تیم اوسمار از بازی تهاجمی سیر نمی شود / کوبنده ترین پرسپولیس1402، هر سه دقیقه یک حمله!
پرسپولیس با اوسمار به همان چیزی نزدیک شد که هواداران سال‌های دورش از این تیم طلب می کردند؛ تیمی که هم فوتبال جذابی بازی کند هم خوب نتیجه بگیرد.
به گزارش ورزش سه نمایش پرسپولیس مقابل پیکان یکی از کم نقص ترین و ایده‌آل‌ترین بازی‌هایی بود که این تیم در طول فصل جاری ارائه داد چراکه هم در فاز حمله توانایی و پتانسیل بالایی داشت و هم در فاز دفاع کمترین موقعیت را به حریف داد و البته کلین شیت هم کرد. پرسپولیس با همان سیستم چهاردو سه یک مدنظر اوسمار در نیم‌فصل دوم مقابل پیکان جوان و تیمی که دو بالانشین جدول را شکست داد و با روحیه‌ای فزاینده به مصاف سرخ ها آمده بود از همان ابتدا نبض بازی را در دست گرفت و فوتبالی ارائه داد که هواداران این تیم دنبالش هستند. فوتبالی مبتنی بر مالکیت بالای توپ، تعدد کارهای ترکیبی، استفاده از تمام فضاهای زمین برای خلق موقعیت و البته آنچه که اوسمار به تیم یحیی اضافه کرده و در بازی‌های اخیر نمود داشته است. سرعت انتقال بالای توپ از دفاع به حمله همان چیزی است که پرسپولیس را این هفته‌ها تماشایی‌تر و مهیج تر کرده تا جایی‌که در هر بازی می‌توان تعدد حملات این تیم را نشانه‌ای بر بالا رفتن کیفیت سرخ‌ها در فاز حمله دانست. در آمار پایانی هر بازی طی مسابقات اروپایی یک آیتم مهم به عنوان Attempt یا همان پی‌ریزی حمله به بیننده ارائه شده می شود که متأسفانه در سایت‌های آماری فوتبال ایران به آن پرداخته نشده است.
Attempt نشان‌دهنده پی‌ریزی حملات یک تیم در طول مسابقه است و با شوت، شوت در چارچوب و شانس گل آماری متفاوت از بازی ارائه می دهد. این آمار به نوعی نشان دهنده میل و اشتیاق تیم برای خلق موقعیت است که البته می تواند تبدیل به موقعیت و شانس گل شود اما لزوما اینگونه نمی شود. این درست اتفاقی بود که در نمایش پرسپولیس مقابل تیم رضا عنایتی عیان بود. مطابق انتظار مالکیت بالای 59 درصدی نشان می داد تیم اوسمار سوار بر بازی است و البته خوب و درست باز می شود، سرعت انتقال از دفاع به حمله بالاست، فضاها به درستی پیدا می شود و حرکات هماهنگ و حساب شده به نظر می رسد. نتیجه این کار گروهی جذاب و بالا آمدن در کمترین زمان ممکن در نمای کلی تیم اوسمار را جذاب تر از نیم فصل اول نشان می دهد و تعدد این حرکات حتی اگر منجر به موقعیت نشود کاری می کند تا در میانه مسابقه تماشاگران داخل ورزشگاه نام مرد برزیلی را به عنوان مربی ای که اثری مثبت روی تیم گذاشته فریاد بزنند. نتیجه مالکیت بالا و میل و اشتیاق فراوان تیم برای حمله، حمله و دوباره حمله، پرسپولیس اوسمار را شبیه همان چیزی کرده که هواداران قدیمی با حسرت درباره اش صحبت می کردند. تیمی که حریف را در لاک خود حبس کند و آنقدر بکوبد و بکوبد که زیر این حملات بالاخره جایی وا بدهد و بعد از فروپاشی ساختارش دنبال رسیدن به گل های بعدی باشد. تیم اوسمار البته تا میانه این راه را خوب پیش می رود اما انگار تا رسیدن به فرم رویایی مد نظر مربی برزیلی و هواداران ایده آلیست که قهرمانی را با فوتبال زیبا می خواهند چیزی کم دارد.
به نظر می رسد اگر روی آیتم Attempt یا همان پی‌ریزی حمله دقیق شویم احتمالا پرسپولیس در همین نود دقیقه بازی با پیکان رکورد این آیتم را در لیگ برتر این فصل شکسته و با اینکه چنین آیتمی در سایت های آماری فوتبال ایران ارائه نمی شود با مرور جریان بازی و برخی آیتم های دیگر می توان در این باره نظر صریح تری داشت. پرسپولیس مقابل پیکان 21 شوت زده و با آنچه در میدان مسابقه اتفاق افتاد می توان حدس زد که با توجه به فرصت سوزی ها و حملاتی که منجر به شوت نشده این تیم حداقل دو برابر این تعداد شوت، attempt یا پی ریزی حمله داشته است. این یعنی که پرسپولیس به صورت میانگین تقریبا هر دو سه دقیقه یک بار در تدارک حمله بوده و هیچ گاه از تک و تا نیفتاده است. این مهم حاوی دو نکته ویژه است؛ اول اینکه این تیم به لحاظ بدنی و جسمانی آنقدر توانمند شده که بعد از تلاش های مکرر در فاز حمله حتی برای دقایقی کوتاه عقب نمی نشیند و از بالا بازی کردن که محصول آن تعدد حملات موثر بوده خسته نمی شود. نکته دوم اشتیاق پرسپولیس برای ارائه بازی تهاجمی است و این میل بالا و سیری ناپذیر است که کاری کرده تا مدل بازی این تیم با فلسفه باشگاه و آنچه به صورت تاریخی با آن نهادینه شده همخوانی داشته باشد. با وجود این جذابیت ها و کیفیت چشمگیر تیم در فاز حمله اگر attempt در نهایت به شوت، شوت در چارچوب و خلق موقعیت قطعی گل منجر نشود این زنجیره ناقص می ماند، همان گونه مقابل پیکان چیزی حدود 30 حرکات تهاجمی در نهایت منجر به فقط شش شوت در چارچوب شد که شاید نیمی از آنها موقعیت قطعی گلزنی به حساب می آمد. به نظر می رسد پرسپولیس برای خلق موقعیت استاندارد با تعدد حملاتش در باکس محوطه جریمه حریف چیزهایی کم دارد. مثلا اینکه بازیکن صاحب توپ در لحظه طلایی ارسال پاس نهایی یا خست به خرج می دهد و با خودخواهی اقدام به زدن ضربه می کند یا در جایی که باید خودخواه باشد و شوت بزند، پاس می دهد و در ارسال پاس نهایی دقت، کیفیت و تمرکز لازم را ندارد.
این اتفاقی بود که در نمایش برتر پرسپولیس مقابل پیکان بارها اتفاق افتاد و نتیجه نهایی تناسبی با کیفیت بازی پرسپولیس و تعداد حملاتش نداشت بخصوص که یک گل این تیم هم از روی نقطه پنالتی به دست آمد. به نظر می رسد چنانچه روند پیشرفت تیم اوسمار در فاز حمله و فرمی که به آن رسیده تداوم داشته باشد و این برزیلی با تمرکز روی ارسال پاس نهایی و ضربات آخر بازیکنان فاز حمله نیز تیمش را رشد دهد این نمایش های هیجان انگیز با پیروزی های راحت تر و قاطع تری همراه خواهد شد و می تواند کار پرسپولیس را در مسیر رسیدن به هدفش تسریع کند.
