جشنی به وسعت سینمای انقلاب / جشنواره فیلم فجری که 41 ساله شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سینما در ایران قدمت و پیشینه‌ای دیرینه دارد و مردم در ایران با این هنر جادویی در سال‌های مختلف ارتباط و پیوند متفاوتی برقرار کرده اند؛ در سال های پیش از انقلاب، سینما به عنوان یکی از تفریح های مردم به شمار می رفت و ویترین سینماها از فیلم های روز خارجی تا فیلم های ایرانی در ژانرها و موضوعات مختلف برای هر سلیقه ای و در هر سینمایی یافت می شد و تجربه نشان داده که مردم هم از این فیلم ها استقبال کرده اند.

البته که در سال های 55 تا 57 و با آمدن فیلم های مستهجن ایتالیایی در پرده سینماهای ایران، فیلم های فارسی از رونق افتاد و آنها نیز برای اینکه از قافیه عقب نمانند، با نیمه عریان کردن و گاها برهنه کردن زن ایرانی در برخی از سکانس های خود قصد رقابت با این فیلم ها را داشتند؛ اما مردم عفیف، نجیب و خانواده دوست ایران علاقه نداشتند تا هنرپیشه زن ایرانی را در این قاب تماشا کنند و به تدریج این فیلم ها نیز مشتریان خود را از دست داد و در سال 57 که با تغییر شرایط سیاسی کشور، انقلاب اسلامی شکل گرفت، سینما در مسیر دیگری گام برداشت.

خیلی ها فکر می کردند که با آمدن افراد انقلابی، سینما به تعطیلی کشیده خواهد شد و باید فاتحه سینما را خواند، اما در همان روزهای نخست پیروزی، رهبر انقلاب با جمله معروف «ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم» عملا راه و مسیر را برای ادامه فعالیت های هنر هفتم مشخص کرد. برخی سینماگران ترجیح دادند که با حاکمیت جدید همکاری نکنند، به برخی ها اجازه فعالیت ندادند، اما خیلی از هنرمندان با این تغییر کنار آمدند و فصل تازه ای از تولیدات سینما و تلویزیون ایران آغاز شد؛ مهم تر از آن رویش های جدیدی بود که از دل این مکتب جوانه زد و میوه و ثمره این رویش ها را می شد در جشنواره فیلم فجری که در همان سال های نخست انقلاب شکل گرفت، به عینه مشاهده کرد.

به مرور اهمیت و معنای جشنواره فیلم فجر برای سینماگران ایرانی مشخص شد و رسانه ها نیز با انتشار اخبار، حواشی و جلوه های ریز و درشت این فستیوال به آن اعتبار مضاعفی بخشیدند و حالا هر سینماگری دوست داشت تا اکران نخست فیلمش در جشنواره فیلم فجر باشد تا همه رسانه ها در ایام جشنواره او را بر سر زبان ها بیاندازند و در گام بعدی با گرفتن سیمرغ جشنواره، تماشاگران علاقه داشتند تا در زمان اکران عمومی، مخاطبان این فیلم باشند و به همین خاطر سینماگران برنامه ریزی می کردند تا جشنواره را از دست ندهند و فیلمشان را به موقع به فجر برسانند.

بدون شک در طی چهل دوره برگزاری جشنواره فیلم فجر، این فستیوال دچار فراز و فرودهای بسیاری در حوزه اجرا و محتوا شده است و خروجی آن به دلیل تغییرات فراوان در انتصاب دبیران این جشنواره مورد انتقاد اهالی رسانه قرار گرفته است؛ چون دبیران مختلف بر اساس سیاست گذاری های دولت ها با معرفی هیات انتخاب و داوران با سلایق مختلف نگاه با ثباتی را به دل این جشنواره تزریق نکرده اند و هیچ گاه سیاست گذاری بلند مدتی سرلوحه کار این فستیوال نبوده است تا هنرمندان بدانند که با چه متر و معیاری باید برای فجر فیلم تولید کنند؛ با این حال هنوز بعد از چهار دهه برگزاری، شور و شوق و هیجان جشنواره فیلم فجر در بین اصحاب رسانه و اهالی سینما وجود دارد؛ جشنواره ای که به ایستگاه چهل و یکم رسیده و خبر از تولیداتی تازه در جان سینمای ایران دارد.