حضور در قطب جنوب عمق استراتژیک ایران را افزایش می‌دهد
تقوی گفت: حضور در قطب جنوب برای ایران دستاورد‌های سیاسی، امنیتی و نظامی دارد.
علیرضا تقوی، کارشناس مسائل بین الملل در ارتباط با حضور ایران در قطب جنوب اظهار کرد: قطب جنوب منطقه‌ای است که در موقعیتی خاص در جنوبگان کره زمین واقع شده است. مساحت بسیار زیادی دارد و پنجمین قاره بزرگ جهان محسوب می‌شود و مواد معدنی بزرگی مانند تیتانیوم، نیکل، کروم، مس، اورانیوم و بسیاری از مواد معدنی و فلزات گرانبها در آن جا یافت می‌شود. موقعیت خاص جغرافیایی دارد و حضور در آن جا از لحاظ اقتصادی بسیار مهم است.
وی ادامه داد: نکته دوم از لحاظ نظامی است. شما برای آن که در قطب جنوب حضور داشته باشید باید به بسیاری از تکنولوژی‌ها دست پیدا کنید و این انگیزه را در کشور ما ایجاد کرده است که به تکنولوژی‌های نوین دریانوردی و ایجاد پایگاه در مناطق سردسیر دسترسی پیدا کنیم و به آن توجه کنیم.
تقوی گفت: نکته سوم آن است که حضور در قطب جنوب برای ایران شخصیت سیاسی بین المللی به همراه دارد و عمق استراتژیک ایران را افزایش می‌دهد و حضور نظامی ایران و ایجاد پایگاه در قطب باعث می‌شود که ایران بتواند دریانوردی خود را در پایین قاره استرالیا و اقیانوسیه و آرام حوزه نفوذ خود را گسترش دهد و ضریب تاثیر گذاری ایران بر معادلات دریایی بیشتر می‌شود.
وی گفت: نکته دیگر آن است که تردد مکرر میان قطب جنوب و سواحل ایران باعث می‌شود که ایران حضوری بیشتر در اقیانوس‌های مهم مانند اقیانوس هند داشته باشد و این حضور بیشتر باعث تاثیر گذاری بیشتر در تجارت کالا و انرژی جهان می‌شود و از این طریق می‌توانید امنیت تجاری جهان را تحت تاثیر مثبت قرار دهید و سهمی از امنیت تجار جهان به دست آوریم.
این کارشناس در انتها گفت: همانطور که فرمانده نیروی دریایی ارتش فرمودند قطب جنوب مکان بسیاری مناسبی برای هدایت موشک‌های بالستیک است. موشک‌ها از آن جا با شرایط بهتری قابل هدایت هستند و مجموعه این‌ها باعث می‌شود که حضور در قطب جنوب برای ایران دستاورد‌های سیاسی، امنیتی و نظامی داشته باشد و کشور ما را از یک قدرت منطقه‌ای به قدرتی بین المللی و بزرگ تبدیل کند؛ خصوصا در دریا که عمده تجارت بین المللی در آن است و هرکس بتواند در این حوزه عملکرد بهتری داشته باشد می‌تواند جهان را تحت کنترل بگیرد و یا حداقل بخشی از قدرت بین المللی باشد.
باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی سیاست خارجی