تصاویری از حال و هوای زائران ایرانی در مسجدالحرام
اولین نگاهی که به خانه خدا انداختند، هر آنچه می‌خواستند بر زبان بیاورند را در دل گفتند؛ چرا که با دیدن کعبه بغض راه گلویشان را بسته بود.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، برای دیدن قبله‌ای که یک عمر به سمتش نماز خوانده‌اند، سال‌ها منتظر بودند؛ برای رسیدن لحظه پرواز ثانیه‌شماری می‌کردند و حالا به آرزویشان رسیده‌اند.
پشت دیوارهای مسجدالحرام وقتی روحانی کاروان آخرین توصیه‌ها را می‌کند و می‌خواهد سرشان را پایین بیندازند تا نگاه اولش به خانه خدا باشکوه شود، ضربات قلبشان تندتر می‌شود.
پله‌های باب‌السلام را سریع‌تر طی می‌کنند و حتی می‌خواهند بدوند اما سیل جمعیت اجازه نمی‌دهد. باید آرام بروند تا برسند پشت مقام ابراهیم.
چند دقیقه بعد صدای روحانی کاروان را از میان جمعیت می‌شنوند: «هر آنچه حاجت و نیت دارید بر زبان بیاورید. خودتان را محدود نکنید. لطف و کرم خدا آنقدر زیاد هست که همه را بشنود و اجابت کند. حاجات را که در نظر گرفتید سرتان را بالا بیاورید».
گفتن این جمله بر زبان آوردن حاجاتشان را نیمه‌کاره می‌گذارد. می‌خواهند زودتر چشم به کعبه بدوزند و اشک بریزند.
این اتفاق خیلی زود می‌افتد. چشم در بارگاه و جبروت الهی دوخته‌اند. گونه‌هایشان خیس می‌شود از اشک‌های شوق. از اشک‌هایی که یک عمر منتظر سرازیر شدنش بوده‌اند.
می‌خواهند حرکت کنند اما پاهایشان به زمین قفل شده است. چشمان اشک آلودشان به زانوها اجازه حرکت نمی‌دهد. بازهم می‌ایستند و اشک می‌ریزند.
روحانی کاروان دوباره صدایشان می‌کند: «برویم برای طواف. دیر می‌شود». و همه راه می‌افتند برای طواف و نماز و سعی صفا و مروه.
اعمالی که با نیت عمره تمتع از حج تمتع صورت می‌گیرد و برخی به نیابت انجام می‌دهند و آنهایی هم که اولین حج تمتع را تجربه می‌کنند برای خودشان.
