تیم ملی بازی به بازی بیشتر نگران مان می کند / آقای قلعه‌نویی اجازه دهید توجیهات شما و دستیاران «دکتر» تان را نپذیریم!
قلعه نویی هنوز نتوانسته به خود بقبولاند، که می‌تواند به جوانان اعتماد کند و لازم هم نیست که در یک بازی نه چندان دشوار، جوان‌های جویای نام را تعویض و به جای آنها همان همیشگی‌ها را به میدان بیاورد!
سرویس ورزشی مشرق - عملکرد تیم ملی فوتبال ایران، هرچه که به جلو می‌رویم، بیشتر نگران مان می‌کند. حضور در تورنمنت کافا و تساوی 2 بر 2 در مقابل تیم رده صد و ششم فیفا یعنی تاجیکستان، آن هم در شرایطی که دو گل از حریف پیش بودیم و سرآخر هم بازی را با تساوی دو بر دو به پایان رساندیم، بسیار نگران کننده است و گواهی از این می‌دهد که ما تا به امروز، متاسفانه نه تیم خودمان را به طور تمام و کمال شناخته‌ایم و نه توانسته ایم در شناخت و آنالیز حریفان موفق عمل کنیم! و این مورد بدون شک ضعف دستیاران «دکتر» امیر قلعه نویی را بر روی نیمکت تیم ملی نشان می دهد.
امیر قلعه نویی هنوز نتوانسته است، به خود بقبولاند، که می‌تواند به جوانان اعتماد کند و لازم هم نیست که در یک بازی نه چندان دشوار، جوان‌های جویای نام را به دلیل آنچه نامش را عدم نتیجه گیری لازم می‌گذارند، تعویض و به جای آنها همان همیشگی‌ها را به میدان بیاورد!
همیشگی‌هایی که دیگر اشباع شده و نشان داده اند که و انگیزه‌های لازم را برای بازی کردن در تیم مقابل تیم های این چنینی را ندارند. و این یعنی امیر قلعه هنوز در چینش مهره هایش نتوانسته است به یک ثبات اولیه دست پیدا کند، که این برای تیمی که می‌خواهد، سال آینده در رقابت‌های جام جهانی و در مقابل تیم‌های آماده جهان به میدان برود اصلا خوب نیست!
تساوی دو بر دو، آن هم در مقابل تیم تاجیکستان هیچ جای توجیهی ندارد! هرچند که دوستان بخواهند، با بهانه‌های واهی تنها فشار را از روی خود کم کنند!
امیر قلعه نویی و دستیاران او باید بدانند، که امروز مردم و علاقه‌مندان به فوتبال، این رشته را خیلی خوب می‌شناسند، و با هیچ ترفندی هم نمی‌توان سر آنها را با الفاظ کلامی، کلاه گذاشت! امروز وقتی تیم ملی فوتبال ایران با حساب دو بر صفر از حریف خود جلو می‌افتد و سپس نتیجه را دو بر دو می‌کند، معنای آن، این است که تیم ملی، هم در خط حمله دیگر آن اشتهای لازم را ندارد و نه در خط دفاع از آن استحکام لازم برخوردار است!
امیر قلعه نویی باید بپذیرد که بازی دادن به بازیکنان پا به سن گذاشته، درست به مانند این است که ما بخواهیم با پای برهنه در رقابت‌های دو 100 متر قهرمانی جهان آن هم با دوندگان مصمم آن رشته مسابقه بدهیم! پیکاری که هنوز شروع نشده، نتیجه آن قابل پیش‌بینی است و اینجاست که باز به مطلب همیشگی خودمان برمی‌گردیم، که تیم ملی به جای ترمیم بازیکنانش به آن نیاز دارد که نیمکت مربیانش را ترمیم کند! چرا که الان مدت‌هاست که از این نیمکت چیز خاصی در بازی با حریفان درجه چندمی آسیا دیده تشده است، همان‌هایی که در قاب تلویزیون از ماتریس و پیشرفت حرف می‌زنند اما در عمل، نتایج تیم ملی برخلاف حرفهای آنها، واقعیت های دیگری را نشان می‌دهد!