حقی که گرفته شد!

به گزارش الف؛ به تازگی و در پیِ شکایت حقوقی بیماران پروانه ای کشورمان از دولت آمریکا به دلیل جلوگیری از فروش داروهای مورد نیازشان به ایران (و نقش منفی آمریکا در این مساله)، کشورمان اقدام به توقیف یک نفتکش آمریکایی با نام ADVANTAGE SWEET، با توجه به صدور حکم محاکم قضایی (در ایران) کرده است. محموله کشتی مذکور چیزی در حدود 50 میلیون دلار ارزیابی شده و استدلال اصلی این است که بنا بر شکایت بیماران پروانه ای در کشورمان، بایستی خسارات هایی که دولت آمریکا به آن ها وارد کرده، جبران شود.

در این راستا، تنها اندکی پس از توقیف نفتکش آمریکایی، تحلیل و تفسیرهای مختلفی در رابطه با این اقدام و پیامد های آن منتشر و مطرح شد.

اقدام اخیر ایران نشان داد که بنیان های قدرت ملی کشورمان به قدری رشد پیدا کرده و تقویت شده اند که حراست از حقوق و منافع شهروندان کشورمان، از پشتوانه قدرت کافی در محیط بین المللی برخوردار است و اینطور نیست که کنشگران خارجی علیه منافع مردم ایران دست به اقدام بزنند و فکر کنند که از تبعات این مساله در امان هستند.

به بیان ساده تر، اقدام اخیر ایران در توقیف نفتکش آمریکایی بار دیگر این گزاره که "دوران بزن و در رو" به پایان رسیده است را به طرف آمریکایی گوشزد کرده و اراده کشورمان را جهت دفاع از حقوق و منافع ملی ایرانیان به نمایش گذاشت. فراموش نکنیم که تاکنون آمریکایی ها در چندین نوبت اقدام به توقیف غیرقانونی نفتکش های کشورمان و مصادره محموله آن ها کرده اند.

اقدام اخیر تا حد زیادی بار دیگر یکی از جلوه های عینی افول و سقوط هژمونی جهان آمریکا را نیز به نمایش گذاشت. آمریکا که زمانی خود را پلیس جهان در نظر می گرفت و برای خود این حق را قائل بود که هر اقدام خودسرانه و ظالمانه ای را علیه دیگر کشورها انجام دهد و با هیچ واکنشی نیز از جانب آن ها رو به رو نشود، اکنون در مواجهه با قدرت کشورمان راهی جز عقب نشینی ندارد.

در این راستا شاهد بودیم که مردم عادی کشورمان به نهاد قضایی ایران رفته و از دولت آمریکا شکایت می‌کنند و نیروهای امنیتی و نظامی نیز قادر به اجرای حکم صادر شده از سوی نهادهای قضایی کشورمان علیه آمریکایی ها هستند. مساله ای که کمتر در طی سال های اخیر در محیط بین المللی مسبوق به سابقه بوده و تقریبا می توان گفت که رویدادی نادر و کمیاب است.

این رویداد در دلِ خود این پیام را به دیگر ملت های آزاده و مستقل جهان نیز می رساند که اتکای آن ها به بنیان های قدرت خود، می تواند معجزه کند و موضع آن ها را در برابر قدرت های جهانی در چهارچوب حراست از منافع ملی شان، تقویت کند.

به بیان ساده تر، اقداماتی از این نوع، نوعی خودباوری را در دیگر ملت های جهان نیز تقویت می کند که، این مساله به هیچ عنوان در راستای منافع و اولویت های قدرت های غربی و استکباری نیست.