حفاظت از سرمایه های ملی با توسعه استفاده از صنعت بازیافت

به گزارش خبرگزاری تسنیم صنعت بازیافت، فرآیند جمع آوری و تفکیک ضایعات ها و بازگشت آنها به چرخه تولید است. این صنعت سبب حفظ بسیاری از منابع انرژی شده و محیط زیست را از آسیب پسماند ها حفاظت می کند.

در بازیافت، مواد دور ریختنی بعد از استفاده، مثل آهن آلات، پلاستیک، کاغذ، شیشه، مقوا و.... را دوباره مورد بهره برداری قرار داده و به مواد جدید مورد استفاده تبدیل می کنیم. این کار از هدر رفتن مقدار زیادی مواد اولیه و خام، انرژی و سرمایه های ملی جلوگیری می کند.

مراحل انجام پروسه بازیافت، در سه مرحله انجام می شود، مرحله اول خرید و تفکیک مواد بازیافت، مرحله دوم بازگشت این مواد به چرخه تولید و ساخت مجدد آنها و در نهایت مرحله سوم فروش مواد تولید شده از طریق بازیافت است.

باید بازیافت زباله را از خانه های خودمان شروع کنیم و میزان زباله ی مصرفی خود را کاهش دهیم، همچنین سعی کنیم وسیله هایی که علامت بازیافت دارند را بیشتر در زندگی روزمره ی خود به کار گیریم، زباله ها را تفکیک کنیم و با این کار سهم خود را در پاک سازی هوا و تمیز نگه داشتن محیط زیست و حفظ منابع ملی کشور ایفا کنیم.

زباله‌ها انواع مختلفی دارند و بیشتر زباله‌های تولید شده، امروزه زباله‌های تجزیه ناپذیر هستند. مواد قابل بازیافت در جریان‌های مختلف زباله دسته بندی شده و به کارخانه های بازیافت محلی یا خارج از کشور منتقل می شوند. به عنوان مثال کاغذ دسته بندی شده و به یک مرکز بازیافت فرستاده می شود، سپس آن را خرد کرده و در خمره ها خیس می کنند تا خمیر تولید شود؛ پس از فرآیندهای غربالگری و پالایش، خمیر کاغذ برای تولید ورق های کاغذ استفاده می شود. ورق ها رول شده و خشک می شوند تا دوباره کاغذ درست شود.

تکنولوژی جوهرزدایی توسعه شگرفی یافته و تاکنون مقادیر زیادی از کاغذهای ضایعاتی بازیافت شده اند. جوهرزدایی همانگونه که ازنام آن پیداست، فرایند زدودن و خارج کردن جوهر از کاغذ باطله است.

ضروری است که از کاغذ باطله و الیاف بازیافتی، محصولی با کیفیت مطلوب بدست آید و این محصول از سفیدی، میزان براقی و خواص مقاومتی خوبی برخوردار است. جنگل ها و درختان یکی از بزرگترین سرمایه های ملی ما هستند و باید برای نسل بعدی حفظ شوند، یکی از بهترین راه‌های کاهش تخریب جنگل‌ها، استفاده مجدد از کاغذی است که اکنون استفاده می کنیم.

پلاستیک به یک مرکز بازیافت فرستاده می شود و بر اساس نوع پلاستیک سازماندهی می شود. هر نوع پلاستیک به قطعات کوچک تر خرد و ترکیب می شود تا ترکیبی از کیفیت همگن یکنواخت را تشکیل دهد؛ سپس مخلوط شده ذوب شده و برای تولید رشته های پلاستیکی غربال می شود، این به عنوان اکستروژن شناخته می شود؛ پس از خنک شدن، رشته های پلاستیکی به گلوله تبدیل می شوند تا به عنوان مواد برای محصولات جدید استفاده شوند.

شیشه به یک مرکز بازیافت فرستاده می شود و بر اساس رنگ، دسته بندی می شود. آن را تمیز کرده و خرد می کنند، که سپس با مواد ذوب می شود تا شیشه کاملاً جدید ساخته شود و محصولات شیشه ای جدید ایجاد شود.

فلزات در تاسیسات بازیافت به آهنی و غیرآهنی طبقه بندی می شوند و سپس متراکم می شوند. پس از تراکم، فلزات به قطعات کوچکتر بریده شده و برای تولید محصولات جدید ذوب می شوند. به طور معمول، قوطی های مواد غذایی از فولاد ساخته می شوند که می توانند ذوب شده و به قوطی های مواد غذایی جدید تبدیل شوند. قوطی های نوشیدنی معمولاً نازک تر و سبک تر هستند و از آلومینیوم تولید می شوند که می تواند به راحتی بازیافت شود.

زباله های غیر قابل بازیافت می توانند به عنوان منبع سوخت برای تولید برق استفاده شوند. این معمولاً پایدارترین راه برای دفع زباله های عمومی است که قابل بازیافت نیستند.