دانش‌آموزان دیروز در مسیر پیشرفت دانشگاه فردا / سلام نودانشجویان به شریف
گروه دانشگاه خبرگزاری فارس؛ ساعت 7 و 30 دقیقه صبح روز جمعه 13 آبان محله تیموری تهران نشانی از صبح خلوت جمعه ندارد و شلوغی و حتی شور بسیاری را می‌توان در این محله دید.
از میدان شهید تیموری که به سمت پارکینگ دانشگاه صنعتی شریف می‌روم در هر ماشین یک جوان با خانواده‌اش را می‌بینم و متوجه می‌شوم که برای حضور در مراسم استقبال از نودانشجویان دانشگاه آمده‌اند.
مراسم ساعت 9 و 30 دقیقه آغاز می‌شود و قرار است نودانشجویان از ساعت 8 و 30 دقیقه پذیرش شوند اما از همان اوایل صبح حضور با لبخند و هیجان نودانشجویان نظرها را جلب می‌کند.
از پارکینگ به سمت دانشکده انرژی می‌روم که سالن استاد جباری آن سمت قرار دارد، مراسم درسالن استاد جباری برگزار می‌شود، رو به روی سالن در حیاط دانشگاه دانشجویان ترم بالایی پشت میزهایی برای پذیرش نودانشجویان ایستاده‌اند، روی میزها پر از گل‌های سرخ و بسته‌های پذیرایی است.
دانشجویان به همراه والدین وارد دانشگاه می‌شوند و برخی حتی خواهر و برادرهایشان را هم همراهشان آورده‌اند، برق چشمان‌شان شور و هیجان درونی‌شان را آشکار می‌کند و کافی است در حد یک سلام و علیک با آن‌ها همکلام شوی تا از لهجه شیرین‌شان متوجه شوی از کدام شهر آمده‌اند.
آن‌ها با امید آمده‌اند تا در محبوب‌ترین دانشگاه کشور فردای بهتری را برای خود، خانواده و جامعه‌شان رقم بزنند
هر چه به زمان شروع مراسم نزدیک می‌شویم تعداد بیشتری به سالن وارد می‌شوند، نزدیکشان می‌شوم تا باب گفت‌وگو را با آن‌ها باز کنم.
* دهه هشتادی‌هایی که آینده زندگی خود را در جاده شریف می‌بینند
دو دانشجوی دختر دست در دست یکدیگر از دور می‌آیند، منتظر می‌شوم تا نزدیک شوند، می‌گویم: «دانشجوی جدید هستید؟»، همزمان می‌گویند: «بله»، خودم را معرفی می‌کنم از آن‌ها می‌خواهم درباره حال و هوایشان صحبت کنند که مادران هر دوی آن‌ها می‌رسند و می‌خواهند بدانند با فرزندانشان چه کار دارم.
گویا هنوز حس دانش‌آموزی از وجودشان خارج نشده و هنوز با محیط دانشگاه آشنا نیستند.
یکی از دانشجویان از خوشحالی‌اش بعد از قبولی در دانشگاه شریف صحبت می‌کند و می‌گوید: به آینده بسیار امیدواریم، امیدوار.
یکی از مادرها هم می‌گوید: درباره دانشگاه شریف تحقیق کردیم و فرزندمان را برای تحصیل روانه این دانشگاه کردیم، امیدواریم که خیر باشد.
* آمده‌ایم وطن را بسازیم
چند نفر دیگر هم به ما ملحق می‌شوند، سعی می‌کنم با آن‌ها هم همکلام شوم، برخی از نودانشجویان علاقه‌ای به صحبت ندارند و بعضی دیگر می‌گویند: تازه می‌خواهیم وارد دانشگاه شویم و هیچ اطلاعی از محیط دانشگاه و فضای دانشجویی نداریم، باید برویم تا بدانیم چه می‌شود.
یکی از دانشجویان پسر نیز می‌گوید: آمدیم تا ایران را بسازیم.
از دانشجوی دیگری می‌پرسم، شریفی‌ها پس از چند ترم پیشنهاداتی از دانشگاه‌های خارجی دارند، شما هم به تحصیل در خارج و مهاجرت فکر کرده‌اید؟ می‌گوید: چرا به خارج بروم؟ مگر کشور خودمان چه مشکلی دارد؟ من می‌مانم و به همراه هموطنانم وطن را می‌سازم.
پس از خداحافظی با این دانشجویان در آن طرف خیابان دختر جوانی را می‌بینم که به همراه پدر و مادرش از ماشین پیاده شده و به سمت دانشگاه می‌آید، حدس می‌زنم از نودانشجویان شریف باشد، نزدیکش می‌شوم و می‌پرسم: دانشجوی جدید هستی؟ می‌گوید: بله، از او درباره احساسش برای ورود به دانشگاه شریف می‌پرسم که متوجه می‌شوم حتی برای پاسخ دادن به سوالات من خجالت می‌کشد و بسیار آرام صحبت می‌کند.
می‌گوید: رتبه 52 کنکور را کسب کردم و می‌خواهم در رشته برق دانشگاه شریف تحصیل کنم، درباره رتبه دانشگاه شریف بسیار شنیدم و به آینده‌ام امیدوارم.
با مادر و پدرش هم هم‌صحبت می‌شوم، از اینکه فرزندشان دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف شده است خوشحالند و می‌گویند: دخترمان مایه افتخار ماست و امیدواریم موفق باشد.
خداحافظی می‌کنیم و به سمت سالن جباری می‌روند.
پس از شروع مراسم، مسوولان دانشگاه به نودانشجویان خوش آمد گفته و مسوولان کشوری نیز که برای سخنرانی دعوت شده‌اند، یکی یکی برای نودانشجویان صحبت می‌کنند.
کلیپ هایی هم در میان سخنرانی‌ها برای نودانشجویان پخش می‌شود، کلیپ‌هایی درباره آنچه یک نودانشجو باید بداند و معرفی بخش‌های مختلف دانشگاه.
یک استندآپ کمدین هم آمده است که برنامه‌اش با احساسات شاد و بانشاط نودانشجویان و خانواده‌هایشان همخوانی دارد.
اواخر مراسم مادر یکی از دانشجویان صدایم می‌کند و می‌گوید:«به نظر شما دانشگاه شریف خوب است؟ آینده فرزندم خوب می‌شود؟»، می‌گویم: «حتما خیر است.»
پایان پیام /
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید دانشگاه صنعتی شریف نودانشجویان شریف سلام این خبر توسط افراد زیر ویرایش شده است
