دعای عافیت از حوادث ناگوار روزگار

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دعای پنجم صحیفه سجادیه مناجاتی است که امام در آن به دعای برای خویشان و دوستان جهت استواری در صراط مستقیم و درخواست نعمت، هدایت، تقرب الهی و امنیت پرداخته است. امام علاوه بر این، در این دعا بر شگفتی‌های پی‌پایان آفرینش، آثار دل‌بستن به رحمت الهی، توجه به نعمت‌های الهی و بی‌نهایت بودن فرمانروایی خدا اشاره کرده است. در ادامه به فرازهایی از این دعا پرداخته می‌شود.

امام در فرازی از مناجات پنجم صحیفه از خداوند درخواست می‌کنند که کید و مکرش به نفع ما باشد و نه علیه ما و نیز پیروزی نهایی را بر امت حزب الله قرار دهد و دشمنان را بر ما چیره نکند: «اللَهُمَ فَصَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ وَ کِد لَنَا وَ لَا تَکِد عَلَینَا وَ امکُر لَنَا وَ لَا تَمکُر بِنَا وَ أَدِل لَنَا وَ لَا تُدِل مِنَا؛ خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و به سود ما چاره فرما و به زیان ما چاره نساز و به سود ما تدبیر کن و به زیان ما تدبیر مفرما و ما را بر دیگران پیروزی بده و دیگران را بر ما پیروز نگردان.»

گفته‌اند «کِید»، اراد‌ه‌ی زیان رساندن به دیگری است از روی پنهانی. این کید از سوی خلق، حیله و فریب و از سوی خداوند، تدبیر به حق و مجازات اعمال خلق است (شرح فیض‌الاسلام) شاید این فراز از دعای امام اشاره به آیاتی از قرآن دارد که خداوند کید و مکر مکاران که با نفاق تمام سد راه هدایت می‌شوند، به خود نسبت داده است؛ همانند آیات 15 تا 17 سوره طارق که فرمود «اِنَهُم یَکیدُونَ کَیدا؛ آنان دست به نیرنگ می‌زنند.»‌، «وَ أَکیدُ کَیداً؛ و [من نیز] دست به نیرنگ می‌زنم.»، «فَمَهِلِ الکافِرینَ أَمهِلهُم رُوَیدا؛ پس کافران را مهلت بده و کمی آنان را به حال خود واگذار.» یا آیاتی که حاکی از مکر خداوند علیه فاسقان است، همچون آیه54 آل‌عمران که فرمود «وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَهُ وَ اللَهُ خَیرُ الماکِرینَ» یعنی و [دشمنان] مکر ورزیدند، و خدا [در پاسخشان] مکر در میان آورد و خداوند بهترین مکرکنندگان است. یا آیه مربوط به قوم ثمود که خداوند فرمود آنها قصد مکر داشتند، اما ما از جایی که خبر نداشتند، علیه آنان مکر کردیم: «وَ مَکَرُوا مَکراً وَ مَکَرنا مَکراً وَ هُم لا یَشعُرُونَ؛ و دست به نیرنگ زدند و [ما نیز] دست به نیرنگ زدیم و خبر نداشتند.» (نمل50)

در واقع دشمنان در مسیر عداوت خود همواره سعی می‌کنند با نقشه‌های شوم خود مقابل جریان حق بایستند و به استحاله جوامع اسلامی بپردازند. در چنین شرایطی، امام سجاد علیه‌السلام به ما می‌آموزند که باید از خداوند بخواهیم چنین فتنه‌های اجتماعی را که در ید قدرت او و در راستای رشد جبهه حق است، به نفع مؤمنان رقم بزند؛ خواه باب این فتنه‌ها به واسطه گناهان اجتماعی باز شده باشد و یا فساد مسئولان. و در فراز بعد، از خداوند درخواست می‌کنند ما را از غضب و مکر خود محفوظ بدارد و به‌سویش هدایت کند و از مسیرش دور نکند: «اللَهُمَ صَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ، وَ قِنَا مِنکَ، وَ احفَظنَا بِکَ، وَ اهدِنَا اِلَیکَ، وَ لَا تُبَاعِدنَا عَنکَ اِنَ مَن تَقِهِ یَسلَم وَ مَن تَهدِهِ یَعلَم، وَ مَن تُقَرِبهُ اِلَیکَ یَغنَم» یعنی خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و ما را از خشم خود نگاه دار و به عنایتت محافظت فرما و به سوی خود هدایت کن و از حضرتت دور نکن؛ همانا هر که را تو حفظ کنی سالم می‌ماند و هر که را تو هدایت فرمایی دانا می‌شود و هر که را تو به خود نزدیک کنی، به بهره‌مندی می‌رسد.

در فراز بعدی از خداوند درخواست می‌کنیم که ما را از شدت حوادث ناگوار روزگار و دام شیطان کفایت فرماید «اللَهُمَ صَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ، وَ اکفِنَا حَدَ نَوَائِبِ الزَمَانِ، وَ شَرَ مَصَایِدِ الشَیطَانِ»؛ این فراز به‌وضوح نشان می‌دهد که در هر زمان و مکانی جبهه دشمن با فرماندهی شیطان، قصد توطئه دارد و یکی از رفتارهای مؤمنین در قبال این فتنه‌ها و آشوب‌ها یاری طلبیدن از خداوند در برابر مکر آنهاست.

انتهای‌پیام /