حقوقی که مؤمنین بر گردن یکدیگر دارند

الامامُ الصادقُ علیه السلام قال: قال رسول اللَه صلی الله علیه و آله:«المؤمنِ علی المؤمنِ سَبعَهُ حُقوق واجِبَه لَهُ مِن الله ِ عز و جل، و الله ُ سائلُهُ عَما صَنَعَ فیها؛ الاجلالُ لَهُ فی عَینِهِ، و الوُدُ لَهُ فی صَدرِهِ، و المُواساهُ لَهُ فی مالِهِ، و أن یُحِبَ لَهُ ما یُحِبُ لنَفسِهِ، و أن یُحرِمَ غِیبَتَهُ، و أن یَعودَهُ فی مَرضِ، و یُشَیعَ جَنازَتَهُ و لا یَقولَ فیهِ بعدَ مَوتِهِ الا خَیرا.»

امام جعفر صادق علیه‌السلام به نقل از رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: مؤمن را بر مؤمن هفت حق است که خداوند عز و جل آنها را بر او واجب کرده است و خدا درباره آنها از او بازخواست می‌کند: او را در چشم خود بزرگ شمارد، در دل دوستش بدارد، با مال و دارایی خود یاریش رساند، بر او همان پسندد که بر خود می پسندد، غیبت او را حرام شمارد، در بیماری به عیادتش رود، در تشییع جنازه اش شرکت کند و بعد از مرگ جز به خوبی از وی یاد نکند.

«من لا یحضر، ج4، ص 398»