حجت‌الاسلام رنجبر: لیبرال دموکراسی در آمریکا به طور گسترده نقض شد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، برنامه گذر از شرق و غرب امروز سه‌شنبه (25 بهمن ماه 1402) به همت بسیج دانشجویی دانشگاه شریف برگزار شد. این برنامه با حضور حجت‌الاسلام محمد علی رنجبر (دکتری علوم سیاسی، نویسنده کتاب جنگ سرد ایران و آمریکا)، سام مهدی ترابی (دکتری روابط بین‌الملل از دانشگاه lse لندن) و استاد محمدرضا وحیدزاده (عضو گروه علمی ادبیات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی) برگزار شد. حجت‌الاسلام محمد علی رنجبر در این نشست گفت: آمریکا ادعایش این است که در کشور ما لیبرال دموکراسی حاکم است، اولین قاعده لیبرال دموکراسی احترام به رأی دموکراتیک و احترام به لیبرال دموکراسی هست. آمریکایی‌ها اولین بار در طول تاریخ خود در 2016 هنگامی که ترامپ که رأی می‌آورد، دموکرات‌ها قبول نکردند و چهار سال می‌گفتند کار روس‌هاو ایرانی‌ها بوده است. وی افزود: در 2020 که بایدن رأی آورد، اتفاقات و التهابات و آشوب‌هایی پشت سرش اتفاق افتاد، اتفاقی مثل اینکه ترامپ در مراسم ریاست جمهوری بایدن شرکت نمی‌کند، برخلاف قوانین که تا به حال در آمریکا بی‌سابقه بوده است، این طور بود که احترام به لیبرال دموکراسی به‌طور گسترده‌ای نقض شد. سام مهدی ترابی نویسنده کتاب «جنگ سرد ایران و آمریکا» نیز گفت: انقلاب اسلامی به ما این هویت را داد که از نظر نرم‌افزاری و سخت‌افزاری آماده مبارزه با آمریکا شویم. وی افزود: تا دیروز آمریکا به دنبال تغییر رژیم در ایران بود، اما الآن نگران تغییر رژیم درون خودش است. محمد رضا وحیدزاده نیز در این برنامه، گفت: به رابطه هنر و ادبیات با مقوله تمدن می‌توان از زوایای گوناگون نگاه کرد. یکی از نقش‌های آن پیشران بودن هنر و ادبیات در مسیر پیشبرد یک تمدن است. وی افزود: هنر و ادبیات علی‌رغم اینکه بعضی از فلاسفه معتقد به این بودند که هنر و ادبیات هستند که به ما می‌گویند آینده چگونه است و ما چه باید بکنیم، اما به نظر بنده اینطور نیست. در بعضی مواقع حتی بین هنر و ادبیات با سحر و جادو یک ارتباطی شکل می‌گرفت، به همین دلیل انبیاء به استفاده از سحر و جادو متهم می‌شدند. وحیدزاده در ادامه گفت: تصوری که بنده از این ارتباط دارم این است که هنر و ادبیات همزاد تمدن است، یعنی نقش آینه را برای تمدن بازی بکند و حتی فراتر از آن هنر و ادبیات نقش زبان و برملاکننده آن تمدن را دارد، البته اگر واقعا آن هنر، هنر باشد. در همه تاریخ و تمدن‌های پیشین اینگونه بودند که هنر و ادبیات درونمایه آن تمدن را بر ملا می‌کردند، حال چه آن تمدن، تمدن خوب و زیبایی بوده است و یا نبوده است.