دانش و ادب بهای جان مومن است

امام علی (ع):

یا مُؤمِنُ اِنَ هذَا العِلمَ وَالاَدَبَ ثَمَنُ نَفسِکَ فَاجتَهِد فی تَعَلُمِهِما، فَما یَزیدُ مِن عِلمِکَ وَ اَدَبِکَ یَزیدُ فی ثَمَنِکَ وَ قَدرِکَ، فَاِنَ بِالعِلمِ تَهتَدی اِلی رَبِکَ وَ بِالاَدَبِ تَحسِنُ خِدمَهَ رَبِکَ وَبِأَدَبِ الخِدمَهِ یَستَوجِبُ العَبدُ وَلایَتَهُ وَقُربَهُ، فَاقبَلِ النَصیحَهَ کی تَنجُوَ مِنَ العَذابِ.

ای مؤمن! به تحقیق، این دانش و ادب بهای جان توست پس در آموختن آن دو بکوش که هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود بر قیمت و قَدرت افزوده میشود؛ زیرا با دانش به پروردگارت راه مییابی و با ادب به پروردگارت خوش خدمتی میکنی و با ادب در خدمتگزاری، بنده سزاوار دوستی و نزدیکی به او میشود. پس این نصیحت را بپذیر تا از عذاب بِرَهی.

جامع الأخبار، ص 310، ح 852

امام علی (ع):

لَما أرادَهُ الناسُ عَلَی البَیعَهِ: اِعلَموا أنی ان أجَبتُکُم رَکِبتُ بِکُم ما أعلَمُ، ولَم اُصغِ الی قَولِ القائِلِ وعَتبِ العاتِبِ.

هنگامی که مردم او را برای بیعت خواستند: بدانید که اگر خواسته شما را اجابت کنم، شما را آن گونه که می‌دانم، راه بَرَم و به سخنِ سخن‌سرایان و سرزنش سرزنش کنندگان، گوش فرا ندهم.

نهج البلاغه: الخطبه 92