حدیث روز / خدایا در آسایش را به رویم باز کن و به خواهش من شیرینی اجابت بچشان
در آسایش را به رویم باز کن و به قدرتت صولت سلطان غم را در میدان حیات من بشکن و مرا در موردی که از آن شکوه دارم به عنایت و احسانت کامیاب کن و به درخواست من شیرینی اجابت بچشان و از سوی خودت رحمت و گشای
مشرق_ دعای امام سجاد علیه السلام: (1)ای کسی که گره هر سختی به دست تو گشوده شود وای که تندی شدائد به عنایتت می‌شکند،ای که راه بیرون‌شدن از تنگی و رفتن به سوی آسایش از تو خواسته شود،
(2) دشواری‌ها به لطف تو آسان گردد و وسایل زندگی و اسباب حیات به رحمت تو فراهم آید و قضا به قدرتت جریان گیرد و همه چیز به اراده تو روان شود،
(3) تنها به خواست تو بی‌آنکه فرمان دهی، همه چیز فرمان برد، و هر چیز محض اراده‌ات بی‌آنکه نهی کنی از کار بایستد،
(4) در تمام دشواری‌ها تو را می‌خوانند و در بلیات و گرفتاری‌ها به تو پناه جویند، غیر از بلایی که تو دفع کنی بلایی برطرف نگردد و گرهی نگشاید مگر تواش بگشایی،
(5) الهی بلایی بر من فرود آمده که سختی و ثقل آن مرا در هم شکسته و گرفتاری‌هایی بر من حمله‌ور شده که تحملش برای من دشوار است (6) و آن را تو از باب قدرتت بر من وارد کرده‌ای و به اقتدار خود متوجه من نموده‌ای،
(7) اله من، چیزی را که تو آورده‌ای کسی نبرد و آنچه تو فرستاده‌ای دیگری باز نگرداند و بسته تو را کسی نگشاید و چیزی را که تو بگشایی دیگری نبندد و آنچه را تو دشوار نموده‌ای کسی آسان نکند و آن را که تو ذلیل کرده‌ای یاوری نباشد،
(8) پس بر محمد و آلش درود فرست و به رحمتت الها - در آسایش را به رویم باز کن و به قدرتت صولت سلطان غم را در میدان حیات من بشکن و مرا در موردی که از آن شکوه دارم به عنایت و احسانت کامیاب کن و به درخواست من شیرینی اجابت بچشان و از سوی خودت رحمت و گشایشی دلخواه نصیبم فرما و برایم نجات و خلاصی سریع از گرفتاری‌ها مقرر کن
(9) و مرا به خاطر چیرگی غم از رعایت واجبات و به کار بستن مستحبات خود باز مدار؛
(10) چرا که من به سبب آنچه به سرم آمده بی‌تاب و توان شده، و قلبم از تحمل آنچه در زندگیم رخ نموده، لبریز از اندوه گشته و تو به رفع گرفتاری‌هایم و دفع آنچه در آن در افتاده‌ام توانایی پس قدرتت را درباره من به کار بر، گرچه از جانب تو مستحق آن نیستم،ای صاحب عرش. متن حدیث: وکان من دعائه علیهالسلام اذا عرضت له مهم او نزلت به ملم و عندالکرب یا من تحل به عقدالمکاره، و یا من یفثأ به حد الشدآئد
و یا من یلتمس منهالمخرج الی روح الفرج، ذلت لقدرتک الصعاب، و تسببت بلطفک الأسباب، و جری بقدرتک القضاء، و مضت علی ارادتک الأشیاء.
فهی بمشیتک دون قولک مؤتمر، و بارادتک دون نهیک منزجر.
أنت المدعو للمهمات، و أنت المفزع فی الملمات، لا یندفع منها الا ما دفعت، و لا ینکشف منها الا ما کشفت
و قد نزل بی یا رب ما قد تکأدنی ثقله، و ألم بی‌ما قد بهظنی حمله.
و بقدرتک أوردته علی و بسلطانک وجهته الی. فلا مصدر لما أوردت، و لا صارف لما وجهت، و لا فاتح لما أغلقت، و لا مغلق لما فتحت، و لا میسر لما عسرت، و لا ناصر لمن خذلت.
فصل علی محمد و آله، و افتح لی یا رب باب الفرج بطولک، و اکسر عنی سلطان الهم بحولک، و أنلنی حسن النظر فیما شکوت، و أذقنی حلاو الصنع فیما سألت، و هب لی من لدنک رحم و فرجا هنیئا، و اجعل لی من عندک مخرجا وحیا.
و لا تشغلنی بالاهتمام عن تعاهد فروضک، و استعمال سنتک. فقد ضقت لما نزل بی‌یا رب ذرعا، و امتلأت بحمل ما حدث علی هما، و أنت القادر علی کشف ما منیت به، و دفع ما وقعت فیه، فافعل بی‌ذلک و ان لم أستوجبه منک، یا ذا العرش العظیم. "صحیفه سجادیه، دعای هفتم"