در جستجوی ابر انسان
دنیای اقتصاد: سرمقاله این هفته نشریه اکونومیست به بررسی فشار روزافزون برای بهبود توانایی‌های انسانی به واسطه رابط‌های مغز - کامپیوتر تا داروهای افزایش‌دهنده طول عمر، اختصاص یافته است. به عقیده اکونومیست مهم‌ترین گام، کشیدن مرزی میان داده‌های علمی و روش‌های شبه علم است؛ جداسازی علم از شبه‌علم نیازمند آزمایش‌های دقیق و تنظیمات هوشمندانه‌تر است. برای تحقق این امر دولت‌ها باید قوانین پزشکی...
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ برایان جانسون، تاجر آمریکایی، در تلاش است تا مرگ را شکست دهد. او روزانه 100 قرص مصرف می‌کند، پس از ساعت 11 صبح چیزی نمی‌خورد و به‌طور وسواس‌گونه‌ای ده‌ها "شاخص زیستی" بدن خود را رصد می‌کند. هدف او، همان‌طور که به هر پرسشگری می‌گوید، فقط چند سال زندگی بیشتر نیست، بلکه غلبه کامل بر مرگ است. هر چند چنین هدفی عجیب است اما او تنها نیست.
جانسون بخشی از جنبشی رو به رشد است که بدن انسان را مانند سخت‌افزاری می‌بیند که می‌توان آن را هک کرد، بهینه‌سازی نمود و ارتقا داد. در پروژه "بهبود انسانی"، او و هم‌فکرانش مانند پیتر تیل و ایلان ماسک، در حال کاوش در زمینه افزایش طول عمر، کاشت‌های مغزی و داروهایی برای تقویت ذهن و جسم هستند.
متفورمین، داروی دیابت، در افزایش طول عمر موش‌ها موثر واقع شده است. هرچند این اثر در انسان‌ها اثبات نشده است، با این حال جانسون و دیگران آن را مصرف می‌کنند. رابط‌های مغز - کامپیوتر (BCI)، مانند محصولات نورالینک ماسک، کنترل رایانه با ذهن را ممکن کرده و به آینده هم‌زیستی با هوش مصنوعی اشاره دارند. در پروژه "بهبود انسانی" گفته می‌شود پزشکی باید بدن را فراتر از صرف بازگرداندن سلامتی بهبود بخشد، این گزاره ایده ارزشمندی است اما به شرطی که با نظارت درست، شبه‌علمی‌ها حذف شوند و این حوزه وارد جریان اصلی علم شود.
این جنبش علم پیشرفته را با مکمل‌های مشکوک در هم می‌آمیزد، صنعتی 485 میلیارد دلاری که اغلب بی‌اثر هستند. این دوگانگی هم‌مسیر بودن ایده‌های نویدبخش در کنار شبه‌علم، سرمایه‌گذاری در این پروژه‌ها را محدود کرده و پرریسک اما کم بودجه نگه می‌دارد. دولت‌ها می‌توانند با تسهیل آزمایش‌های دقیق، مقرراتی که فقط بر بازگرداندن سلامتی متمرکزند را بازنگری کنند. به عنوان مثال، در حال حاضر مسئله پیری به‌عنوان بیماری طبقه‌بندی نمی‌شود و پژوهش جدی هم در این زمینه انجام نمی‌شود.