حدیث معراج | نماز انبیاء در مسجدالاقصی به امامت پیامبر اسلام

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، معراج، ماجرای عروج پیامبر اسلام (ص) از مسجد الاقصی به آسمان‌ها است. طبق گزارش منابع شیعه و سنی پیامبر در شبی که به قول مشهور روز هفدهم ماه مبارک رمضان است، از مکه به مسجدالاقصی انتقال یافت و از آنجا به آسمان عروج کرد. خداوند در این شب بسیاری از آیات عظیم آسمان‌ها و زمین را به ایشان نمایاند و در کنار آن، توصیه‌های متعددی به ایشان ارائه داد.

حکایت این رویداد در اولین آیه سوره اسراء و آیات هشتم تا هجدهم سوره نجم بیان شده است. در اهمیت اعتقاد به معراج نبوی همین بس که امام رضا علیه السلام تکذیب آن را مساوی با تکذیب رسالت پیامبر معرفی کرده و فرمود «من کذب بالمعراج فقد کذب رسول‌الله (ص)؛ کسی که معراج را انکار کند، رسول‌الله را تکذیب کرده است». (صفات الشیع شیخ صدوق، ص50) از این روست که ائمه اطهار علیهم‌السلام به شرح و توضیح برخی رویدادهای این شب پرداختند؛ از جمله آنها، مناظره‌ای بود که شخصی به نام نافع از نزدیکان هشام بن عبدالملک علیهما اللعن با امام محمد باقر علیه‌السلام ترتیب داد که در ادامه، بخش‌های مربوط به شرح ماجرای معراج پیامبر اسلام (ص) را می‌خوانید.

ابوالربیع می‌گوید: در خدمت امام باقر به حج رفتیم؛ در همان سالی که هشام بن عبدالملک در آن سال به حج آمده بود و نافع که از نزدیکان عبدالله بن عمر بن خطاب بود (و یکی از دشمنان اهل‌بیت و بلکه چنانچه گویند و از آخر حدیث نیز معلوم می‌شود یکی از خوارج بوده) نیز همراه هشام به حج آمده بود. نافع در رکن خانه کعبه نگریست و امام باقر علیه‌السلام را مشاهده کرد که مردم اطرافش را گرفته‌اند. نافع رو به هشام کرده پرسید: ای امیرالمؤمنین این کیست که مردم این گونه در اطراف او فشار می‌آورند؟

هشام گفت: این پیغمبر اهل کوفه محمد بن علی است. نافع گفت: هم اکنون نزد او می‌روم و مسائلی از او می‌پرسم که جز پیغمبر و یا پسر پیغمبر و یا وصی پیغمبر کسی نتواند پاسخ دهد.

هشام گفت: برو و از او بپرس شاید شرمنده‌اش کنی!

نافع جلو رفت و همچنان بر مردم تکیه و سر خود را بلند کرد و به امام باقر گفت: من کتاب تورات و انجیل و زبور و قرآن را خوانده‌ام و حلال و حرامش را به خوبی دانسته‌ام، و اکنون آمده‌ام از تو مسائلی بپرسم که پاسخش را جز پیغمبر یا وصی پیغمبر یا پسر پیغمبر کسی نتواند بدهد.

امام باقر سرش را بلند کرد و فرمود: هر چه می‌خواهی بپرس.

نافع گفت: بگو میان عیسی و محمد چند سال بود؟ فرمود: مطابق عقیده خودم بگویم یا بر طبق عقیده تو؟ نافع گفت: هر دو عقیده را با هم بگو. حضرت فرمود: اما به عقیده من 500 سال بوده، اما به عقیده تو 600 سال.

نافع گفت: پس معنای گفتار خدای عز و جل چیست (که به پیامبرش فرمود): «و سئل من أرسلنا من قبلک من رسلنا أ جعلنا من دون الرحمن آله یعبدون؛ و بپرس از رسولانی که ما پیش از تو فرستادیم که آیا غیر از خدای رحمان خدایانی قرار داده‌ایم که پرستیده شوند» (سوره زخرف آیه 45) در صورتی که میان محمد و عیسی 500 سال وقت فاصله بوده از چه کسی این مطلب را (که خدا فرماید) پرسیده است؟

امام باقر علیه‌السلام این آیه را خواند: سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الأقصی الذی بارکنا حوله لنریه من آیاتنا؛ منزه است آنکه شبانگاه بنده خود را از مسجد الحرام تا مسجد اقصی که اطراف آن را برکت داده‌ایم راه برد، تا آیات خویش را به او بنمایانیم» (سوره اسراء آیه 1)

از جمله آیاتی که خداوند در این راه در بیت‌المقدس به او نمایاند، این بود که خدایی که ذکرش عزیز است، تمام پیامبران و مرسلین را از اولین و آخرین محشور فرمود، سپس به جبرئیل دستور داد اذان بگوید و جبرئیل نیز (فصول) اذان را جفت جفت و اقامه را نیز به همین نحو جفت جفت گفت (این جمله رد بر اهل سنت است که فصول اذان را جفت می‌گویند و اقامه را یکی بیشتر نمی‌گویند) و در اذانش «حی علی خیر العمل» نیز گفت (این هم رد بر عامه است که آن را نمی‌گویند و در اذان صبح به جای آن «الصلا خیر من النوم» می‌گویند)

سپس محمد جلو ایستاد و آنها پشت سرش نماز خواندند و چون نمازش تمام شد رو به آنها کرده فرمود:

شما به چه چیز گواهی می‌دهید و چه را می‌پرستید؟ گفتند: ما گواهی دهیم که معبودی جز خدای یگانه نیست که شریکی ندارد و (گواهی دهیم که) همانا توئی رسول خدا و خداوند روی این مطلب از ما عهد و پیمان گرفته است. ثم تقدم محمد ص فصلی بالقوم فلما انصرف قال لهم علی ما تشهدون و ما کنتم تعبدون قالوا نشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له و أنک رسول الله أخذ علی ذلک عهودنا و مواثیقنا. (الکافی (ط - الاسلامی)، ج8، ص121 و 122)

نافع گفت: راست گفتی ای ابا جعفر.

انتهای‌پیام /