داورها اعتراف بکنند یا نکنند؟
«اشتباهت را بپذیر» این جمله بارها توسط روان‌شناسان در مطب‌ها و کتاب‌ها توصیه شده است. اینکه به جای انکار و حاشا، خطایمان را بپذیریم و در صدد جبران آن باشیم. اما آیا همه می‌توانند این کار را بکنند و تبعات آن خردکننده و پشیمانی‌آور نیست؟ آیا همه خطاها قابل جبران است؟
به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: در برنامه تلویزیونی «اتفاق» محمدرضا اکبریان خطاب به رضا رشیدپور گفت: «هر داوری اعترافاتی دارد که من هم در همین زمینه باید اعتراف کنم در لیگ هفدهم در بازی صنعت نفت - استقلال کمک داور به اشتباه پرچم زد و گل سالم استقلال را مردود اعلام کرد، من به عنوان داور می‌توانستم اشتباهش رو تصحیح کنم اما اعتراض‌های زیاد فرهاد مجیدی سبب شده تا در تصحیح اشتباهش دچار فراموشی شوم!»
این اعتراف گرچه از سوی مجری برنامه ناشی از «شهامت» داور قلمداد شد اما هواداران استقلال و فرهاد مجیدی سرمربی این تیم را سخت عصبانی کرد. مجیدی با انتشار عکسی که در آن انگشت اشاره‌اش را در آن بازی رو به داور گرفته بود نوشت:«شما شانس قهرمانی رو از استقلال گرفتید بعد به جای عذرخواهی از هواداران استقلال با کمال وقاحت می‌گویید مجیدی تمرکز ما رو بهم زد، نه آقای داور به شما ماموریتی که سپرده شده بود خیلی خوب با کمک کمک داور انجام دادید تا تیم دیگر...»
در همان برنامه رضا کرمانشاهی هم اعتراف کرد که به اشتباه در دیدار فولاد با پرسپولیس یک ضربه پنالتی علیه پرسپولیس گرفته که در نهایت موجب شکست 2-1 قرمزهای پایتخت شد. این دو اعتراف به شدت از سوی هواداران هم مورد توجه و البته فحاشی قرار گرفت!
این دو البته نخستین اعتراف‌کنندگان داوری در فوتبال ایران نیستند. فصل 90-1389 پرسپولیس با سرمربی‌گری علی دایی و استقلال با حضور پرویز مظلومی روی نیمکت به مصاف هم رفتند. دقیقه 6 آن بازی محمد نوری موفق شد دروازه استقلال را باز کند اما مرتضی کریمی کمک‌داور بازی با پرچم زدن اعلام کرد که آن گل آفساید بوده و مسعود مرادی هم نظر کمک داور را پذیرفت. گل اما سالم بود. آن مسابقه با گل دقیقه 91 فرهاد مجیدی به سود استقلال تمام شد. یکی از شیرین‌ترین پیروزهای برای لشکر آبی. کمک داور بعدها اعتراف کرد اشتباه کرده است. اعترافی که البته سودی نداشت جز انبوهی از فحش و پرخاش و دامن زدن به شایعات اعمال نفوذ و شائبه تبانی و...
مورد عجیب‌تر اما اعتراف دو سال پیش محسن قهرمانی داور جنجالی در برنامه فرمول یک بود. او گفت:«در بازی استقلال - راه آهن دو پنالتی برای راه آهن نگرفتم ولی وقتی هواداران استقلال به من فحش دادند گل خطای مهاجم راه‌آهن را علیه استقلال سالم اعلام کردم!»
این لیست را می‌شود بلندتر از این نوشت. داوران ایرانی هم تنها داورانی نیستند که سوت‌های اشتباه - حتی عامدانه - زده اند. در فوتبال آلمان که همواره به سلامت و دقت شهرت دارد در سال 2005 فاش شد که رابرت هویزر به دلیل ارتباط با شبکه شرط بندی کروات بعضی بازی‌ها (از جمله هامبورگ - پادربورن) را مدیریت کرد! او به دو سال زندان محکوم شد. یا رسوایی در فوتبال ایتالیا برای تعیین و چینش داوران و اعمال نفوذ باعث شد حتی تیم یوونتوس به یک دسته پائین تر سقوط کند و آث میلان، رجینا، لاتزیو و فیورنتینا با کسر امتیاز روبرو شوند.
اعترافاتی از این دست موافقان و مخالفانی دارد. کسانی می‌گویند شفاف‌سازی در هر حالی خوب است و باعث می‌شود هواداران با واقعیات فوتبال آشنا شوند و مظلومیت تیم و بازیکنان خودی بیشتر آشکار شود اما منتقدان بر این باورند که نه تنها چهره داوری و سلامت فوتبال را در ذهن مخاطب مخدوش می‌کند بلکه عملا داورانی مثل اکبریان از این پس نمی‌توانند برای استقلال سوت بزنند و بهتر است به جای اعترافات دیر موقع و بی‌فایده، در هنگام برگزار بازی تمرکز به خرج دهند و شرافتمندانه سوت بزنند.
شما با این اعترافات موافقید؟