تزریق ژل بوتاکس و ماساژ در بند زنان زندان اوین!

سرویس سیاست مشرق - انتشار روایتی جدید از وضعیت برخی زندانیان در بند زنان زندان اوین مورد توجه بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفته است.

پیش از این افرادی چون نرگس محمدی و نسرین ستوده با نوشتن کتاب، مقاله و حتی مصاحبه با رسانه‌های آمریکایی و ضدانقلاب مدعی شده بودند که در بند زنان زندان اوین مجرمین مورد شکنجه سفید قرار گرفته و حتی وضعیت این بند از زندان‌های داعش نیز بدتر است!

اما تصاویری که برخی مجرمین از داخل زندان منتشر کرده بودند خلاف این گزارش‌ها را روایت کرده و مشخص شد که نه تنها در اوین خبری از شکنجه نیست بلکه بساطی چون تولد، میهمانی شبانه و حتی برخی موارد خلاف عرف نیز برقرار است.

وضعیت بسیار مناسب بند زنان زندان باعث شد تا برخی کاربران در فضای مجازی بنویسند که بند زنان با یک هتل چند ستاره در شمال تهران قابل‌مقایسه است.

در آخرین روایت از این ماجرا زهرا جمالی از محکومین سابق امنیتی که اخیرا از کشور نیز خارج شده است درباره دروغ‌های باند حقوق بشری‌ها (عبادی، نرگس محمدی و ستوده) گفته است که آنچه این افراد درباره شکنجه در رسانه‌های خارج از کشور بیان می‌کنند دروغی بیش نیست.

کتاب‌هایی که نرگس محمدی با کمک همسر سابق خود درباره شکنجه در زندان اوین نوشته است / این دو به دلیل خیانت بعدها از هم جدا شدند

خانم جمالی در روایت خود چنین گفته است که در حالی که منافقین و نرگس محمدی تلاش دارند برای خودشان چهره مدافع مردم بسازند و حتی وانمود به بیماری کنند اما برای مریم اکبری منفرد از اعضای منافقین تولد گرفتند و رقصیدند.

این محکوم امنیتی در ادامه می‌گوید که نرگس محمدی در زندان سایر محکومین را وادار می‌کرد که به او خدماتی چون ماساژ بدهند و حتی تحت عنوان موادی چون دندان درد از زندان مرخصی گرفته و ژل بوتاکس تزریق کنند.

زهرا جمالی همچنین درباره اعتصاب غذای نسرین ستوده و نرگس محمدی نوشته است که این فرد در حضور جمع چیزی نمی‌خورد اما روی تخت خود رفته و به دور از چشم بقیه انواع غذاهای رستورانی و سیر و عسل را میل می‌کرد.

پیش از این فریبا داوودی مهاجر نیز با بیان روایتی ادعای خانم جمالی را تائید کرده و گفته است که نرگس محمدی شخص پیچیده ای دارد، گاهی توده ای، گاهی منافق و گاهی هم اصلاح‌طللب است.

افتادن پرده و پخش فیلمی از رقص و شادی محکومان امنیتی و نیز روایت هم‌بندی‌های سابق این افراد در زندان اوین نشان داد که حقوق بشر در محافل ضدانقلاب چیزی جز یک بیزینس پردرآمد نیست.