جنگ اوکراین و تحریم روسیه | فرصتی که ایران از دست داد
دبیرکل کنفدراسیون صادرات ایران اعلام کرد که روسیه سالانه 300 میلیارد دلار واردات دارد، اما ایران به دلیل نبود زیرساخت‌های تجاری مناسب، سهم اندکی از این بازار را در اختیار دارد. در حال حاضر، ارزش مبادلات تجاری بین ایران و روسیه کمی بیش از یک میلیارد دلار است.
جمشید نفر، دبیرکل کنفدراسیون صادرات ایران به لزوم تقویت زیرساخت‌های صادراتی کشور اشاره کرد و گفت: ایران و افریقا اقتصاد مکمل دارند در نتیجه توسعه تجارت بین دو منطقه کیفیت مطلوبی خواهد داشت اما در تجارت با افریقا ایجاد زیرساخت‌های تجاری اهمیت زیادی برای توسعه تجارت دارد در غیر این صورت نقشه توسعه‌ای به تحقق اهداف ترسیم شده ختم نمی‌شود.
وی افزود: روسیه سالانه 300 میلیارد دلار کالا وارد می‌کند و اگر زیرساخت‌های ایران کافی بود می‌توانست از این ظرفیت با توجه به نزدیکی جغرافیایی به روسیه و روابط سیاسی حسنه بین ایران و این کشور بیشترین بهره را ببرد در حالی که اکنون ارزش مبادلات ایران و روسیه کمی بیش از یک میلیارد دلار است و این رقم نشان می‌دهد از پتانسیل یادشده بهره کافی برده نشده است آن هم در شرایطی که وقوع جنگ میان روسیه و اوکراین و تحریم‌های غرب علیه روسیه فرصتی استثنایی برای توسعه روابط تجاری ایران با این کشور بود.
نفر تصریح کرد: اگر سازمان توسعه تجارت در زمینه ارتقای انبارداری، لاجستیک و ظرفیت‌سازی برای ایجاد شرکت‌های مادرتخصصی صادراتی و تعاونی‌های بزرگ امور را پیش ببرد بستر مناسب‌تری برای بالفعل شدن پتانسیل‌های صادراتی آماده می‌کند بنابراین می‌توان گفت آنچه دولت در توسعه تجارت با افریقا و اوراسیا ترسیم کرده حرکت پسندیده‌ای است اما توسعه باید همراستا با رشد زیرساخت‌ها صورت بگیرد.
دبیرکل کنفدراسیون صادرات ایران اظهار کرد: به نظر من انعقاد توافق‌نامه تجارت آزاد با اوراسیا حرکت بسیار بزرگی بود که در دولت چهاردهم به مرحله اجرا رسیده است اما این مدل تجارت در حالی دارد اجرا می‌شود که بازرگانان ایرانی با کمبود کامیون‌های یخچال‌دار مواجه هستند در حالی که برای صادرات کالاهای فاسدشدنی به این یخچال‌ها نیاز مبرم است.
وی یادآور شد: به باور من آنچه سبب شده سیاستمداران در بالفعل‌سازی ظرفیت‌های صادراتی آنچنان که باید توانمندانه ظاهر نشوند این است که در تشخیص مشکلات و یافتن راه‌حلی برای آنها از متخصصین امر راهنمایی نمی‌خواهند و البته این موضوع جدیدی نیست و رویه‌ای است که پیشینه آن به چند دهه گذشته بازمی‌گردد.
