هم ندارند. نمی‌خواهی به آنها کمکی کنی و لااقل یکی از سه جفت را به آنها هدیه دهی؟
بعدازظهر کفش بخرید
اکبر شیری، فروشنده کفش در تشریح ویژگی‌های کفش دانش‌آموزان، بر خریداری کفش در ساعات بعدازظهر تأکید کرده و می‌گوید: «صبح‌ها پای افراد حدود نیم سایز کوچک‌تر است، بنابراین توصیه می‌شود حتماً کفش در بعدازظهرها خریداری شود.»
وی می‌افزاید: «همچنین توصیه اکید این است که دانش‌آموز هنگام خرید کفش حضور داشته باشد و به هیچ عنوان به سایز درج شده بر روی کفش اکتفا نشود، چرا که بعضاً برخی کفش‌ها قالب کوچک و یا بزرگ‌تر از سایز درج شده دارند و نیاز است که دانش‌آموز حتماً هر دو لنگه کفش را پوشیده و از اندازه بودن آن مطمئن شود.»
شیری یادآور می‌شود: «والدین همچنین نباید به حرف برخی مبنی بر اینکه کفش بعداً جا باز می‌کند، توجه کنند، چرا که تا زمانی که کفش اندازه پای دانش‌آموز شود و به‌اصطلاح جا باز کند، پای دانش‌آموز به اندازه کافی آسیب می‌بیند.»
وی تصریح می‌کند: «در زمان خرید کفش دانش‌آموز باید جورابی را که همیشه می‌پوشد نیز به پا داشته باشد تا اندازه کفش مناسب انتخاب شود. کفش استاندارد کفشی است که قسمت جلوی آن پهن بوده و حداقل سه سانت پاشنه داشته باشد. وجود سه سانت پاشنه برای کفش دخترانه و پسرانه ضروری است و پاشنه‌های کوتاه‌تر و یا بلندتر از آن موجب فشار بر ستون فقرات شده و آسیب‌هایی را برای دانش‌آموزان به همراه دارد.
این فروشنده درباره تنگ و یا گشاد بودن کفش هم هشدار داده و می‌افزاید: «کفش تنگ مشکلاتی مانند میخچه، خستگی زودرس و درد مفاصل را به همراه دارد و کفش گشاد هم با درآمدن مدام از پای دانش‌آموز اذیت‌کننده است.»
وی چرم را بهترین جنس کفش می‌داند و در تکمیل توصیه‌هایش می‌گوید: «به دلیل قیمت بالای این نوع کفش، والدین می‌توانند از جنس کفش‌هایی که به چرم طبیعی نزدیک‌ترند برای دانش‌آموزان خریداری کنند.»
چرا نوشت‌افزار ایرانی بخریم؟
علیرضا بوشهری، فروشنده نوشت‌افزار می‌گوید: «تولیدکنندگان ایرانی جایگاه واقعاً درخشانی در تولید نوشت‌افزار دارند. بسیاری از محصولات تولید ما به کشورهای خارجی صادر می‌شود. وقتی سطح کیفی نوشت‌افزار ما تا این حد بالاست چرا باید به محصولات خارجی روی‌آوریم؟ نوشت‌افزار ایرانی از جهت استاندارد، کیفیت، زیبایی و تنوع در بالاترین سطوح قرار دارد.
قطعاً محصولات ایرانی نسبت به نمونه‌های خارجی قیمت مناسب‌تری دارند. دلیل آن بیش از اینکه باکیفیت محصولات مرتبط باشد، مبتنی بر هزینه‌های اضافه‌ای است که از بخش‌های گمرک و حمل‌ونقل بر کالاهای خارجی و وارداتی افزوده می‌گردد. در حقیقت آنچه اضافه‌تر از قیمت محصولات ایرانی برای محصولات خارجی می‌پردازید، هزینه‌ای بیهوده است.»
این فروشنده نوشت‌افزار داخلی در ادامه می‌افزاید: «بسیاری از محصولات خارجی طرح‌هایی دارند که با فرهنگ ایرانی سازگاری ندارد. اگر برای نوشت‌افزار کودکان و نوجوانان از طرح‌ها و مضامینی استفاده شود که بچه‌ها با آن آشنایی دارند و یا از نظر فرهنگی ارزشمند هستند، در رشد روانی و فرهنگی آنان نیز بسیار مؤثر است. خوشبختانه تولیدکنندگان موفق ایرانی این موضوع را همواره در نظر دارند و تلاش می‌کنند برای فرزند ایرانی، نوشت‌افزار و محصولاتی تولید کنند که با همه جوانب زندگی و هویت او سازگار است.»
از شما می‌خواهم که خودتان سری به فروشگاه‌های نوشت‌افزار بزنید و از فراوانی، تنوع و زیبایی محصولات مرغوب ایرانی شگفت‌زده شوید.
کیف چمدانی نخرید
الهه صادقی، کارشناس سلامت مدارس در ادامه کیف را هم وسیله‌ای مهم در سلامت دانش‌آموزان دانسته و توضیح می‌دهد: «ساعات طولانی کیف بر روی دوش دانش‌آموزان قرار دارد، بنابراین ضرورت دارد این وسیله متناسب با وزن و توانایی دانش‌آموز در حمل آن خریداری شود.
این کارشناس سلامت مدارس، کوله‌پشتی را بهترین نوع کیف برای دانش‌آموزان عنوان کرده و می‌گوید: «کوله‌پشتی با دو بند بر روی دوش دانش‌آموزان حمل شده و این امر موجب می‌شود فشار کیف و وسایل آن بر روی ستون فقرات تقسیم شود.»
وی درباره خرید کیف‌های شانی و دستی هشدار داده و می‌افزاید: «این کیف‌ها فشار یک‌طرفه به بدن وارد کرده و موجب آسیب به ستون فقرات می‌شوند.
حتی خرید کیف‌های چمدانی و چرخ‌دار هم توصیه نمی‌شود، چرا که دانش‌آموزان برای بالارفتن از پله مجبور به حمل این کیف‌ها با دست هستند و زمانی که عجله دارند کشیدن این نوع کیف‌ها می‌تواند موجب آسیب در دستان آنها شود.»
این کارشناس سلامت درباره میزان وزن کیف نیز برایمان تبیین می‌کند: «وزن هر کیف با وسایل درون آن باید 10 تا 15 درصد وزن دانش‌آموز باشد، به طور مثال یک دانش‌آموز 30 کیلویی نهایتاً باید کیفی به وزن سه تا چهار کیلوگرم را حمل کند، چرا که حمل کیف‌های سنگین می‌تواند موجب قوز زدن و یا کشیدگی شانه شود.»
صادقی یادآور می‌شود: «عرض کوله‌پشتی هم نباید از شانه‌های دانش‌آموزان بیشتر باشد و توصیه می‌شود بند کوله‌پشتی‌ها حتماً پهن بوده و از پد اسفنجی برای قسمتی از بند که روی شانه قرار می‌گیرد، استفاده شود. کوله‌پشتی مناسب است که قسمت بالای آن مماس بر شانه دانش‌آموز بوده و قسمت پایین تا خط نشیمنگاه بوده و پایین‌تر نباشد.»
این کارشناس سلامت درباره چیدمان وسایل در کوله‌پشتی توصیه دارد: «بهتر است وسایل سنگین در قسمت عقب کوله‌پشتی قرار گرفته و به ترتیب پس از آن وسایل سبک قرار داده شود.»
وی از والدین می‌خواهد تا تمام وسایل مدرسه را حتماً از نوع سبک آن انتخاب کنند، به‌عنوان مثال جامدادی‌های پارچه‌ای خریداری کرده و ظروف تغذیه دانش‌آموز را از نوع سبک آن انتخاب کنند.
ویژگی‌های لباس مدرسه
شروع فصل مدرسه با هیجان خاصی برای دانش‌آموزان همراه است و البته با دغدغه برای والدین آنها؛ یکی از دغدغه‌های اصلی والدین دراین‌بین نحوه خرید وسایل مدرسه از جمله لباس فرم، کیف و کفش است. وسایلی که استاندارد نبودن آنها می‌تواند آسیب‌های جدی برای دانش‌آموزان به همراه داشته باشد.
الهه صادقی، کارشناس مسئول سلامت مدارس با اشاره به شروع خرید مدارس و دغدغه والدین برای انجام یک خرید استاندارد، می‌گوید: «با توجه به اینکه بیش از نیمی از روز دانش‌آموزان با کیف و کفش و لباس فرم مدرسه سرکار دارند، ضروری است برخی نکات درباره استاندارد این وسایل و نحوه خرید آنها مدنظر قرار گیرد.»
این کارشناس مسئول سلامت مدارس درباره ویژگی‌های لباس فرم مدرسه اظهار می‌دارد: «لباس فرم مدرسه باید آزاد باشد، چرا که دانش‌آموز ساعات طولانی آن را به تن دارد و در این میان در زنگ تفریح و ورزش دوندگی و فعالیت بسیار دارد، بنابراین بسیار مهم است که لباس فرم مدرسه نهایت راحتی را داشته باشد.
وی با تأکید بر استفاده از شلوارهای نخی برای دانش‌آموزان، گفت: شلوارهای لی راحتی و آزادی عملی که باید برای دانش‌آموزان را ندارد، بنابراین توصیه می‌شود والدین حتماً برای دانش‌آموزان شلوارهای نخی خریداری کرده و برای دانش‌آموزان ابتدائی حتماً به جای کمربند از کِش استفاده کنند.
وی در ادامه می‌افزاید: «لباس دانش‌آموزان ابتدائی باید دو جیب بزرگ داشته باشد تا دانش‌آموز بتواند وسایل همراه مانند لیوان و دستمال و یا خوراکی خود را در آن قرار دهد.»
صادقی بر شست‌وشوی روزانه لباس زیر دانش‌آموزان تأکید کرده و می‌افزاید: «به خاطر فعالیت بسیار دانش‌آموزان، باید لباس زیر و جوراب آنها به‌صورت روزانه شسته و اتو شود. توصیه می‌شود مقنعه دانش‌آموزان دختر نیز رنگ روشن بوده و حداقل دو بار در هفته شسته شود.»
منبع: کیهان
