دردسر بزرگ کینگ چارلز فوتبال برای ناگلزمان / برزخ در آلمان: نویر یا ستاره‌هایی که سوختند و ساختند
مصدومیت شدید مارک آندره تراشتگن و بازنشستگی نویر از بازی‌های ملی، تیم ملی آلمان را با معمایی بزرگ مواجه کرده است.
به گزارش "ورزش سه"، بهترین روزهای دوران فوتبال مارک آندره تراشتگن تنها سه هفته طول کشید. بعد از اینکه مانوئل نویر که تا چندی پیش در مانشافت دروازه‌بان جاودانه تیم به نظر می‌رسید، از تیم ملی خداحافظی کرد یولیان ناگلزمان همانطور که انتظار می‌رفت مارک آندره را دروازه‌بان اول تیم ملی کرد.
دروازه‌بانی که بیش از یک دهه در سایه منتظر این فرصت بود بی‌سروصدا به خواسته‌اش رسید. در فوتبال آلمان از تراشتگن با لقب کینگ چارلز فوتبال یاد می‌شود. چرا که او مثل پادشاه فعلی انگلیس سال‌ها منتظر بود تا بتواند بالاخره به تاج و تخت برسد.
اما کابوس برای تراشتگن در بازی بارسا مقابل ویارئال مثل صاعقه از راه رسید. زانوی او به شکل بدی خم شد و در نهایت مشخص شد که این دروازه‌بان آلمانی رباط صلیبی پاره کرده است.
اتفاق باورنکردنی: شاید نویر به تیم ملی برگردد نویر در اواخر آگوست بود که بعد از پانزده سال با تیم ملی آلمان خداحافظی کرد. حالا که تراشتگن مدت‌ها در اختیار تیم ملی نیست در آلمان گفته می‌شود که بهترین گزینه در حال حاضر بازگشت نویر خواهد بود. البته خود نویر در جریان یورو 2024 گفته بود که مدل تونی کروس برای او می‌تواند یک گزینه باشد: یعنی مدتی استراحت از بازی‌های ملی و بعد بازگشت به مانشافت و در نهایت خداحافظی واقعی.
اما بر خلاف گفته رسانه‌های علاقه‌مند به نویر، تیم ملی آلمان در حال حاضر گزینه‌های جذاب دیگری هم در اختیار دارد.
شماره یک تیم ملی آلمان: اولیور باومن یا الکساندر نوبل؟
باومن 34 ساله، سال‌ها است یکی از بهترین گلرهای بوندس‌لیگا بوده است. دروازه‌بانی با سابقه 460 بازی برای فرایبورگ و هوفنهایم. متخصصان فوتبال آلمان از او به‌عنوان یک دروازه‌بان فوق‌العاده یاد می‌کنند که هرگز موفق نشد به حقش در فوتبال برسد.
او تا امروز حتی یک بار هم به تیم ملی دعوت نشده، ولی وقتی ناگلزمان فهرست نهایی خود برای یورو 2024 را اعلام می‌کرد او ذخیره اصلی بعد از نویر و تراشتگن بود. به همین دلیل است که بسیاری در آلمان می‌گویند منطقی این است که در غیاب نویر و تراشتگن او حالا به پیراهن شماره یک مانشافت برسد.
اما گزینه بعدی هم دروازه‌بانی است که نمی‌شود نادیده‌اش گرفت. کسی که مثل تراشتگن سال‌ها در اشتیاق رسیدن به تیم ملی پشت سر نویر سوخت و ساخت. نوبل حتی در بایرن هم سایه‌نشین نویر شد. او که از شالکه به بایرن آمده بود، نتوانست نویر بزرگ را کنار بزند. او در نهایت بی‌خیال شد و بعد از مدتی بازی در موناکو به اشتوتگارت رسید.
