دور و دورتر از برانکو
این، پرسپولیس یحیی است؛ با حداقل میراثی از مربی کروات.
به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «اولین ترکیب پرسپولیس در فصل جدید فوتبال باشگاهی که برابر استقلال تاجیکستان به میدان رفت، یک نکته بسیار مهم داشت؛ این که احمد نوراللهی به عنوان یکی از کاپیتان‌های اصلی پرسپولیس بعد از سال‌ها حضور در این تیم جدا شد و رفت و به جای او رضا اسدی در ارنج اصلی قرار گرفت. در مورد کیفیت عملکرد اسدی نظرات ضدونقیض زیادی وجود دارد. باید صبور بود و دید آیا او می‌تواند جای خالی نوراللهی را پر کند یا نه. به هر جهت اما این جابه‌جایی، پرسپولیس یحیی گل‌محمدی را یک گام بلند دیگر از پرسپولیس برانکو ایوانکوویچ دور کرد. در حقیقت اگر چه ممکن است میراث معنوی دوران حضور مربی کروات مثل ذهنیت برنده و عادت به پیروزی همچنان حفظ شده باشد اما از میراث نفری او در این تیم چیز زیادی باقی نمانده است.
ترکیب اصلی پرسپولیس برابر استقلال تاجیکستان از این قرار بود: حامد لک، فرشاد فرجی، جلال حسینی، سیامک نعمتی، سعید آقایی، رضا اسدی، میلاد سرلک، امید عالیشاه، مهدی ترابی، وحید امیری و مهدی عبدی. از این جمع پنج نفر در دوره یحیی گل‌محمدی جذب شدند و مهدی عبدی هم استعداد جوانی بود که در زمان کالدرون از تیم امید به بزرگسالان اضافه شد. جالب اینجاست که هیچکدام از تعویضی‌های مسابقه هم بازیکنان مربوط به دوران برانکو نبودند. عیسی آل کثیر و حامد پاکدل نفراتی هستند که بعد از خروج برانکو به پرسپولیس اضافه شدند. به این ترتیب یادگارهای ایوانکوویچ از بازی با حریف تاجیک، تنها جلال حسینی، سیامک نعمتی، عالیشاه، ترابی و وحید امیری بودند. آخرین ترکیبی که برانکو برای پرسپولیس انتخاب کرد، مربوط به مسابقه فینال جام حذفی در فصل هجدهم برابر داماش گیلانیان می‌شود. آن روز سرخپوشان با این ارنج به مصاف حریف شمالی رفتند: علیرضا بیرانوند، جلال حسینی، محسن ربیع‌خواه، مهدی شیری، محمد نادری، کمال کامیابی‌نیا، احمد نوراللهی، مهدی ترابی، سیامک نعمتی، ماریو بودیمیر و علی علیپور.
از این جمع شش نفر هم‌اکنون از پرسپولیس جدا شده‌اند و نفرات دیگری به جای آنها بازی می‌کنند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت کم‌کم امضای یحیی پای پرسپولیس پررنگ‌تر از برانکو می‌شود؛ آن چه البته در گذر زمان، امری محتوم و غیر قابل اجتناب است.
چهار سال، منهای یک روز
آخرین باری که پرسپولیس و الهلال به عنوان دو تیم از بزرگان فوتبال آسیا به مصاف هم رفتند، روز 25 مهر 96 در مسابقه برگشت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان بود. سرخ‌ها بازی رفت را چهار بر صفر باخته بودند و در مسابقه برگشت نیاز به معجزه داشتند. از قضا آنها خیلی هم زود به گل رسیدند اما اشتباه فاحش داوری در اعلام خطای بیرون محوطه جریمه به‌عنوان پنالتی برای الهلال آب سردی بود که بر پیکر قرمزها ریخته شد. آن مسابقه نهایتا با تساوی 2 -2 به پایان رسید تا الهلال فینالیست شود. جالب اینجاست که تقابل پیش روی این دو تیم هم در چارچوب مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا قرار است روز 24 مهر برگزار شود. این یعنی بین دو رویارویی سرخابی‌های ایرانی و عربستانی چهار سال منهای یک روز فاصله وجود دارد. در این مدت طولانی اما چه بر پرسپولیس گذشته؟ مرورش شاید خالی از لطف نباشد.
فقط دو بازمانده
در آخرین تقابل با الهلال، پرسپولیس با این ترکیب به میدان رفت: علیرضا بیرانوند، جلال حسینی، شجاع خلیل‌زاده، محمد انصاری، صادق محرمی، کمال کامیابی‌نیا، محسن ربیع‌خواه، محسن مسلمان، وحید امیری، علی علیپور و گادوین منشا.
در صورتی که کامیابی‌نیای مصدوم به این بازی نرسد، پرسپولیس نسبت به آخرین تقابلش با الهلال فقط دو بازمانده در ترکیب دارد؛ جلال حسینی و وحید امیری. البته که تغییرات در گذر زمان چیز عجیبی نیست اما این حجم از دگرگونی در یک بازه زمانی فقط چهار ساله بسیار چشمگیر است. از جمع غایبان نفراتی مثل بیرانوند، خلیل‌زاده، محرمی و علیپور لژیونر شده‌اند و بقیه هم به تیم‌های دیگر داخلی پیوسته‌اند.
تغییرات بیرون از میدان
تحولات پرسپولیس البته فقط محدود به داخل زمین نبوده و بیرون از میدان هم شاهد دگرگونی‌هایی از این دست بوده‌ایم. پرسپولیس در آخرین مصافش با الهلال، برانکو ایوانکوویچ را روی نیمکت سرمربیگری می‌دید اما مرد کروات مدت‌هاست که رفته. بعد از او گابریل کالدرون در یک دوره کوتاه هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت و حالا هم یحیی گل‌محمدی بالای سر این تیم است. در حوزه مدیریتی داستان از این هم عجیب‌تر است. آن زمان علی‌اکبر طاهری مدیرعامل سرخپوشان بود اما تا امروز پنج نفر دیگر در راس هرم مدیریتی قرمزها ایستاده‌اند. حمیدرضا گرشاسبی، ایرج عرب، محمدحسن انصاری‌فرد، مهدی رسول‌پناه و جعفر سمیعی پنج مدیرعامل بعدی پرسپولیس بوده‌اند و جالب‌تر این که این باشگاه هم‌اکنون با سرپرست موقت اداره می‌شود؛ پستی که در اختیار مجید صدری است.
یک خروار افتخار
پرسپولیس در زمان آخرین مصافش با الهلال عربستان، تیمی بود که تازه داشت جان می‌گرفت و شاید بیش از هر چیز دیگری قربانی تجربه و اعتمادبه‌نفس پایین خودش شد. قرمزها در آن زمان به تازگی طلسم هشت سال قهرمان‌نشدن در لیگ برتر را شکسته بودند و در آسیا هم داشتند آزمون و خطا می‌کردند. در این چهار سال اما پرسپولیس چهار بار دیگر قهرمان لیگ برتر شده و مهم‌تر این که دو بار به فینال لیگ قهرمانان راه یافته است؛ اگرچه در بازی نهایی مقهور رقبای شرق قاره شده است. در نتیجه پرسپولیس امروز، پرسپولیس آن روز نیست. این تیم صاحب تجربه بین‌المللی بسیار بیشتری شده و به سطحی از خودباوری رسیده که دیگر دست و پایش مقابل الهلال نمی‌لرزد. اگر دلایلی برای تغییر نتیجه وجود داشته باشد، مهم‌ترینش همین است.
انتهای پیام