حدیث روز / سفارش‌های مهم به شیعیان در نامه امام رضا (ع) به حضرت عبدالعظیم (ع)

مشرق - شیخ مفید در کتاب خویش، پیام جامع، آموزنده و جالبی را از امام رضا علیه‌السلام آورده است. امام (ع) این پیام را به وسیله حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به شیعیان و دوستداران اهل بیت (ع) فرستاده‌اند. متن پیام این است: بسم الله الرحمن الرحیم ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند. و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان. و به صله رحم و رفت و آمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چرا که این کار باعث تقرب به خدا و من و دیگر اولیاء اوست. دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند. من با خود عهد کرده‌ام که هر کس مرتکب اینگونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خدا بخواهم که او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود. به دوستان ما توجه ده که خدا نیکوکرداران آنان را مورد بخشایش خویش قرار داده و بدکاران آنان را جز، آنهایی که بدو شرک ورزند و یا یکی از دوستان ما را برنجانند و یا در دل نسبت به آنان کینه بپرورند، همه را مورد عفو قرار خواهد داد اما از آن سه گروه نخواهد گذشت و آنان را مورد بخشایش خویش قرار نخواهد داد. جز اینکه از نیت خود بازگردند و اگر از این اندیشه و عمل زشت خویش بازگردند، مورد آمرزش خواهند بود اما اگر همچنان باقی باشند، خداوند روح ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد و از دوستی ما اهل بیت (ع) نیز بی بهره خواهند بود و من از این لغزشها به خدا پناه می برم. متن حدیث: بسم الله الرحمن الرحیم یا عبدالعظیم! أبلغ عنی أولیائی السلام وقل لهم: أن لا یجعلوا للشیطان علی أنفسهم سبیلا، ومرهم بالصدق فی الحدیث وأداء الأمان، ومرهم بالسکوت وترک الجدال فیما لا یعنیهم، واقبال بعضهم علی بعض والمزاور، فان ذلک قرب الی. ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضا، فانی آلیت علی نفسی أنه من فعل ذلک وأسخط ولیا من أولیائی دعوت الله لیعذبه فی الدنیا أشد العذاب، وکان فی الآخر من الخاسرین. وعرفهم أن الله قد غفر لمحسنهم، وتجاوز عن مسیئهم، الا من أشرک به أو آذی ولیا من أولیائی أو أضمر له سوء، فان الله لا یغفر له حتی یرجع عنه، فان رجع والا نزع روح الایمان عن قلبه، وخرج عن ولایتی، ولم یکن له نصیب فی ولایتنا، وأعوذ بالله من ذلک.

«الاختصاص شیخ مفید، صفحه 241»