دستفروشی میکنم / آرزو داشتم پدرم به استقبالم میآمد
رکورددار وزن 83 کیلوگرم پاورلیفتینگ آسیا با بیان اینکه برای رسیدن به قهرمانی در آسیا سختی های زیادی کشیدهام، گفت: آرزو داشتم هنگام بازگشت از رقابتهای آسیایی، پدرم در فرودگاه به استقبالم میآمد، اما حسرتش روی دلم ماند.
کیان رحمتی لیفتر جوان کرمانشاهی که اخیر در رقابت های قهرمانی آسیا در کشور ترکیه علاوه بر کسب مدال طلا، توانست رکورد جدیدی در وزن 83 کیلوگرم را به نام خود ثبت کند، در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: برای رسیدن به این موفقیت سختی های زیادی کشیدم.
وی ادامه داد: از حدود پنج سال پیش بصورت جدی وارد رشته پاورلیفتینگ شدم و از همان ابتدا بجای اینکه فقط به فکر کسب مدال باشم، روی رکوردشکنی تمرکز می کردم.
این لیفتر کرمانشاهی افزود: هرچند طی این سالها تمریناتم را فشرده ادامه می دادم، اما مشکلات مالی باعث شده بود که نتوانم به رقابت های برون مرزی بروم و توانایی های خودم را نشان دهم.
وی تصریح کرد: از حدود دو سال پیش با وجود اینکه هزینه های اعزام بالا بود، اما تمام تلاشم را بکار گرفتم که در رقابت های آسیایی بعدی شرکت کنم.
رحمتی اضافه کرد: در این مدت برادر و پدرم که از حامیان اصلیام بودند را از دست دادم، آسیب دیدگی های زیادی در ناحیه کتف و شانه متحمل شدم، بارها زمین خوردم، اما با کمک مادرم و مربیانم برای رسیدن به هدفم دوباره سرپا ایستادم و توانستم در مسابقات اخیر در ترکیه رکورد قبلی وزن 83 کیلوگرم را که در اختیار یک ورزشکار قزاقستانی بود جابجا کنیم و با 282.5 کیلوگرم به نام خودم ثبت کنم.
وی با بیان اینکه در ماه های انتهایی اعزامش به رقابت های آسیایی حدود 20 میلیون تومان هزینه آماده سازی داشته و حدود 21 میلیون تومان هم هزینه رفت و برگشته به مسابقات کرده است، عنوان کرد: از حدود هشت سال پیش دستفروشی می کنم و طی این مدت هم تمام هزینه هایم را از این محل تامین کردم.
دارنده مدال طلای وزن 83 کیلوگرم پاورلیفتینگ آسیا در ادامه با بیان اینکه ورزش قهرمانی و حرفه ای هزینه های زیادی دارد، عنوان کرد: تا پیش از اینکه وارد پاورلیفتینگ شوم، چندسالی هم پرورش اندام کار می کردم، اما چون هزینه های آن خیلی بالاتر بود، آن را رها کردم و به این رشته وارد شدم.
وی در پایان گفت: برای رسیدن به موفقیت کنونی ام تلاش زیادی کردم، افراد زیادی هم بودند که در این مدت به من کمک کردند. از خانواده ام گرفته تا مربیانم. پدرم حامی خوبی برایم بود و آرزو داشتم هنگام بازگشت از رقابت های آسیایی در فرودگاه به استقبالم می آمد، اما حسرتش روی دلم ماند.
انتهای پیام